23 กรกฎาคม 2551 09:44 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
เหมือนว่าโลกตรงนี้เป็นสีหม่น
จึงมืดมนเหว่ว้ากว่าใครเขา
ทุกเส้นทางหนาวเย็นเป็นสีเทา
จะย่างก้าวก็หวั่นหวาดขลาดระแวง
มวลดอกไม้งามตายังว่าเหงา
ท้องฟ้าพราวสดใสว่าไร้แสง
ใบไม้ปลิวเคว้งคว้างช่างอ่อนแรง
ใจเคลือบแคลงหวั่นไหวไร้พลัง
คงเป็นความหม่นหมองของชีวิต
ที่ไร้สิทธิ์เดินหน้าและถอยหลัง
อยู่ท่ามกลางความฝันอันผุพัง
กับความหลังที่พลั้งผิดติดตัวมา
และสุดท้ายคงจบลงตรงที่เก่า
เหลือเพียงเรากับเศษใจสิ้นไร้ค่า
ซึ่งนับวันยับเยินเกินเยียวยา
กับน้ำตาที่ท่วมท้นล้นดวงมาลย์
ความดีใดคงไม่อาจรักษา
ร้าวเกินกว่าสิ่งใดจะประสาน
ปล่อยทุกหวังให้ร้าวไหวไปกับกาล
ในมืดมน-อนธการเช่นผ่านมา
20 กรกฎาคม 2551 16:29 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
ไม่มีคำร่ำลาอาลัยรัก..
เหมือนคราวหักเสน่หาในคราก่อน
แม้ใจสุดห่วงหาและอาวรณ์
กลับเสซ่อนแฝงเร้นด้วยเย็นชา
มิกล้าเอ่ยออกมาว่ารักมาก
ทั้งที่อยากจะเผยปรารถนา
เก็บซ่อนความช้ำไว้ในแววตา
แล้วตัดใจจากมาทั้งอาลัย
ข่มหัวใจให้ชาชินสิ้นรู้สึก
แม้เจ็บฝังรากลึกสักเพียงไหน
เหลือชีวิตไว้เพียงแต่แค่หายใจ
ยอมอยู่อย่างผู้ปราชัยในวันนี้
จะขอลบภาพอดีตที่กรีดย้ำ
แล้วแสร้งทำเป็นสุขในทุกที่
เสมือนความช้ำใดไม่เคยมี
แม้ 'เจ็บ' ที่ท้นขังยังหลั่งริน
10 กรกฎาคม 2551 08:47 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
หอบดอกไม้สวยใสใส่ตะกร้า
เก็บเอามาจากต้นความคิดถึง
ที่เบ่งบานท่วมท้นล้นคำนึง
หวังส่งถึงคนดีที่ห่างกัน
วางหัวใจแซมสลับกับดอกสวย
แล้วแต่งด้วยไยดีเพิ่มสีสัน
หยิบเส้นใยห่วงหามาผูกพัน
ให้ดอกไม้ช่อนั้นแทนห่วงใย
จุมพิตแผ่วก่อนส่งบรรจงกอด
เพื่อถ่ายทอดอุ่นรักฝากไปให้
ทุกรู้สึกที่ซึมซ่านผ่านดอกใบ
จากหัวใจซื่อตรงมั่นคงนัก
ส่งดอกไม้ช่อน้อยด้อยค่านี้
มอบแทนปรารถนาดีที่แน่นหนัก
ให้ดอกไม้ช่องามแทนความรัก
ที่เก็บกักซ่อนเร้นอยู่เป็นนาน
7 กรกฎาคม 2551 16:35 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
อยากขอบคุณที่ยังคงอยู่ตรงนั้ น
ไม่จำเป็นต้องใกล้กันเหมือนใครเขา
เยื่อใยความผูกพันระหว่างเรา
อาจบางเบาแต่ทุกสิ่งล้วนจริงใจ
อยากขอบคุณจากใจแม้ไกลห่าง
แต่ไม่เคยอ้างว้างคุณรู้ไหม
ทุกเส้นทางร้อนหนาวที่ก้าวไป
อบอุ่นด้วยพลังใจคุณให้มา
อยากขอบคุณถ้อยวจีที่ฝากไว้
เป็นของขวัญยิ่งใหญ่และล้ำค่า
อาจสิ้นแรงล้าบ้างในบางครา
แต่ทว่ายังชื่นฉ่ำเพราะคำคุณ
อยากขอบคุณกำลังใจช่วยคลายโศก
ทำให้โลกหนาวร้ายกลายเป็นอุ่น
เปลี่ยนเย็นชาของหัวใจให้ละมุน
ขอบคุณนะ.. ขอบคุณ คนคุ้นใจ..
4 กรกฎาคม 2551 13:18 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
..ฝนพรำเหงา..
บรรยากาศสวยเศร้าและเหงาลึก
ฉันล่องลอยความคิดไปไกล
ทั้งสับสนและสงสัยหัวใจตัวเอง
เหมือนเดินหลงเข้าไปในที่ไหนสักที่..
แล้วติดอยู่ในนั้น..
..ฝนพรำเหงา..
บรรยากาศสวยเศร้าทำให้รู้สึกอ้างว้าง
ความฝันที่เหลืออยู่ต่อสู้กับส่วนที่ขาดหาย
ฉันงมงาย หรือหลอกตัวเอง...
Calendar
Lovers
7 คน เลิฟผู้หญิงช่างฝัน
หน้าส่วนตัว
1530
