29 พฤษภาคม 2551 07:59 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
กลับมารื้ออารมณ์ห่มความฝัน
ที่ยังคงเหมือนกันกับวันก่อน
ย้อนรู้สึกกลับไปให้อาวรณ์
เสียงกาพย์กลอนเคยคุ้นละมุนใจ
พาชีวิตรอนรานไปนานนัก
ถวิลรักโดยไม่รู้ว่าอยู่ไหน
เพียงต้องการอุ่นอิงพักพิงใจ
จากอกใครคนหนึ่งซึ่งไม่มี
ที่สุดแล้วความหวังดังน้ำค้าง
อยู่ท่ามกลางแสงแดดแผดขยี้
แล้งไปทุกปรารถนาบรรดามี
ไม่เหลือดีไม่เหลือใดให้ชีวิต
กลับมารื้ออารมณ์ห่มความฝัน
สู่คืนวันเก่าซึ่งเคยซึ้งจิต
อ้อมกวีหวานละไมเคยใกล้ชิด
ก่อนชีวิตจะแห้งผากมากกว่าเดิม
..
ขอบคุณ.. กวีทุกบท ที่รินรดหัวใจให้ชุ่มชื่น
27 พฤษภาคม 2551 14:20 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
มีบ้างที่เหนื่อยล้า..
หัวใจเจ็บชาเพราะแรงหวัง
มองชีวิตเป็นเพียงเศษทุเรศทุรัง
ปนความชิงชัง-เวทนา
บางทีอาจหม่นเศร้า..
มัวแต่เฝ้าฝังจมปมปัญหา
อยากหลบลี้หนีผ่านกาลเวลา
ที่ผ่านมาเพียงแค่จะผ่านเลย
บางคราวเหนื่อยหน่าย..
จนต้องหลบพักกายอยู่เฉยเฉย
ปล่อยฝันแล้งร้างเหมือนอย่างเคย
วางเฉย-ละทิ้ง-สิ่งวุ่นวาย
ที่สุดต้องยอมฝืน
พาชีวิตผ่านวันคืนไร้จุดหมาย
บนความหวังแหลกแตกตาย
ตราบกำลังสุดท้ายจะพอมี...
Calendar
Lovers
7 คน เลิฟผู้หญิงช่างฝัน
หน้าส่วนตัว
1547
