14 กันยายน 2552 09:06 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
ฟ้าเศร้า ดาวหม่น
ตอกย้ำใจคนช่างเหงา
ราตรีหม่นมืดยืดยาว
ซ้ำรอยลึกร้าวในอารมณ์
ท่ามจันทร์สลัว..
ความมืดโรยตัวด้วยทุกข์ขม
น้ำค้างยามดึกบาดคม
ร่วมกันทับถมคนเดียวดาย
พลิ้วพรม ลมเย็น
แปรเปลี่ยนเป็นหนาวโหดร้าย
กระทบม่านน้ำตาพร่าพราย
เจ็บปวด.. แพ้พ่าย.. ลำพัง
2 กันยายน 2552 11:36 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
ก็แค่เพียงคำมั่นในวันเก่า
จะยึดเอามารำพึงคะนึงฝัน
เสียดายสิ่งที่ผ่านไปทำไมกัน
คำพูดนั้นก็คงคล้ายกับสายลม
พัดผ่านพรมห่มไล้ให้เย็นชื่น
ให้หลงรื่นเริงอุราว่าสุขสม
สร้างรู้สึกหวานไหวในอารมณ์
แล้วพัดพรมพลิกลิ้นสิ้นเยื่อใย
สัญญาจักเคียงอยู่ไม่รู้ร้าง
ขอน้องนางจำมั่นอย่าหวั่นไหว
ยินถ้อยคำทำนองนี้แสนดีใจ
แค่เพียงได้ฟังคำก็ฉ่ำชื้น
แต่ถึงบทสุดท้ายนิยายรัก
ต้องมาหักอารมณ์อย่างขมขื่น
เมื่อถ้อยคำเคยอุ่นอวลไม่หวนคืน
มันกร่อนกลืนระบัดหาย... เหมือนสายลม
...
20 สิงหาคม 2552 13:33 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
นั่งมองแสงแรงระยับทับขอบน้ำ
ทะเลงามยามหัวใจหม่นไหม้ขม
ความอ้างว้างเหว่ว้ามาตอกตรม
เย็นสายลมพัดพราวหนาวหัวใจ
ที่รู้สึกเงียบเหงายิ่งเหงาเงียบ
กายเย็นเฉียบทรมา-กว่าครั้งไหน
ยินเสียงคลื่นครวญคร่ำอย่างร่ำไร
ยิ่งตอกย้ำหัวใจให้จ่อมจม
ทรายระยิบเรียงรายที่ชายหาด
ตะวันสาดแสงสวยมาผสม
คนเดียวดายร้างไร้ใครชิดชม
ยังโศกตรมเยียบเย็นเหมือนเช่นเดิม
17 มิถุนายน 2552 10:13 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
ระลอกคลื่นปัญหาเข้าถาโถม
คำเคยปลอบประโลมก็ห่างหาย
เหมือนชีวิตสิ้นหวังซังกะตาย
รักจะฝัน แต่พลันสลายไปทุกครั้ง
จึงต้องพาหัวใจไปผ่อนพัก
ณ ดินแดนอันไกลรักและไร้หวัง
ให้ความว่างล้างชีวินที่พินพัง
ล้างรู้สึกเมื่อครั้งยัง เคยมี
เมื่อวันนี้ไม่มีใครให้ซบซับ
ขออยู่กับตัวตนอย่างคนที่
สิ้นปรารถนา(แล้ว)ว่าใครจะไยดี
ทิ้งความรักเคยล้นปรี่ฤดีตน
กอบธุลีแห่งฝันครั้งวันหวาน
ก่อนบรรจงปล่อยผ่านไปอีกหน
ฤดูกาลยังผันเปลี่ยนและเวียนวน
ฟ้าหลังฝนคงสดใสได้อีกครา
7 กุมภาพันธ์ 2552 13:35 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
ไม่เคยมีความหมายในวันนี้
และไม่มีความสำคัญในวันไหน
เป็นเพียงแค่ ' ดอกหญ้า ' ค่าต่ำไป
มิเทียมได้กับค่าคำว่า ' รัก '
อาจมีคนหลงใหลในบางครั้ง
แต่ก็ยังไม่มีที่แน่นหนัก
เคลิ้มคล้อยปล่อยใจเคียงเพียงชั่วพัก
เมื่อตระหนักความจริงก็ทิ้งไป
เป็นเจ้าของกุหลาบงามที่ล้ำค่า
มีศักดิ์กว่าดอกหญ้าดินเป็นไหนไหน
แค่ ' ดอกหญ้า ' ไร้กลิ่นถิ่นพงไพร
เหยียบย่ำช้ำเพียงไหนใครอาทร..
หมดสิ้นความสำคัญ' วันแห่งรัก'
ได้ประจักษ์ถึงค่าดอกหญ้าอ่อน
ถูกละเลยทิ้งร้างบนทางจร
ให้ร้าวรอนสะท้อนทกกับอกดิน
๑๓ กุมภา.. ๒๕๔๙