17 กันยายน 2548 21:53 น.
ผู้มีความรักเต็มเปี่ยม
ไม่รู้ทำไมใจฉันมันอยากร้องไห้
น้ำตามันอยากจะไหลออกมาเหลือเกิน
โปรดเถอะนะน้ำตาจ๋าอย่าออกมาให้ใครเห็น
ฉันยังไม่อยากเป็นคนอ่อนแอในสายตาใครใคร
มันจะห้ามได้นานเท่าไหร่ฉันยังไม่รู้
เทอร์จะรู้ไหมว่ามันเจ็บกับวาจาที่เอย
เทอร์เคยที่จะคิดบ้างไหมกับใจฉัน
เทอร์จะเคยนึกถึงวันเวลานั้น
เทอร์กับฉันรักกันมากเคยไหม
กาลเวลาพ้นผ่านเนิ่นนานเกินนับได้
ความรู้สึกของคนมันก็เปลี่ยนผันกันไป
เหมือนดังเวลาใช่ไหมใจของเทอร์
รักของเทอร์มันหายไปไหน
คำว่าเรามีกันตลอดไปก็เลือนลาง
บอกให้ฉันมั่นใจได้ไหมกับคำว่า
" เรารักกัน"
16 กันยายน 2548 02:04 น.
ผู้มีความรักเต็มเปี่ยม
ก็ผู้หญิงใจน้อยนี๊น๊าจะทำไงได้
ก็คนมันรักจะไม่ให้หวงได้ไง
เมื่อไรคนดีจะเข้าใจกันสักที
ที่รักจ๋า คนดีของฉัน
ตอนนี้รู้หรือยังว่ารักมากแค่ไหน
แคร์เทอร์มาก หวงเทอร์มากกว่าใครใคร
รักเทอร์ขอพูดอย่างเต็มปาก
รักเทอร์มากทุ่มสุดหัวใจ
แม้จะเจ็บในตอนสุดท้ายก็ยังยอม
หน้าส่วนตัว
820
