20 กรกฎาคม 2546 22:53 น.
ผู้หญิงสีม่วง
แค่นี้..ก็รู้สึก
ใจลึกลึก..นั้นหวั่นไหว
แค่เธอทำห่วงหา..ส่งสายตาว่าห่วงใย
แค่เธอส่งยิ้มให้..ใจทั้งใจก็ไหวเอน
แค่นี้..ก็รู้สึก
ที่ลึกลึก..เธอไม่เห็น
ภายนอก..อาจชาเย็น
แต่ใจที่เป็น..มันต่างไป
แค่นี้..ก็รู้สึก
เพราะลึกลึก..ฉันอ่อนไหว
แอบรักเธอ..จนล้นใจ
จะแค่ไหน..ก็สั่นคลอน
......................
18 กรกฎาคม 2546 23:23 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ฝากดวงดาว...
ฉายความปวดร้าว..จากดวงตาของฉัน
ให้เธอเห็น..หากเธอแหงนมองในสักวัน
ให้รู้ว่ามีฉัน..ที่เคยผูกพันกับเธอส่งไป
ฝากดวงเดือน...
สะท้อนใบหน้าเปื้อน..น้ำตาที่รินไหล
ยามเธอนั่งมองฟ้า..เห็นใบหน้าลอยบนฟ้าไกล
ให้เธอสาใจ..ที่รู้ว่าทำให้ใครคนนึง..ร้าวราน
ฝากสายลม...
พัดพาความขื่นขม..จากอกตรมที่เคยหวาน
ให้เธอรับรู้..ว่าทำให้ฉันอยู่อย่างทรมาน
กระซิบข้างหูเธอยามลมพัดผ่าน..ว่าฉันมีอาการซมซานอย่างไร
ฝากสายน้ำ...
ไหลเอาความช้ำ..ออกจากใจฉันได้ไหม
สายน้ำจากดวงตา..ที่กลั่นออกมาจากหัวใจ
ทุกครั้งที่ร้องไห้.....
......อยากให้เธอไหลไปพร้อมน้ำใสในตา
.................................
18 กรกฎาคม 2546 01:02 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ไม่ใช่คนทำอะไร..มักง่าย
เรื่องสะสมผู้ชาย..ไม่ใช่สไตล์..ของฉัน
ไม่ได้หยิ่งจองหอง..แค่ไม่อยากจะเกี่ยวข้อง..เท่านั้น
ไม่อยากหลอกใครเล่นไป..วันวัน
.....เหมือนคนอื่นเค้าทำกันได้ลงคอ
หากเธอยังมีมโน..สำนึก
ต่อมรับความรู้สึก..ยังไม่..สึกหรอ
สิ่งที่ฉันทำออกไป..คงสื่ออะไร..ได้มากพอ
อย่าให้ต้องเอ่ยปากร้องขอ..มัน..วุ่นวาย
แววตาของฉัน..มันก็ฟ้อง
คงไม่ต้องประกาศ..ป่าวร้อง..ให้เสียหาย
เห็นแล้วไร้อารมณ์..บังเอิญฉันไม่นิยม..ของตาย
ไปไกลไกล..เถอะ..น่าเบื่อหน่าย.....
.....จะให้เคี้ยวแล้วคาย..ฉัน..ไม่ทำ
......................................
7 กรกฎาคม 2546 06:20 น.
ผู้หญิงสีม่วง
พักหัวใจ..ดีกว่า
เลิกไขว่คว้า..ให้ได้มาซึ่งความรัก
ใช่ว่าไม่เคยได้รู้จัก...
ที่พบพาน..ที่ผ่านมาทายทัก..
....ก็เจ็บหนักในหัวใจ
มันเหนื่อย..ไม่ใช่เหรอ
กับการให้หัวใจพร่ำเพ้อ..หวิวไหว
คิดฝัน..ทุ่มเทอย่างนั้นเรื่อยไป
แล้วสุดท้ายกลับไม่ได้อะไร..กลับมา
เหลือไว้เพียงความ..เจ็บปวด
ความร้าวรวด..และเสียงร่ำไห้..โหยหา
หยุดแล้ว..ตอนนี้คงถึงเวลา...
ที่หัวใจฉันจะตายและด้านชา..กับความรัก...
................................
5 กรกฎาคม 2546 12:09 น.
ผู้หญิงสีม่วง
อารมณ์..อันอ่อนไหว
กับหัวใจ..ที่ขื่นขม
น้ำตา..จากอกตรม
ต้องระทม..เพราะปักใจ
คือความ..เสน่หา
จะเลิกรา..ก็ไม่ได้
กับวันวาน..ที่ผ่านไป
วาดหวังไว้..ให้หวนมา
ทั้งรัก..ทั้งลุ่มหลง
ลืมไม่ลง..คงโหยหา
คำนึงถึง..ทุกเวลา
ยังติดตา..ยังตรึงใจ
วันนี้..ไม่มีเขา
มีเพียงเรา..เฝ้าโหยไห้
ความหลัง..ยังฝังใน
ใจหนอใจ..ไยไม่ลืม
..........................
หน้าส่วนตัว
750
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟผู้หญิงสีม่วง
