27 พฤศจิกายน 2544 18:00 น.
ผู้หญิงธรรมดา
จำได้ไหมมีใครคนหนึ่ง
ที่ยังซึ้งคำกับหวานหวาน
ยังจำได้ไหมเรื่องราวในวันวาน
ที่ผ่านมาไม่นานเท่าไหร่
แต่สำหรับตัวฉัน
ความผูกพันจะคงอยู่ตลอดไป
แม้กาลเวลาจะเนิ่นนานเพียงใด
ยังเต็มใจที่รอเจอ..เธอคนเดิม
27 พฤศจิกายน 2544 13:40 น.
ผู้หญิงธรรมดา
เป็นคนช่างฝันไม่ใช่เรื่องเสียหาย
ไม่ได้หมายความว่าเป็นคนเพ้อเจ้อ
ไม่ใช่เพียงแค่หลับฝันละเมอ
และเธอจะเข้าใจ..ถ้าได้มาเป็นคนฝันเอง
เก็บเอาเรื่องราวมากมายที่พบพาน
เก็บเอานิทานนิยายและอีกหลายบทเพลง
เขียนเป็นกลอนแทนเสียงดนตรีบรรเลง
เพราะอยากเป็นคนเก่งบ้าง..อย่างกวี
10 พฤศจิกายน 2544 03:47 น.
ผู้หญิงธรรมดา
ก่อนนั้นไม่เคยมองเธอว่าดี
เพราะมีใคร ๆ ที่เด่นกว่า
ถึงวันนี้จึงได้รู้ว่า
สิ่งที่มีค่าที่สุด..คือเธอ
รูปกายภายนอกที่เห็น
มันเป็นภัยให้ใจเผลอ
เพราะว่าความจริงที่เจอะเจอ
คือเธอเท่านั้นที่แสนดี
26 ตุลาคม 2544 05:41 น.
ผู้หญิงธรรมดา
เห็นเธอกับเขาหยอกเย้า..เศร้าใจนัก
ก็คนรักเค้าล้อกัน..มันธรรมดา
ฉันเป็นใคร..ทำไมต้องเสียน้ำตา
เจ็บทุกครา..เวลาเค้าใกล้กัน
ทั้งที่ฉันก็มีคนห่วงใย
คอยใส่ใจอยู่ทุกคืนวัน
แต่ปล่อยให้ตัวเองต้องไหวหวั่น
กับความผูกพันที่ไม่แน่นอน
เพียงอยากให้เธอคนดี
ได้มีความสุขอย่างถาวร
ไม่ต้องเจ็บปวดเหมือนก่อน
ก็ตอนที่เขา..บอกลา
เวลานับปีที่คุ้นเคย
มีแต่ความเฉยเมยที่ได้มา
เธอไม่เคยเห็นฉันในสายตา
ไม่เคยเห็นค่า..ว่าหวังดี
เธอมองหาคนมาเข้าใจ
ซึ่งคิดว่ามากกว่าที่ฉันมี
ก็ไม่เป็นไรหรอกคนดี
ขอให้สิ่งที่หวังเป็นดั่งใจ
หากวันใดเขาไม่ดีอย่างที่คิด
ความเป็นมิตรจะคงอยู่ไม่ห่างหาย
หากวันใดที่เธอไม่มีคนข้างกาย
ขอเพียงจำไว้..มีใครคนหนึ่ง..ซึ่งเข้าใจจริง
26 ตุลาคม 2544 04:44 น.
ผู้หญิงธรรมดา
การให้โอกาสคือสิ่งดี...ที่ควรทำ
แต่ให้โอกาสไปกี่ที...เธอไม่จำ
ให้โอกาสครั้งนี้...มีแต่ช้ำ
โอกาสซ้ำ ๆ อย่างนี้..ไม่มีต่อไป
หน้าส่วนตัว
988
