เพราะความจริงมันเจ็บ . . . ปางตาย จำห่างไกลหลบพ่ายรักขม ที่ยังเหลือคือร่องรอยในอารมณ์ เพียงเชยชมเธอผ่านฝันเท่านั้นพอ พยายามตัดใจก็หลายครั้ง ยังพลาดพรั้งเพ้อฝันเฝ้ารอ ความรู้สึกลึกลึกอ้อนวอนขอ หัวใจท้อแต่ก็ยังคงห่วงใย ก็ยังแอบคิดถึงเมื่อใจเหงา เรื่องสองเราวันเก่าเก่ายังมีความหมาย เมื่อคิดถึงยังแอบยิ้มข้างข้างใจ เธอคือใครที่หัวใจยังอาวรณ์ ลืมเธอไม่ได้..คงไม่ว่ากันหัวใจมันรั้นน่าตีจริง จริง..ห่างไปนานฝีมือยังไม่ได้เรื่องไม่ว่ากานนะค้า