5 พฤษภาคม 2548 09:28 น.
ผู้ชายบนดวงจันทร์
เสียงนั้นคือ มีนาฬิกาโผล่ขึ้นมา แล้วนับถอยหลังอีก 18 ชั่วโมง
"โอ้..พระเจ้าผมจะต้องตายจริงหรือนี่" โอมกล่าวอย่างตกใจ
เหลืออีก18 ชั่วโมง โอมคิดว่าจะทำอะไรกับเวลาที่เหลือช่วงนี้ดี
โอมจึงลุกขึ้นแล้วพูดว่า
"ถ้าเราจะตาย ก็ขอทำอะไรให้เกิดประโยชน์ ซักครั้งในชีวิตเถอะ"
ดังนั้นโอมจึงปรับนาฬิกาให้เท่ากับเวลาที่นับถอยหลัง แล้วก็ออกจากบ้านไป
ด้วยจิตใจที่แนวแน่ ไม่กลัวสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับตัวเอง และบอกกับตัวเองถ้าเจอใครเดือดร้อนจะเข้าไปช่วยทุกคน จนเจอเห็นการณ์แรก ผู้หญิงรถเสีย จึงเดินเข้าไปถาม
"รถเป็นอะไรเหรอครับ"
"ไม่รู้เหมือนกันค่ะ มันไม่ติด"
"เดี๋ยวผมดูให้ครับ มันก็ดีทุกอย่างนิ"
"เดี๋ยวคุณลองติดเคื่องดูใหม่ครับ"
"ค่ะ"
"ก็ยังไม่ติดอ เดี๋ยวลองขยับหัวเทียนดูหน่อยล่ะกัน"
โอมก้ขยับหัวเทียนและบอกให้ลองติดเครื่องอีกที จนรถติดติด
"ขอบคุณมากค่ะ แล้วเป็นที่อะไรค่ะ"
"หัวเทียนหลอมครับ ผมทำให้แล้วครับ"
"ขอบคุณมากๆค่ะ"
หลังจากนั้นโอมก็รู้สึกว่า การช่วยคนมันก้ดีเหมือน ทั้งที่เมื่อก่อนโอมไม่เคยช่วยใครเลย
และก้ไม่เคยทำให้ใครเดือดร้อน จนโอมคิดว่าถ้าเจอใครเดือดร้อนโอมก็จะเข้าไปช่วยทุกคน
ถ้าเค้าสามารถช่วยได้ เค้าก็คิดในใจว่า..ถ้าวันนี้เค้าไม่ตาย เค้าจะทำแบบนี้ต่อไปไม่ใช่แค่ทำวันนี้วันเดียว
ตอนนั้นก็มาถึงเวลา 23.30 น. ใก้ลเวลาที่ผมจะต้องตายแล้ว วันนี้ผมเหนื่อยมากเลยนะครับ แต่มันก็เป็นวันที่ผมรู้สึกดีที่สุด แต่คุณเชื่อหรือไม่ ว่าผมเจอ
เหตการณ์ที่ไม่ค้าดฝันเหตุการณ์หนึ่ง
ผมไปเจอเหตุการณ์ ประมาณเวลา 23.55 ผมเห็นเด็กคนหนึ่งกำลังโดดน้ำฆ่าตัวตาย ผมเลยเข้าไป
"น้องจะทำอะไร อย่าทำแบบนั้นนะ"
"อย่ามายุ่งกับผมมอยากตาย"
"ชีวิตน้องยังมีค่านะ เชื่อพี่เถอะ"
"อย่ามายุ่ง ออกไปไกลๆเลย"
ตอนนั้นผมคิดแล้วล่ะว่า คงห้ามเค้าไม่ได้แน่ๆ ผมจึกตัดสินใจ กระโดดเข้าไป
ดึกตัวเด้กคนนั้นแต่ผมพลาด ผมหล่นจากสะพานลงไปพร้อมกับเด็กคนนั้น
ซึ่งเป็นเวลา 24.00 น.พอดี และผมก็มาเจอสิ่งหนึ่ง ที่ทำให้ผมถึงกับตะลึง
เพราะคนที่นั้งข้างบนเป็นยมบาล แล้วพูด
"เจ้ารู้ไหมว่าทำไมเจ้าถึงต้องมาอยู่ที่นี้"
"ก็ผมตายแล้วไง"
"ยังเจ้ายังไม่ตาย ดวงเจ้ายังไม่ถึงฆาต"
"แล้วพาผมมาทำไมล่ะ"
"เจ้ามีเวรกรรมกับเด็กคนนี้ไง"
"ผมไปมีเวรกรรมกับเด็กคนไหนได้ยังไง"
"แต่ตอนนี้เจ้าได้ใช่กรรมไปแล้วด้วยที่จะพยายามช่วยเด็กคนนี้ แต่"
"แต่อะไรครับท่าน"
"เด็กคนนี้ก็ยังไม่ถึงมาตเหมือนกัน"
"แล้วทำไมล่ะครับ"
"ถ้าเจ้าเลือกที่จะให้เจ้ากับไป เด็กคนนี้ก็จะตาย"
"แต่ถ้าผมเลือกที่จะอยู่เด็กคนนั้นก็จะรอด" โอมพูดตอบกับไป
"ถูกต้อง อยู่ที่ว่าเจ้าจะเลือกแบบไหน"
ตอนนั้นผมคิดว่าผมจะต้องอยู่ แต่ผมก็สงสารเด็กคนนั้น แต่จึงตัดสินใจ
ทำเพื่อตัวเองสักครั้ง
จึงตอบไปว่า ....... อยู่ๆก็มีเสียงพูดขึ้นมา
"ไปกันได้แล้วคุณโอม ประตูสวรรค์เปิดรอคุณแล้ว"
รู้แล้วใช่ไหมครับว่าผมเลือกอะไร............
