4 สิงหาคม 2546 23:40 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ระยะทาง...พิสูจน์ใจ
หนักแน่นแค่ไหน..ทั้งใจเธอ..ใจฉัน
ระยะเวลา...ที่เราต้องห่างกัน
พิสูจน์ว่าเรานั้น..มั่นคงต่อกัน..เพียงใด
แม้ว่าเราไกลห่าง..อย่างนี้
อย่าห่วงเลยคนดี..ความรักที่ฉันมีเธอเชื่อได้
จะมีเธอคนเดียวเสมอ..ใกล้ใกล้ใจ
ไม่หวั่นไหวไปกับใคร..ที่ใกล้ตา
หากรักแล้ว..ต้องเชื่อใจกัน
ไม่เห็นต้องหวั่น..แค่เรานั้นไม่พบหน้า
แม้ไม่พบเจอ..ฉันก็ยังรักเธอเสมอมา
และจะรักให้มากกว่า..ระยะที่เราเห็นว่า..ห่างไกล
...................................
4 สิงหาคม 2546 15:06 น.
ผู้หญิงสีม่วง
พูด..ไม่ออก
กับคำที่เธอบอก..ต้องการฉัน..
รู้มั๊ย..ฉันไม่รู้สึกอะไร..ไม่ไหวหวั่น
เพราะความต้องการของเธอนั้น..มันมากไป
สำรวจใจตัวเอง..บ้าง
มันไม่ได้มีที่ว่าง..ให้ใครคนไหน
มีเขาอยู่แล้วเต็มพื้นที่ของ..หัวใจ
แล้วจะให้ฉันไปอยู่ตรงส่วนใด..ในใจเธอ
..................................
31 กรกฎาคม 2546 07:35 น.
ผู้หญิงสีม่วง
เหมือนโลกทั้งใบ..มืดหม่น
เพราะการจากไปของคน..ที่เคยใกล้
คนที่เปรียบเป็นไฟส่องทาง..มาห่างไกล
ภาพที่เห็นก็ไม่สดใส..เหมือนอย่างเคย
............................
29 กรกฎาคม 2546 08:53 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ก็เพิ่งจะรู้ว่า....
เราไม่เคยมีค่าในสายตาของเขา
แล้วยังจะดื้อด้าน..ตื้อให้เขารำค่ญทำไมเล่า
เสียเวลาเปล่า..เราเป็นคนที่เขาไม่สนใจ
หัดยับยั้งหัวใจบ้าง...
ไม่มีเขาเคียงข้าง..ก็ไม่ตายใช่ไหม
แล้วจะไปดิ้นรน..ไขว่คว้าเพื่ออะไร
ยิ่งตามเท่าไหร่..เขายิ่งหนีไปไกลขึ้นทุกที
หยุดทำตัวไร้ค่า...
อย่าให้เขาเอือมระอา..มากกว่านี้
พอเถอะนะ...พอเสียที
ก่อน..ศักดิ์ศรี..ที่เรามีจะหมดไป
..............................
22 กรกฎาคม 2546 00:59 น.
ผู้หญิงสีม่วง
หยุดเลยก็แล้วกัน..
หยุดความผูกพัน..ที่นานวันจะไม่มีความหมาย
ป่วยการยื้อต่อไป..ฉันทนไม่ไหวทั้งเจ็บทั้งอาย
เหมือนน้ำซึมผ่านทราย..ที่มันเลือนหายไปทุกที
หยุดเลยจะดีไหม..
เมื่อทุ่มเทเท่าไหร่..ไม่เคยตรงใจเธอเลยนี่
รักของฉันเธอมองข้ามไป...ฉันก็หมดแรงใจที่เคยมี
อ่อนล้าเต็มที..คงพอแค่นี้ฉันถอดใจ
หยุดเลยจะดีกว่า..
เมื่อรักของฉันมันค้างคา..ไม่เดินหน้าไปถึงไหน
ที่เธอไม่เคยยอมรับ..ไม่ซึมซับไปในหัวใจ
เหตุผลเดียวเพราะฉันไม่ใช่ใคร..ที่หัวใจเธอ..ต้องการ
...................................