11 กันยายน 2552 15:00 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
วันเวลาเดินทางอย่างเร่งรีบ
วัย.. วัน.. ความฝัน.. มีทั้งเปลี่ยนแปลง และจากไป
สิ่งต่าง ๆ ที่ผ่านเข้ามา
ล้วนผ่านมา.. แล้วผ่านไป
หยิบฉวยอะไรไว้.. ไม่ได้เลย
เว้นแต่.. ความทรงจำ
.
กล่องจดหมายที่เก็บเอาไว้ตั้งแต่สมัยแรกรุ่น
นานครั้ง.. จึงจะนำออกมาปัดฝุ่น
และเมื่อเปิดอ่าน..
ภาพเหตุการณ์เก่า ๆ ที่เคยเลือนลาง เริ่มปรากฎชัดเข้ม
แม้จะผ่านไปหลายสิบปีแล้วก็ตาม
กลิ่นอายของความสุข.. ความฝัน.. เมื่อครั้งยังเยาว์
ส่งกลิ่นเย้ายวนอวลอบ หอมหวาน..
ทำให้นึกอยากย้อนเวลากลับคืนสู่วันเวลาเหล่านั้นเสียจริง
โธ่เอ๋ย..
ระยะทาง..
ระยะเวลา..
พาฉันเดินทางห่างเหินจากสิ่งต่าง ๆ เหล่านั้น.. มานานนัก
ตั๋วหนังใบเล็ก ๆ ..
ที่นั่งเดียว, สองที่นั่ง
ทั้งที่ตั้งใจเก็บและไม่ตั้งใจเก็บ..
ล้วนแล้วแต่มีความทรงจำที่ดี ๆ มากมายเหลือเกิน...
จุ๊ จุ๊ แต่บอกเล่าไม่ได้หรอกนะ
แผนที่บอกทางแผ่นเล็ก ๆ ที่วาดด้วยน้ำใจของชาวบ้าน
เมื่อครั้งเดินทางไปต่างถิ่น..
ก็ทำให้รำลึกได้ว่า
ครั้งหนึ่ง..
ความสุขของฉัน.. อยู่ที่นั่น
ใช่.. ความสุขของฉัน.. ความสุขของเรา..
..
โน๊ตเล็ก ๆ ที่เขียนด้วยลายมือโย้เย้ราวกับเด็ก ๆ
ขอบคุณนะครับ สำหรับขนม แล้วจะแวะมาเยือนอีก
ทำให้นึกถึงผู้ชายตัวโต ๆ ผิวขาว ใส่แว่น ท่าทางใจดี ที่เคยแอบปลื้ม
โดยเฉพาะภาพที่เดินสะดุดสายไฟจนแทบคะมำ
แล้วแก้เก้อเบา ๆ ว่า..
วางกับดักเหรอ ไม่ได้ผลหรอก
คิดถึงแล้ว.. มีแต่รอยยิ้ม
..
2 กันยายน 2552 17:12 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
สี่โมงกว่าแล้ว..
ตั้งใจว่า.. เย็นนี้จะไปเดินหาหนังสือสักเล่ม สำหรับวันดี ๆ ที่ใกล้จะถึง
แต่อาการไข้ที่กำเริบขึ้นมา
ทำให้สองจิตสองใจ ว่าจะเอาอย่างไรดี
รถก็เหลือไฟสูงแค่ตาเดียว ไฟต่ำก็ต่ำเตี้ยติดดิน
แตรก็ดังง้องแง้ง ง้องแง้ง มีเสียงบ้างไม่มีเสียงบ้าง
ยังไม่ได้ซ่อม.. (ทำอะไรไม่เป็นเลย)
แถม (หน้า) ตาคนขับก็ไม่ดี มีปัญหาในการขับรถช่วงกลางคืน
อาศัยคลานไปเรื่อย ๆ เพื่อนร่วมทางคันอื่น ๆ
คงนึกค่อนขอดอยู่ในใจ.. สงสัยจะลืมเหยียบคันเร่ง
ถ้าไม่ทันจริง ๆ ก็คงต้องติดไว้ก่อน
ถ้าปีนี้ได้แต่ส่งปรารถนาดี ๆ ไปให้ คงไม่ว่าอะไรนะ
ปีนี้ เงียบเหงาจัง
หรือรู้สึกไปเองคนเดียวก็ไม่รู้
หรือระยะทาง.. จะทำให้ตื่นเต้นน้อยลง
แต่ความตั้งใจยังคงมีเต็มเปี่ยมเหมือนเดิม
ความสุขจากการที่ได้ทำอะไร ๆ ให้ ก็ยังคงเป็นความสุขอยู่เหมือนเดิม
นั่นคือสิ่งที่หล่อเลี้ยงหัวใจ.. ให้คงอยู่ได้ทุกวันนี้
ใกล้จะเลิกงานแล้ว..
คงไม่ไปแล้วหละ แวะไปหาหมอที่คลีนิคก่อนดีกว่า ตามที่สัญญาไว้
เรื่องหนังสือ.. ติดไว้ก่อนก็แล้วกัน ไม่แน่อาจเป็นพรุ่งนี้
หรือไม่ก็สัปดาห์หน้าไปเลย...
กลับบ้านก่อนนะ.. แล้วจะส่งข่าวมาใหม่