8 สิงหาคม 2548 21:55 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ยามที่เขาเคลียคลออยู่ต่อหน้า
ขอเธออย่าลืมฉันจะได้ไหม
สองตาเธอมีภาพเขาอยู่ข้างใน
แต่หัวใจโปรดมีฉันอย่างมั่นคง
หากเขาพร่ำคำหวานฟังซ่านซึ้ง
สักนิดหนึ่งอย่าปล่อยใจเธอใหลหลง
ความรู้สึกจากปากฉันอันซื่อตรง
อย่าลืมลงเลยหนอฉันขอวอน
...................................
ปล. เขียนกลอนนี้ขึ้นหลังจากที่ฟังเพลง .. ภาวนา .. ซ้ำ ๆ อยู่หลายรอบ ..
ชื่อเพลง : ภาวนา
อัลบัม/Album : Mr.Saxman
ศิลปิน/Artist : โก้ เศกพล อุ่นสำราญ
เนื้อร้อง
หากมีใครอีกคน บอกกับเธอด้วยคำหนึ่งคำ
เหมือนฉันเคยบอกเธอไว้
หากมีใครอีกคน บอกกับเธอว่ารักสุดหัวใจ
แล้วเธอจะเปลี่ยนไปไหม
* ภาวนาให้ใจเธอนั้น ปฏิเสธคำเขาไป
ภาวนาให้ใครคนนั้น อย่าทำให้ใจเธอต้องหวั่นไหว
** เพราะว่าห่างเหลือเกิน เพราะฉันอยู่แสนไกล
บอกตรงๆหัวใจฉันยังหวั่น
ก็ยังห่วงว่ารักจริง อาจจะแพ้ใกล้ชิดกัน
อาจจะทำทุกอย่างเปลี่ยนไป
หากมีใครอีกคน เฝ้าดูแลใจเธออย่างฉันทำ
เหมือนทุกวันก่อนห่างไกล
หากมีคนอีกคน อยากจะขอมีเธออยู่ข้างกาย
แล้วเธอจะบ่ายเบี่ยงไหม
(*,**)
(*,**)
เพราะว่าห่างเหลือเกิน เพราะฉันอยู่แสนไกล
บอกตรงๆหัวใจฉันยังหวั่น
ก็ยังห่วงว่ารักจริง อาจจะแพ้ใกล้ชิดกัน
อาจจะทำทุกอย่าง และคงทำทุกอย่าง
อาจจะทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป
21 กรกฎาคม 2548 21:41 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ท่ามกลางความเงียบงันของคืนค่ำ ..
ทั่วผืนฟ้าเป็นสีดำ .. ยิ่งทำให้รู้สึก เหงา
กอดตัวเองอย่างเหว่ว้า .. ถอนหายใจออกมาเบาเบา
เจ็บปวดกับความว่างเปล่า .. ไร้ซึ่งเงาของผู้ใด
ท่ามกลางความรู้สึกเคว้งคว้าง ..
พลันปรากฏภาพเลือนลาง .. ไม่ห่างเกินคว้าไขว่
เมื่อ เธอ ชัดเจนอยู่ตรงหน้า .. ทำให้รู้ว่ายังมีใคร
มองอยู่ด้วยความห่วงใย .. และจะเต็มใจดูแลกัน
ท่ามกลางความมืดมิดของท้องฟ้า ..
กลับมีแสงหนึ่งส่องลงมา .. งามจับตาจนไหวหวั่น
แสงสดใสของ ดวงดาว .. ที่สุกสกาวกว่าแสงจันทร์
งดงามจับใจฉัน .. จนหวั่นว่าเป็นเพียงฝันมิใช่จริง !!
..............................................
10 กรกฎาคม 2548 23:20 น.
ผู้หญิงสีม่วง
มาทีหลังใช่ไหมจึงไร้สิทธิ์
พ้อสักนิดผิดหรือมือที่สาม
ต้องถูกคนกล่าวหาว่าเลวทราม
แค่ทำตามเสียงร้องของใจตน
เพียงเพราะสองเรานั้นพบกันช้า
กาลเวลาไม่อาจหวนทวนอีกหน
จึงต้องรักพร้อมช้ำอย่างจำทน
อยากหลีกพ้นหนทางเป็นนางรอง
ทั้งชีวิตตรอมตรมและขมขื่น
ทุกค่ำคืนสะอื้นไห้ใจกลัดหนอง
แม้หลับฝันต้องผวาน้ำตานอง
มิอาจร้องหาเศษเมตตาใด
ฐานะเราเขาเห็นเป็นคนนอก
อกช้ำชอกเกินกว่าเยียวยาได้
แต่เป็นเพราะรักมากยากตัดใจ
ยอมถูกใครตราหน้าว่าส่วนเกิน
.................................
2 มิถุนายน 2548 14:53 น.
ผู้หญิงสีม่วง
เห็นเขา พรอดพร่ำ คำหวาน
ร้าวราน หัวใจ หนักหนา
น้ำใส ไหลจาก สองตา
แทนค่า ความช้ำ กล้ำกลืน
สองเขา ต่างซึ้ง ตรึงจิต
ชีวิต ผสาน หวานชื่น
แม้นาน รักยัง ยั่งยืน
ไม่คืน คำเอ่ย เผยไป
ถึงแม้ อยู่ไกล ครึ่งฟ้า
ศรัทธา พาเคียง ชิดใกล้
สื่อสาร ผ่านทาง หัวใจ
สายใย แห่งรัก ถักทอ
ดูเขา พรอดพร่ำ คำรัก
ประจักษ์ แก่ใจ แล้วหนอ
จบแล้ว ที่รัก ที่รอ
จะขอ จากไป ตามทาง
ถอนตัว ก่อนปวด รวดร้าว
ไม่ก้าว เข้าคั่น กั้นขวาง
มาใหม่ ไม่ควร แทรกกลาง
รู้บ้าง ของเขา ของใคร
เลิกรัก เลิกรอ เลิกหวัง
แม้ยัง รักมาก เพียงไหน
หากรัก หากรอ ต่อไป
หัวใจ ไม่พ้น ทรมาน
............................
3 เมษายน 2548 19:21 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ปล่อยน้ำตาให้ไหลโดยไม่ซับ
ป่วยการนับว่ากี่หยดรดสองแก้ม
ฟ้าสลัวอย่างไรในคืนแรม
ใจที่แซมความหมองเศร้าก็เท่ากัน
พบเรื่องราวร้าวรอนจนอ่อนล้า
แต่หวังว่าไม่นานคงผ่านผัน
สำนึกใส่ในสมองต้องฝ่าฟัน
หัวเราะหยันเย้ยท้าชะตากรรม
แต่เหมือนฟ้าข่มเหงละเลงชีวิต
ให้มีสิทธิ์มีเสียงเพียงครวญคร่ำ
ทุกข์ของใจเต็มล้นจนเกินจำ
ที่กลืนกล้ำสะกดไว้จึงไม่นาน
ปล่อยน้ำตาให้ไหลโดยไม่ซับ
จ่อมจมกับเรื่องร้ายที่กรายผ่าน
ภาพความช้ำซ้ำซากจากวันวาน
คอยแผ้วพานเหมือนมีดที่กรีดแทง
เมื่อชีวิตทุกข์ทนจนสะอื้น
ป่วยการฝืนเอาผ้ามาซับแห้ง
รอเพียงเราร้องไห้จนไร้แรง
น้ำตาแห่งความรันทดคงหมดเอง
....................................
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟผู้หญิงสีม่วง
หน้าส่วนตัว
1658
