19 มิถุนายน 2551 17:36 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
ฟ้าใกล้สว่างแล้ว...
จันทร์เสี้ยวสีสุก กับหมู่ดาวที่กระพริบพราวบนราวฟ้าเริ่มอ่อนแสง
แต่ยังคงความงดงาม...
นึกสงสัย.. ท้องฟ้าอันมืดมิดรู้สึกอย่างใดหนอ
ในคืนที่ฟ้าไร้ดาว ไร้เดือน แหงนเงยเมื่อใดก็พบแต่ความว่างเปล่า ไร้ซึ่งคนสนใจ
แต่คือคืนวันอันอิสระ วันที่ฟ้าเป็นฟ้า งดงามอยู่กับความเป็นตัวเอง
ก็ แ ค่ ส ง สั ย..
..
ผ่านไปอีกคืน.. เหมือนเดิม ๆ ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นแล้วก็จบลง
เหมือน ชี วิ ต อุบัติขึ้นแล้วแตกดับ เวียนว่ายอยู่บนโลกใบนี้ไม่มีเปลี่ยน
โลกที่ไม่เคยรับรู้ต่อสิ่งใด..
ไม่รับรู้ถึงความทุกข์ยาก ความเศร้าโศก ความสูญเสียที่เกิดขึ้นกับมนุษย์
โลกที่ยังคงหมุนไป.. ขณะที่ทุกสิ่งบนโลกก็ยังดำเนินต่อไป.. เหมือนเดิม..
ดอกไม้ยังบาน ยังร่วงโรย.. ลมยังคงพัดเย็น...
แสงจันทร์ที่เคยสาดส่องลงมาอย่างอ่อนโยน
ชั่ ว ข้ า ม คื น.. ก็เลือนหาย
ไ ม่ มี อ ะ ไ ร เ ป ลี่ ย น ..
..
ดวงดาวอ่อนแสงลงไปทุกที
เหลือเพียงจันทร์เสี้ยวสีสุกที่ยังคงครอบครองท้องฟ้ายามรุ่งสาง
สัญญาณแห่งเช้าวันใหม่มาเยือน
วันที่ต้องลุกขึ้นมาเผชิญกับความจริง ที่ไม่ว่าจะชื่นสุขหรือทุกข์เพียงใด
ก็ต้องต่อสู้กับมันต่อไป ตราบเท่าที่ลมหายใจยังไม่ขาดหาย
๒๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๙
17 มิถุนายน 2551 09:47 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
การพบคุณเป็นเรื่องยาก.. แต่การบอกรักคุณเป็นเรื่องยากเสียยิ่งกว่า
คุณเหมือนท้องฟ้าสวยงาม เป็นความอบอุ่นเมื่อได้มอง..
ความโอบเอื้อของคุณไม่จำกัดอยู่แค่ใคร เพราะคุณเป็นอย่างนี้กับทุกคน
จึงบอกไม่ได้ว่า แท้จริงแล้วคุณรู้สึกอย่างไร กับใคร แค่ไหน
และกับใครแค่ไหนของคุณนั้น ก็ให้อดคิดไม่ได้ว่า
ถ้าได้เป็นใครคนหนึ่งในนั้นในใจคุณ จะเป็นความโชคดีสักแค่ไหน...
ความรู้สึกในน้ำเสียงอ่อนหวานของคุณ-เป็นเหมือนกำลังใจให้ทุกครั้ง
และทุกครั้งที่โทรหา แม้คุณจะยุ่งสักแค่ไหน แต่ถ้อยคำอ่อนโยนของคุณ
ก็ทำให้รู้สึกเหมือนว่าลอยได้ อย่างที่ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน
คุณเหมือนความวิเศษเมื่อได้พบ เป็นความดี..
ที่เพียงแค่เข้าใกล้ก็รู้สึกถึงพลังอันมากมาย
จนเหมือนกับว่าตัวเองเป็นความบาป
ที่แค่เพียงใกล้คุณ ความรู้สึกก็แบ่งแยกได้ทันที
ไม่อาจจะบอกได้ว่า รู้สึกกับคุณนั้นแค่ไหน
เพราะคุณห่างไกลเกินใฝ่ฝัน
รู้แต่ว่าเมื่อได้รู้จักคุณ สิ่งดีดีเหมือนจะซึมซ่านกระเซ็นเข้ามาหา
..ในหัวใจ.. ในความรู้สึก..
ตั้งใจเหลือเกินว่า... จะทำความดีให้มากกว่านี้ มากกว่าที่ทำอยู่
เพียงเพื่อว่า.. อาจจะได้พบคุณอีก หวังจะได้พบคุณอีก..สักครั้ง
9 มิถุนายน 2551 12:35 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
๕ ธันวามหาราช เมื่อหลายปีก่อน
ฉันกับแม่ จุดเทียนชัยถวายพระพร ร้องเพลงสดุดีมหาราชา
พร้อมคนไทยทั่วประเทศ อยู่หน้าจอโทรทัศน์
ด้วยความรู้สึกว่า ช่างเป็นบทเพลงที่ไพเราะที่สุดในโลก
โดยเฉพาะในยามที่ได้เปล่งเสียงออกมาดัง ๆ .. จากหัวใจ..
