14 กันยายน 2552 09:06 น.

.. ลำพัง..

ผู้หญิงช่างฝัน



ฟ้าเศร้า ดาวหม่น
ตอกย้ำใจคนช่างเหงา
ราตรีหม่นมืดยืดยาว
ซ้ำรอยลึกร้าวในอารมณ์

ท่ามจันทร์สลัว..
ความมืดโรยตัวด้วยทุกข์ขม
น้ำค้างยามดึกบาดคม
ร่วมกันทับถมคนเดียวดาย

พลิ้วพรม ลมเย็น
แปรเปลี่ยนเป็นหนาวโหดร้าย
กระทบม่านน้ำตาพร่าพราย
เจ็บปวด.. แพ้พ่าย.. ลำพัง

				
2 กันยายน 2552 11:36 น.

แค่สายลมที่พรมผ่าน

ผู้หญิงช่างฝัน



ก็แค่เพียงคำมั่นในวันเก่า
จะยึดเอามารำพึงคะนึงฝัน
เสียดายสิ่งที่ผ่านไปทำไมกัน
คำพูดนั้นก็คงคล้ายกับสายลม

พัดผ่านพรมห่มไล้ให้เย็นชื่น
ให้หลงรื่นเริงอุราว่าสุขสม
สร้างรู้สึกหวานไหวในอารมณ์
แล้วพัดพรมพลิกลิ้นสิ้นเยื่อใย

สัญญาจักเคียงอยู่ไม่รู้ร้าง
ขอน้องนางจำมั่นอย่าหวั่นไหว
ยินถ้อยคำทำนองนี้แสนดีใจ
แค่เพียงได้ฟังคำก็ฉ่ำชื้น

แต่ถึงบทสุดท้ายนิยายรัก
ต้องมาหักอารมณ์อย่างขมขื่น
เมื่อถ้อยคำเคยอุ่นอวลไม่หวนคืน
มันกร่อนกลืนระบัดหาย... เหมือนสายลม
...

				
20 สิงหาคม 2552 13:33 น.

เดียวดาย

ผู้หญิงช่างฝัน



นั่งมองแสงแรงระยับทับขอบน้ำ
ทะเลงามยามหัวใจหม่นไหม้ขม
ความอ้างว้างเหว่ว้ามาตอกตรม
เย็นสายลมพัดพราวหนาวหัวใจ

ที่รู้สึกเงียบเหงายิ่งเหงาเงียบ
กายเย็นเฉียบทรมา-กว่าครั้งไหน
ยินเสียงคลื่นครวญคร่ำอย่างร่ำไร
ยิ่งตอกย้ำหัวใจให้จ่อมจม

ทรายระยิบเรียงรายที่ชายหาด
ตะวันสาดแสงสวยมาผสม
คนเดียวดายร้างไร้ใครชิดชม
ยังโศกตรมเยียบเย็นเหมือนเช่นเดิม

				
17 มิถุนายน 2552 10:13 น.

.. สิ้น..

ผู้หญิงช่างฝัน



ระลอกคลื่นปัญหาเข้าถาโถม
คำเคยปลอบประโลมก็ห่างหาย
เหมือนชีวิตสิ้นหวังซังกะตาย
รักจะฝัน แต่พลันสลายไปทุกครั้ง

จึงต้องพาหัวใจไปผ่อนพัก
ณ ดินแดนอันไกลรักและไร้หวัง
ให้ความว่างล้างชีวินที่พินพัง
ล้างรู้สึกเมื่อครั้งยัง เคยมี

เมื่อวันนี้ไม่มีใครให้ซบซับ
ขออยู่กับตัวตนอย่างคนที่
สิ้นปรารถนา(แล้ว)ว่าใครจะไยดี
ทิ้งความรักเคยล้นปรี่ฤดีตน

กอบธุลีแห่งฝันครั้งวันหวาน
ก่อนบรรจงปล่อยผ่านไปอีกหน
ฤดูกาลยังผันเปลี่ยนและเวียนวน
ฟ้าหลังฝนคงสดใสได้อีกครา

				
7 กุมภาพันธ์ 2552 13:35 น.

ดอกหญ้าวาเลนไทน์

ผู้หญิงช่างฝัน


ไม่เคยมีความหมายในวันนี้
และไม่มีความสำคัญในวันไหน
เป็นเพียงแค่ ' ดอกหญ้า ' ค่าต่ำไป
มิเทียมได้กับค่าคำว่า ' รัก '

อาจมีคนหลงใหลในบางครั้ง
แต่ก็ยังไม่มีที่แน่นหนัก
เคลิ้มคล้อยปล่อยใจเคียงเพียงชั่วพัก
เมื่อตระหนักความจริงก็ทิ้งไป

เป็นเจ้าของกุหลาบงามที่ล้ำค่า
มีศักดิ์กว่าดอกหญ้าดินเป็นไหนไหน
แค่ ' ดอกหญ้า '  ไร้กลิ่นถิ่นพงไพร
เหยียบย่ำช้ำเพียงไหนใครอาทร..

หมดสิ้นความสำคัญ' วันแห่งรัก'  
ได้ประจักษ์ถึงค่าดอกหญ้าอ่อน
ถูกละเลยทิ้งร้างบนทางจร
ให้ร้าวรอนสะท้อนทกกับอกดิน


๑๓ กุมภา.. ๒๕๔๙				
Lovers  1 คน เลิฟผู้หญิงช่างฝัน
Lovings  ผู้หญิงช่างฝัน เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟผู้หญิงช่างฝัน
Lovings  ผู้หญิงช่างฝัน เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงผู้หญิงช่างฝัน