12 มิถุนายน 2550 18:39 น.
ผู้หญิงมือสอง
แค่เล่น เล่น ไม่ได้คิดจิงจัง
บอกให้ฟัง รับรู้ไว้เสมอ
ที่เธอบอกกับฉันเมื่อแรกเจอ
ฉันกับเธอ แค่คนเหงา .. ไม่มีใคร
เมื่อฉันไม่อาจเป็นดั่งเธอหวัง
เจ็บทุกครั้ง..รู้ว่ามันไม่มีความหมาย
ก็แค่เธอ เผลอใจในวันเดียวดาย
ให้ฉันได้เพียงคน ฆ่า เวลา
เป็นตัวช่วยของเธอไปซะแระ...
11 มิถุนายน 2550 16:33 น.
ผู้หญิงมือสอง
อย่าเฉยชา..เหมือนคนไม่รู้จัก
แวะมาทักอย่าให้ฉันต้องพร่ำเพ้อ
แค่พูดคุย.. ส่งยิ้มเหมือนแรกเจอ
สุดแต่เธอจะมอบให้..ไม่ว่ากัน
แต่ท่าทางหมางเมินและหนีหน้า
อีกแววตา ตัดพ้อ ช่างแสบสัน
เธอให้เพียงเสี้ยวเวลาที่พูกพันธ์
ผู้หญิงอย่างฉัน เพียงแค่นี้ก็มากมาย
..... เธอไกลเกินจะเอื้อมถึง ไม่ขอฉุดดึงเธอให้ลงมาแต่อยากให้เรามีเราในแวตา ในทุก ๆ คราที่เวลาเป็นของเรา นะ
11 มิถุนายน 2550 16:11 น.
ผู้หญิงมือสอง
อย่าเฉยชา..เหมือนคนไม่รู้จัก
แวะมาทักอย่าให้ฉันต้องพร่ำเพ้อ
แค่พูดคุย.. ส่งยิ้มเหมือนแรกเจอ
สุดแต่เธอจะมอบให้..ไม่ว่ากัน
แต่ท่าทางหมางเมินและหนีหน้า
อีกแวตา ตัดพ้อ ช่างแสบสัน
เธอให้เพียงเสี้ยวเวลาที่พูกพันธ์
ผู้หญิงอย่างฉัน เพียงแค่นี้ก็มากมาย
11 มิถุนายน 2550 16:04 น.
ผู้หญิงมือสอง
วันที่เธอก้าว..เข้ามาในชีวิต
ทุกวันคิด ถึงเธอแล้วยิ้มได้
เสียงของเธอ บอกผ่านว่าห่วงใย
ความจริงใจไม่มากมาย..แต่มีพลัง
วันที่เธอก้าว..ไปจากชีวิต
หวนให้คิดถึง.. เรื่องราวแต่หนหลัง
วินาที ที่เอ่ยบอกให้ฉันฟัง
ฉันก็ยัง จำถ้อยคำเธอพูดมา
วันพรุ่งนี้คงเหลือเพียง ภาพเก่าๆ
เรื่องสองเรา..เคยพร่ำถวิลหา
ภาพที่เธอมอบ..อกอุ่น..จนนิทรา
แม้เวลาผ่านไป..จะไม่ลืม
มันเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ ที่เธอทำให้ผู้หญิงอย่างฉันได้รู้จักคำว่าเสียใจ เราคงไม่ได้พบกันอีก.. ฉันก็พอเข้าใจ
11 มิถุนายน 2550 13:45 น.
ผู้หญิงมือสอง
สับสนวุ่นวาย มากมายล้นปัญหา
วิ่งหนีไม่ไหว ขอไปดีกว่า
หยิบเชือกเส้นใหญ่ขึ้นมา
ผูกปมโล้ชิงช้า.. คงดีกว่าไปตาย
ปัญหามีหลากหลาย
ทางออกมากมายให้เลือกหา
ต้องใช้สติปัญญา...
เพื่อนำพาให้ก้าวไป
มีเพื่อนฝากกลอนมาลงคะ เขากำลังสับสนในชีวิต ..
หน้าส่วนตัว
1017