มันทำให้ฉันขนลุก ตื้นตัน และสุขใจอย่างบอกไม่ถูก
แม่ของฉัน.. หญิงชาวบ้านธรรมดา ๆ คนหนึ่ง
ซึ่งมีหัวใจอ่อนโยนเหลือเกิน
ร้องเพลงนี้แบบผิดบ้างถูกบ้าง อย่างตั้งอกตั้งใจ
เมื่อเพลงจบ แม่ยกเทียนขึ้นพนมไหว้เหนือศีรษะ พึมพำพอได้ยินว่า
ขอให้ทรงพระเจริญ สุขภาพแข็งแรง อยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรไปนาน ๆ นะ
แล้วแม่ก็น้ำตารื้น บอกฉันด้วยเสียงสั่นเครือว่า
แม่รักในหลวงที่สุด รักมากเลย
ฉันคงซึมซับความรู้สึกนี้มาจากแม่กระมัง
เรื่องหนึ่งที่แม่ต้องสอนหลานตัวน้อย ๆ ที่เพิ่งจะรู้ประสา
นั่นคือการชี้รูปให้ดูแล้วบอกหลานว่า
หนู.. นี่ในหลวง ไหนเรียกซิ ใ น ห ล ว ง
ธุจ้าด้วยลูก ธุจ้า...
หรือส่วนหนึ่งเป็นเพราะฉันเกิดมานาน
ได้รับรู้ถึงพระราชกรณียกิจและความเหน็ดเหนื่อยของพระองค์
ได้สัมผัสถึงบรรยากาศของความจงรักภักดีของคนชนบทมาตั้งแต่เด็ก ๆ
ในสมัยก่อน ฉันเคยตามแม่ไปรอรับเสด็จพระองค์และ สมเด็จย่า
สมัยที่ไฟฟ้า น้ำประปา ถนนดีดีสี่เลน ยังไม่ทั่วถึงเหมือนเดี๋ยวนี้
มีแต่ถนนทางเกวียน ที่รายล้อมไปด้วยป่าไผ่
(เสียดายที่ภาพเหล่านั้น หมดไปจากถิ่นที่ที่ฉันอยู่เสียแล้ว)
......
8 พฤษภาคม 2551 14:08 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
นางทาส
ละครอะไรก็ไม่รู้.. คนใกล้ชิดฉันชอบบ่นปนค่อนขอด
เมื่อยามที่เห็นฉันใจจดใจจ่อ นั่งเฝ้าหน้าจอโทรทัศน์
ไม่กระดิกกระเดี้ยไปไหน....
เราถกกันว่าละครเรื่องนี้ ให้อะไรคนดู..
เขาว่า.. ละครประเภทนี้ดูบ่อย ๆ ระวังมันจะซึมเข้าจิตใต้สำนึก
ทั้งเนื้อหาและพฤติกรรม
แต่ฉันว่า.. ละครเรื่องนี้ให้อะไรฉันหลายอย่าง และมีมุมมองที่หลากหลาย
และเชื่อว่าผู้ชมสามารถแยกแยะได้ว่าจะเลือกเสพสิ่งใด
สำหรับฉัน
ฉันทึ่งในความมีเมตตา ความนิ่ง เย็น และความอดทน ของคุณหญิงแย้ม..
พาให้คิดได้ว่า หากฉันนิ่งและเย็นได้แม้สักน้อยของคุณหญิงแย้ม
ฉันคงเป็นสุขได้มากกว่าที่เป็นอยู่ และคนรอบข้างฉันก็คงรู้สึกไปด้วยเช่นกัน
ฉันนับถือในความกตัญญูรู้คุณ ความเสียสละของนังเย็น
เพราะฉันศรัทธาและชื่นชมผู้ที่มีความกตัญญูยิ่งนัก
เรื่องราวของความกตัญญูที่เคยถูกถ่ายทอดผ่านสื่อต่าง ๆ
สามารถทำให้คนขวางโลก หัวดื้อ และแข็งกระด้างอย่างฉัน
ลำคอตีบตัน ด้วยความตื้นตัน จนต้องหลั่งน้ำตาออกมาเป็นเผาเต่า
(จนเต่าตายไปหลายตัว)
ราวกับว่าตัวเองเป็นนางเอกละครหรือนางงามอะไรสักอย่าง
ที่แสนจะอ่อนไหว จิตใจดี น่าทนุถนอม (คลื่นไส้ตัวเองนะเนี่ย)
และฉันอยากเห็นทุกคนให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มาก ๆ จัง
ฉันรู้สึกยินดีกับบ่าวไพร่ของคุณหญิงแย้ม ที่มีเจ้านายมีเมตตา
ทำให้บรรยากาศเป็นไปด้วยความสนุกสนาน มีความสุขกันไปตามอัตภาพ
และขณะเดียวกันก็รู้สึกเห็นใจบ่าวไพร่ในฝั่งของคุณสาลี่และคุณบุญมี
ที่ต้องเจอกับความเกรี้ยวกราด โมโหร้ายของเจ้านาย..
