1 กันยายน 2545 16:14 น.
ผู้หญิงสีม่วง
อาจดูคล้าย..คล้าย...ไม่คิดอะไร
แต่ใจทั้งใจมัน...ไหวสั่น
เสียงสะท้อนในหัวใจ คือ... ทำไมกัน...
เมื่อเธอให้ความผูกพัน......
.......แล้วทำไมจึงเอามัน...กลับคืน...
ทำไมต้องให้ความหวัง...
ทั้งที่แต่แรกก็ดูเลือนลาง...เกินจะฝืน
ทำไมสิ่งที่ฉันได้...คือต้องยิ้มพร้อมหัวใจ...กล้ำกลืน
เมื่อเธออยากได้หัวใจคืน....
....ทำไมตอนแรกต้องหยิบยื่น...มาให้กัน
........................................
16.12 น. // 01 ก.ย.2545
19 สิงหาคม 2545 07:27 น.
ผู้หญิงสีม่วง
เธอคงไม่รู้...ใช่ไหม...
เธอสร้างความผิดแปลกให้...หัวใจ...ดวงหนึ่ง
ซึ่งเจ้าของไม่รู้ว่า...เมื่อไหร่นะ...ที่เธอเข้ามาในห้วง...คำนึง
มารู้ตัวอีกทีก็...คิดถึง...เธอแล้วทุกวัน
เธอจะรู้...บ้างไหม
เธอได้สร้างความ...หวั่นไหว...ให้กับฉัน
ทุกก้าวเดินของเข็มนาฬิกา...มีเธอเข้ามาร่วม...แบ่งปัน
เธอบุกรุกมาในโลกส่วนตัวของฉัน . . .
. . . โลกแห่งความฝัน . . . สีเทา . . .
เธอคงไม่รู้หรอก...ว่า...
ฉันทรมานใจหนักหนา...กับการต้องตื่นลืมตา...ในตอนเช้า
เพื่อที่จะรับรู้...และทนอยู่ในโลกของความจริง...ใบเก่าเก่า
ที่ไม่อาจได้เห็นเธอแม้เพียงเงา . . .
. . . ใจที่เคยหนักแน่นก็ . . . บางเบา . . . ลงไป
อยากให้เธอได้รู้...สักนิด
ในสิ่งที่ฉันเฝ้าคิด...ฉันทนไม่ได้
หากแม้ในสายตา...ไม่มีภาพเธอเข้ามาอยู่...ข้างใน
ก็เหมือนเกิดช่อง . . . ว่างเปล่า . . . ในหัวใจ. . .
. . . เหมือนกับว่าไม่มีอะไร . . . ในใจเลย . . .
.........................................................................
8 สิงหาคม 2545 23:20 น.
ผู้หญิงสีม่วง
...สมุดบันทึก....ว่างเปล่า...
ทิ้งหน้าเก่าเก่า..ลบเรื่องเศร้าเศร้า...ไปหมดแล้ว...
เรื่องราวในสมุดเล่มนี้..ไม่เห็นไม่มี...วี่แวว...
หมดรัก...ก็ลืมไปหมดแล้ว...เรื่องต้อง..จด..จำ
สมุดบันทึก...เปล่าว่าง...
ตัวอักษรจาง...เลือนลาง...ความช้ำ
มองไม่เห็น...อ่านไม่ได้...ก็ไม่มีเหลือไว้ใน..ความทรงจำ
สมุดบันทึกเล่มสีดำ...
....สำหรับบันทึกความช้ำ...ก็ไม่..จำเป็น...
.......................
สมุดบันทึกสำหรับเรา...ตอนนี้
ไม่จำเป็นจริง ๆ เพราะไม่มีเรื่องอะไรจะให้เขียน...
ดีมั๊ยนะ....ดีสิ...ไม่มีให้เขียนก็แปลว่า..ไม่เจ็บ...
หรือเปล่า ???
26 กรกฎาคม 2545 22:30 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ไม่เคยเปลี่ยนแปลง...สักที
ความห่วงใยความหวังดี...จากฉัน
อาจดูคล้ายระยะทาง...ห่างไกลกัน
แต่ความรู้สึกผูกพัน...ไม่เคยสักวัน...จะห่างใจ
อย่ากังวลเลย...คนดี
ไม่ว่าจะเป็นวันนี้...หรือวันไหน
เธอจะยังคงมีฉัน...คอยดูแล...ใส่ใจ
ทุกทุกความเป็นไป...ยังคงเข้าใจในกัน
หากบางช่วงของเวลา...
หากความทรงจำที่ผ่านมา...ไม่เป็นดังฝัน
หากแม้ไม่มีใคร...ข้างกาย...สักวัน
เธอจะยังคงมีฉัน...ที่ยังคงคิดถึงกัน...เรื่อยไป
แค่เพียงเธอลอง...หลับตา
นึกถึงวันเวลา...ที่ผ่านมา...ได้ไหม ??
แล้วเธอจะรู้ว่าฉันยังคงยืนอยู่...ไม่ไกล
แม้ในวันนี้เธอจะเป็นเช่นไร....
....สำหรับฉันไม่ว่าวันไหน....
เ ธ อ คื อ ค น ที่ ฉั น ห่ ว ง ใย...อ ย่ า ง เ ดิ ม...
by...พี่โทโมะ เมื่อ..7 มิ.ย. 2545
ขอประเดิมหน้าแรกด้วยบทกลอน...ที่รักมาก...
บทกลอนที่อ่านแล้ว..รู้สึกอบอุ่น...หัวใจ
บทกลอนที่อ่านแล้ว...น้ำตาซึม...แต่ไม่ไหล
บทกลอนที่มีค่ากว่าถ้อยคำ...ใด ๆ
บทกลอนที่...พี่ชาย...แสนดีแต่งให้
บทกลอนที่มาจากดินแดน...แสนไกล
อยากบอกเจ้าของบทกลอนเหลือเกินว่า..ขอบคุณ...
ขอบคุณค่ะ...พี่โทโมะ ^_^
....................................
หน้าส่วนตัว
853
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟผู้หญิงสีม่วง
