ความทรงจำ

ผู้หญิงช่างฝัน

เหลือไว้เพียงเท่านี้เท่าที่เห็น
ภาพยามเย็นริมฝั่งทะเลเหงา
กับความหลังครั้งที่ยังมีเรา
สัมผัสผ่าวนุ่มละมุนยังกรุ่นอวล

เคยซบอิงแนบไหล่อยู่ชายฝั่ง
ความสุขพรั่งพรายผสมคลื่นลมหวน
สองมือต่างเกาะกุมอย่างนุ่มนวล
อุ่นรัญจวนเต้นระรัวสองหัวใจ

วันนี้มนต์รักกลายคลายพิษสง
แต่ยังคงงดงามให้หวามไหว
หวนคำนึงขึ้นมาครั้งคราใด
ยังสุขใจแม้นรอยยิ้มปริ่มน้ำตา

หลับตาลงส่งผ่านความคิดถึง
แด่คนซึ่งอยู่ไกลอีกปลายฟ้า
ขอดื่มด่ำอารมณ์รักอีกสักครา
คืนเวลาสู่ห้วงหวามความทรงจำ



         ความทรงจำ

                                   เสาวลักษณ์ ลีละบุตร

บางคราวยังเหมือนว่าเธออยู่ตรงนี้
เรื่องราวที่ดีก็ยังฝังใจ...
บางความทรงจำเก่าเก่า ก็ยังงดงามไม่คลาย
กระจ่างอยู่ข้างใน เมื่อไรที่คิดขึ้นมา

บางทียังคิดว่าเธออยู่ที่ไหน 
แล้วเคยหรือไม่ที่คิดเหมือนกัน
คิดถึงเรื่องราวเก่าเก่า แล้วยังทบทวนถึงมัน
สิ่งดีดีกับคืนและวัน ของฉันและเธอ

และยังคงยิ้ม ยิ้มทั้งน้ำตา
ที่ผ่านไปแล้วไม่หวนคืนมาก็ไม่เสียดาย
แค่เพียงคิดถึงว่าเคยได้มี
บางครั้งก็ยังชื่นใจ แม้จะมีเก็บไว้แค่ความทรงจำ

อยากเก็บเอาไว้แค่เพียงสิ่งดีดี
ถึงวันนี้มีแต่ความเหงาใจ
ถึงแม้ว่าเราจะห่าง แยกคนละทางที่ไป
ก็เป็นเพียงแค่ความสุขใจ เมื่อคิดถึงเธอ

.. มี เ พี ย ง บ า ง ค รั้ ง ที่ อ า จ จ ะ ยั ง ส ง สั ย
ว่ า เ ธ อ เ อ ง จ ะ เ ค ย บ้ า ง ไ ห ม ที่ คิ ด เ ห มื อ น กั น