31 ตุลาคม 2550 15:47 น.
ผู้มีอิทธิพล
ฉันชอบรอยยิ้มอ่อนละมุน
ปลาบปลื้มกับความรู้สึกอบอุ่นเมื่ออยู่ใกล้
แต่แสงดาวเท่านั้นที่รู้ว่าฉันรักเธออย่างไร
รัก......เพียงแค่อยากจะอยู่ใกล้
รัก....เพียงแค่หัวใจจะได้ศรัทธา
เธอเหมือนแสงพระจันทร์
ฉายส่องเฉิดฉันจากฟากฟ้า
ไม่อาจหาญฝันไกลเอื้อมฉุดเธอให้ลอยลงมา
แต่เต็มใจที่จะมีเพียงดวงตาไว้เฝ้ามอง
เมื่อมีความรักก่อเกิดขึ้นในหัวใจ
ใครๆอาจอยากจะเป็นเจ้าของ
แต่สำหรับฉันไม่เคยคิดจะจับจอง
หรือก้าวเข้าไปเรียกร้องขอหัวใจ
อยากให้ความเป็นเธอดีงามอยู่ตรงนั้น
ละอองเล็กๆอย่างฉันไม่อาจทำให้เธอแปดเปื้อนได้
ขอเก็บเธอไว้ในความทรงจำ....ฝังย้ำกับหัวใจ
ว่าความรัก....คือการให้....โดยไม่เรียกร้องอะไรกลับมา
พอใจแล้วกับความรู้สึกตรงนี้
แม้บางทีฉันอาจจะอ่อนล้า
มองเห็นเธอจากไปสุดสายตา
อยากเอื้อมมือคว้าเธอมาแนบใจ
อยู่ในที่ของเธอเถอะคนดี
อย่ากังวลหากเห็นคนๆนี้ร้องให้
แค่ปวดร้าวกับความผูกพัน
และเผลอเจ็บในความฝันอันแสนไกล
จึงยินดีที่จะถูกทำร้าย
หากความรักจะไปทำร้าย.......หัวใจเธอ
31 ตุลาคม 2550 13:18 น.
ผู้มีอิทธิพล
วันนี้เธอมาพูดคำสุดท้าย
บอกว่าเธอต้องไปกับใครคนนั้น
เขาคือคนที่เธออยากอยู่ใกล้ทุกๆวัน
และฉันก็เป็นได้แค่เพื่อนที่ดี
แต่ก่อนเราคบกัน
เธอไม่เคยบอกฉันถึงใครคนนี้
แล้วจู่ๆจะให้ฉันเป็นเพื่อนที่ดี
ความรู้สึกที่มี...เกินอธิบาย
31 ตุลาคม 2550 13:02 น.
ผู้มีอิทธิพล
ใบไม้ใบหนึ่ง....ปลิวคว้าง
อ้างว้าง.......ตามแรง.....ลมไหว
สายลม....โชยพัด...กวัดไกว
ไม่นาน......ร่วงลบ......ซบดิน
ใบไม้......ชีวา.......ชีวิต
ยิ่งคิด.....ยิ่งเศร้า.....เหงาหงอย
ชิวิต......เหมือนใบ......ไม้น้อย
คอยวัน.....ล่วงลับ......ดับไป
หน้าส่วนตัว
1408
