ระลอกคลื่นปัญหาเข้าถาโถม คำเคยปลอบประโลมก็ห่างหาย เหมือนชีวิตสิ้นหวังซังกะตาย รักจะฝัน แต่พลันสลายไปทุกครั้ง จึงต้องพาหัวใจไปผ่อนพัก ณ ดินแดนอันไกลรักและไร้หวัง ให้ความว่างล้างชีวินที่พินพัง ล้างรู้สึกเมื่อครั้งยัง เคยมี เมื่อวันนี้ไม่มีใครให้ซบซับ ขออยู่กับตัวตนอย่างคนที่ สิ้นปรารถนา(แล้ว)ว่าใครจะไยดี ทิ้งความรักเคยล้นปรี่ฤดีตน กอบธุลีแห่งฝันครั้งวันหวาน ก่อนบรรจงปล่อยผ่านไปอีกหน ฤดูกาลยังผันเปลี่ยนและเวียนวน ฟ้าหลังฝนคงสดใสได้อีกครา