นั่งมองแสงแรงระยับทับขอบน้ำ ทะเลงามยามหัวใจหม่นไหม้ขม ความอ้างว้างเหว่ว้ามาตอกตรม เย็นสายลมพัดพราวหนาวหัวใจ ที่รู้สึกเงียบเหงายิ่งเหงาเงียบ กายเย็นเฉียบทรมา-กว่าครั้งไหน ยินเสียงคลื่นครวญคร่ำอย่างร่ำไร ยิ่งตอกย้ำหัวใจให้จ่อมจม ทรายระยิบเรียงรายที่ชายหาด ตะวันสาดแสงสวยมาผสม คนเดียวดายร้างไร้ใครชิดชม ยังโศกตรมเยียบเย็นเหมือนเช่นเดิม