" ราวกับใจจะขาดอนาถแท้ ยามที่ความอ่อนแอเข้าถาโถม ต้องอาศัยเสียงน้ำตามาประโลม บรรเทาโทมนัสที่กัดกิน เฝ้าเสียดายวารวันที่ผันผ่าน ทั้งที่เหลือเพียงรอยกาลอันแหว่งวิ่น จมอยู่กับสายน้ำตาที่บ่าริน สิ้นแล้วสิ้นบางใครจะไยดี " " เบื่อหัวใจเจ้ากรรมเจ็บซ้ำซาก ต้องเอ่ยปากปลอบใจอย่างไรนี่ จะอยู่อย่างช้ำไปทำไมมี เมื่อไม่มีความหมายในสายตา หยุดเถิดนะน้ำตาความปร่าปวด เจ้าร้าวรวดทุกข์หนักใดนักหนา หวังใครยินเสียงร่ำไห้ในน้ำตา มันหมดค่า.. หมดหวังตั้งนานแล้ว "