คำของ อีป่วน เจ้าของคำฮิตติดปาก แต่ก็มิได้นำพา
ที่ตอบคุณบุญมี..ผู้เป็นนายว่า..
อยากไปเป็นบ่าวเรือนคุณหญิงแย้มเหมือนกัน แต่ไม่มีวาสนา...
นึกถึงว่าหากตัวเองเป็นคุณบุญมี คงสะอึกในคำตอบนั้นเหมือนกันนะ
ที่ปูมาทั้งหมดนี้ ยังไม่ใช่ประเด็นที่ฉันต้องการจะกล่าวถึง
เรื่องที่ฉันรู้สึกประทับใจและทำให้อยากเขียนถึงละครเรื่องนี้
คือความผูกพันและจงรักภักดีของ อีแอบ บ่าวของคุณสาลี่ต่างหาก
15 ตุลาคม 2550 12:12 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
หญิงสาวหน้าตาดี ผมยาวประบ่า เดินเข้ามาในร้านอาหารที่ฉันนั่งอยู่กับเพื่อน ๆ
ฉันเพ่งมองเธอด้วยความรู้สึกเหมือนคุ้นเคย เหมือนเคยเห็นเธอที่ไหนมาก่อน
เธอเข้ามานั่งเงียบ ๆ ลำพัง สั่งเพียงเครื่องดื่มแก้วเดียว...
ฉันพยายามจ้องมอง ด้วยหวังให้เธอรู้สึกและหันมา และฉันก็ทำสำเร็จ..
อ้าว.. คุณกี้.. ฉันร้องทัก
เธอแยกเขี้ยว เอ๊ย!.. ส่งยิ้มให้ฉัน สาวตาคมผิวขาวคนนี้นี่เอง
คนที่ฉันชื่มชอบอารมณ์งานเธอ
เธอคนนี้ ที่เคยมีคนว่าอารมณ์เราใกล้ ๆ กัน.. จริงเท็จอย่างไร ฉันก็ไม่รู้..
แต่นึกไม่ถึงว่าจะได้มีโอกาสได้เจอตัวเธอเป็น ๆ ในวันนี้
ใครหนอ.. ช่างว่า..
ฉันไม่เห็นว่าเธอจะ ดำ ดังคำร่ำลือเลยสักนิด.. ผิวเธอออกจะขาว เนียน..
รับกับดวงตากลมโตคู่นั้น
ไม่นึกว่าจะได้เจอ
ฉันเริ่มคำทักทาย แม้จะนึกแปลก ๆ งง ๆ อยู่ในใจว่าทำไมจู่ ๆ
เธอคนนี้จึงโคจรมาพบกับฉันได้
เราเริ่มสนทนากันแบบสัพเพเหระ แต่ความจำฉันมันช่างลางเลือนนัก
ฉันจำไม่ค่อยได้หรอกว่าเราคุยกันเรื่องอะไรบ้าง ยกเว้นข่าวดี.. ที่เธอคนนี้บอกฉัน..
เมษานี้.. กี้จะแต่งงานแล้วนะ...
จริงสิ . ฉันรู้สึกตื่นเต้นและอดยินดีไปกับเธอไม่ได้..
คุณกี้จะแต่งงาน... ฉันอมยิ้มและบอกตัวเองซ้ำ ๆ อยู่อย่างนี้
คุณกี้จะแต่งงาน..
.....
...
เ อ้ ก อี๊ เ อ้ ก ... เ อ้ ก...ก..
เสียงไก่ที่ไหนนะ... ฉันรู้สึกมึนงง...
เ อ้ ก อี๊ เ อ้ ก ... เ อ้ ก..ก.. แน่ะ.. มันร้องซ้ำ...
เ อ้ ก อี๊ เ อ้ ก ... เ อ้ ก..ก...
ฉันเริ่มรู้สึกตัว.. แล้วควานหาโทรศัพท์มือถือเจ้าของเสียงไก่นั่น
ป้าดดิโธ่... นี่ฉันฝันไปรึนี่... มันเหมือนจริงชะมัด..
หน้าส่วนตัว
1281
Calendar
Lovers
7 คน เลิฟผู้หญิงช่างฝัน
