10 สิงหาคม 2550 18:56 น.
ผู้ชายสีคราม
ต่างคน...ผลและเหตุย่อมผิดแผก
ต่างอยู่...คงมิแปลกประหลาดสิ้น
ต่างคน...ล้วนเชื่อตนไร้มลทิน
ต่างอยู่...ไซร้ไป่กินแหนงคลางแคลงใจ
8 สิงหาคม 2550 01:36 น.
ผู้ชายสีคราม
....จึงจรดคำย้ำคิดลิขิตเขียน
คะนึงหายังวนเวียนถึงดวงสมร
วิญญาพี่เจียนขาดอยู่รอนรอน
ใคร่วานวอนจอมขวัญข้ามาดูใจ
ที่พี่ครวญหวลหาเพราะไกลห่าง
เกรงรักร้างจางสัมพันธ์พี่หวั่นไหว
คงระทมข่มเศร้าเหงาเรื่อยไป
แม้นยิ้มชื่นด้วยฝืนไว้แทบวายวาง
เพียงหนึ่งคำก็พอแล้วแก้วตาเอ๋ย
แม่นงนุชอย่าเมินเฉยพี่หมองหมาง
ยังรักพี่เช่นเดิมแน่แม่นวลปรางค์
ยังปราณีพี่อยู่บ้างไหมคนดี
หากแม้นเจ้ารักมั่นไม่แปรเปลี่ยน
ค่อยขีดเขียนวจีพจน์เถิดโฉมศรี
รับเพียง...ใช่..รักพี่แท้แน่ไมตรี
ชุบชีวีพี่นี้อีกยืนนาน....
หน้าส่วนตัว
1801
