เงียบงำ...
ในห้องแห่งทรงจำ ณ ค่ำนี้
เลือนรางห่างหายไปทุกที
ความอบอุ่นที่เคยมีในหัวใจ
กาลเวลา..
มิอาจย้อนคืนมาใช่หรือไม่
ผ่านมาแล้ววันวารย่อมผ่านไป
เอื้อมคว้าเอาไว้ได้เพียงอาวรณ์
จากนี้...
คงไม่มี..เหมือนกันกับวันก่อน
ทิ้งไว้เพียงเรื่องเล่าขานผ่านคำกลอน
เอาไว้ย้อนคำนึง.. คิดถึงกัน