นั่งเหงาคนเดียวอีกครั้ง นึกถึงความหลังที่พ้นผ่าน แม้ว่าเลยล่วงไปนานแสนนาน เจ็บช้ำทรมาน อยู่เรื่อยไป ร้องไห้ให้กับเรื่องเดิม ๆ ทุกที ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างนี้อีกนานเท่าไร จมดิ่งอยู่กับอดีตที่ผ่านไป แม้ว่านานเพียงใดไม่เคยลืม หยุดได้ไหมพอแค่นี้ ถามตัวเองกี่ทีก็เมินเฉย หรือว่าอยากเจ็บช้ำอย่างที่เคย ใจเจ้าเอย เจ็บกี่ครั้ง จึงจะพอ