18 ตุลาคม 2545 00:30 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ต่างคนก็ต่าง..เหงา..
เป็นความรู้สึกที่ตรงกันของสองเรา..ในตอนนี้
ฉันอาจดูไม่สำคัญ..ไม่ว่าเธอจะมีฉัน..หรือไม่มี
เธอเองก็ไม่ใช่คนที่ใจฉัน..รู้สึกใยดี..ใด..ใด
จุดสิ้นสุดของ..ความเหงา
ก็คงไม่เหลืออะไรให้เก็บเอา..มาฝันใฝ่
แค่คนเหงากับคนเหงา..ร่วมอารมณ์ที่ว่างเปล่า..ไม่มีอะไร
สุดท้ายก็เป็นแค่คนแปลกหน้า.....
.....ที่ไม่มีค่าในหัวใจ..กันและกัน
Poem by...ผู้หญิงสีม่วง...เมื่อ 18 ต.ค. 2545
...........................................................
ก้อแค่คนที่ผ่านเข้ามา.. ในเวลาที่ฉันเหงา
ก้อแค่ความรู้สึกบางเบา.. ลอยมาเข้าในหัวใจฉันตอนนี้
ไม่อยากบอกว่า.. ไม่คิดถึง.. ไม่รัก.. ไม่ใช่ว่าไม่ดี
แต่ตอนนี้ฉันไม่มี.. หัวใจให้ใคร.. ไม่มีอะไร.. ให้รักเลย
Poem by...เด็กน้อย..เมื่อ 17 ต.ค. 2545
12 ตุลาคม 2545 23:36 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ไม่มีการกลับมาของ..คนเก่า
เมื่อเธอไปแล้วกับเขา..ความเป็นเราก็..ขื่นขม
ผ่านแล้วให้ไปลับ..ไม่มีการหวนกลับ..ของสายลม
อย่าตีสีหน้าว่า..ตรอมตรม.....
.....อย่าได้ซานซม..มาอ้อนวอน...
ไม่เหลือคำว่ารักจากใจที่..ชาด้าน..
ไม่มีความสงสาร..เพราะความร้าวราน..มันเสี้ยมสอน
หมดอาการไยดี..ใจฉันนับจากนี้..ไม่สั่นคลอน
ประสบการณ์ผ่านหนาวร้อน.....
.....บอกฉันให้ตัดรอน..สั่งสอนเธอ...
........................................
10 ตุลาคม 2545 07:18 น.
ผู้หญิงสีม่วง
รู้อยู่แก่ใจว่า..ไม่มีสิทธิ์
จึงไม่กล้าแม้แต่จะคิด..ไป..ใฝ่ฝัน
ไม่อาจร่วมทาง..เพราะความต่าง..ระหว่างกัน
ความไม่เหมาะสมมาขวางกั้น....
....ให้ฉันนั้นต้อง..กลั้นใจ...
จึงไม่หวังอะไรมากไป..เกินกว่า...
การได้พบ..สบตา..แล้วแอบเก็บมา..หวั่นไหว
แค่ความหมายจากสายตา..กับรอยยิ้มที่เธอมีมา..ตลอดไป
ก็สร้างความพองโตให้หัวใจ.....
.....และเพียงพอแล้วที่ฉันจะยิ้มได้..ทั้งน้ำตา...
......................................
4 ตุลาคม 2545 00:00 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ฉันเป็นแค่ความทรงจำเก่า..เก่า
เธอคงเห็นเป็นเพียงภาพ..สีเทา..เท่านั้น
เป็นคนของความจริง..ที่เธอทิ้ง..และลืมกัน
เป็นคนในความฝัน.....
.....ที่รุ่งเช้าของอีกวัน..เธอลืมเลือน
ทิ้งฉันไว้ให้จมกับภาพเก่า..เก่า..
ยังยึดติดกับเรื่องระหว่างเรา..ไม่คลาดเคลื่อน
กับการที่เธอห่างหาย..จากวันกลาย...เป็นเดือน
ภาพเก่า..เก่า..ก็ลางเลือน.....
.....เปรียบเสมือน..ภาพลวงตา
และ..ถึงแม้เธอจะ..จำได้..
ก็คงไม่มีค่าในหัวใจ..ไม่สำคัญอะไร..นักหนา
เพราะจวบจนวันนี้..นับจากวันที่เธอ..จากมา
เธอไม่เคยใส่ใจจะ..ร่ำลา.....
.....ปล่อยฉันให้อยู่เพื่อ..หลั่งน้ำตา..และเฝ้ารอ...
...................................................
27 กันยายน 2545 12:41 น.
ผู้หญิงสีม่วง
เธอจะเอาคำไหนมาอ้าง..
ที่เธอจะขอลาร้าง..ทิ้งขว้างฉัน
เธอจะบอกไม่ได้ตั้งใจ..ที่จะมีใครอีกคนนั้น
ก็เมื่อทางรักของเราสั้น....
.....เพราะเธอเลือกเดินทางนั้น...ตลอดมา
เธอเป็นคน...กำหนด
ขีดเส้นทางรันทด...ให้รอฉันอยู่..ข้างหน้า
แล้วเธอจะปัดความผิด..ปกปิดมิดชิดด้วย..วาจา
ทั้งที่มองทางไหนก็ไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่า.....
.....เธอเลือกให้ฉัน..เสียน้ำตา..อย่าง..จงใจ
................................
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟผู้หญิงสีม่วง
854