4 พฤษภาคม 2548 09:53 น.
ผู้ชายบนดวงจันทร์
ถ้าคุณรู้ว่าพรุ่งนี้คุณจะตาย คุณจะทำอะไรบ้าง แต่คุณคงอยากทำอะไรหลายอย่างเลยล่ะ มันเป็นเรื่องที่มหัศจรรย์ ที่เกิดขึ้น
ผมก็ไม่รู้ว่าเกิดขึ้นกับผมได้ยังไง ผมเป็นคนหนึ่งที่เจอเหตุการณ์แบบนี้ แปลกใช่ไหม ผมจะเล่เหตุการณืที่เกิดขึ้นในช่วงเวลา
1 วันที่ผ่านมาให้ฟัง ก่อนหน้า 1 วันนั้น ผมเดินไปที่ตู้จดหมายหน้าบ้าน ผมไปเจอจดหมายฉบับหนึ่งข้างนั้นมีข้อความเขียวว่า
"หลังเที่ยงคืนพรุ่งนี้คุณจะตาย" ผมถึงกับตกใจ "ใครเล่นอะไรบ้าๆว่าเนี้ย" อารมณ์นั้นผมหงุดหงิดมาก "ส่งใสต้องเป็นคนบ้าแน่
อย่าให้จับได้นะมึง" กริ๊ง ๆ ๆ ๆ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น "ฮาโหล" พูดแบบเสียงดัง "เป็นอะไรหรือโอม" พูดด้วยเสียงไม่พอใจ
"ไม่มีอะไรหรอกหนิง เจอคนบ้าแกล้งแต่เช้าเลย" "แล้วเค้าทำอะไรล่ะโอม" หนิงถามอย่างส่งสัย "ก็เขียนว่าพรุ่งนี้โอมจะตาย"
"อย่าคิดมากนะโอม"หนิงพูดปลอบใจ "ไม่ให้โอมคิดมากได้ไงล่ะ ถ้ามันเป็นจริงๆขั้นมาล่ะ" โอมพูดด้วยเสียงแบบน้อยใจ
"งั้นเดี๋ยวหนิงไปหาโอมนะ ประมาณ11 โมงเจอกันนะ" "รีบมานะหนิงโอมไม่สบายใจ"
หลังจากนั้นได้ไม่นาน หนิงก็มาถึงบ้านโอมก่อน เวลา 11 โมง "โอมหนิงมาแล้วอย่าคิดมากนะ"หนิงพูดปลอบใจโอม
"โอมคิดว่าคงไม่มีอะไรหรอก" "เพื่อความสบายใจนะโอมเราไปทำบุญที่วัดกันดีกว่า" หนิงพูดชวนโอม
"ก็ดีเหมือนกัน เรารีบไปกันเถอะหนิง" โอมพูดแบบรีบร้อน หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ขับรถออกจากบ้าน จนมาถึงวัดวัดหนึ่ง
"นมัสการครับหลวงพ่อ" โอมพูดแบบสุภาพ "เจริญพรเถอะโยม มีอะไรเหรอถึงมหาอัตามา"
"คือว่า ๆ เมื่อเช้าผมไปหน้าบ้าน แล้วเจอจดหมายเขียนว่า พรุ่งนี้ผมจะตาย" โอมกล่าว "ไหนอามาให้ดูซิ"หลวงพอขอดู
โอมก็ยื่นให้หลวงพ่อ "แปลกมากไม่น่าเป็นไปได้" หลวงพ่อพูดขึ้น "มีอะไรเหรอครับหลวงพ่อ" โอมถามแบบตกใจ
"มันเป็นเรื่องจริงโยม" หลังจากนั้นหลวงพ่อก็พูดว่า ตอนนี้ผมกำลังมีเคราะห์กรรมอย่างหนัก มีทางเดียวคือให้ผมทำใจรับมัน
และระมัดระวังตัวเองอย่าให้เกิดอะไรขึ้นกับผม ทางที่ดีอย่าออกไปไหน ถ้าผมผ่านไปได้ผมก็จะไม่เป็นอะไร และจะอยู่ได้อีกถึง 50 ปี
หลังจากที่ผมกลับมาจากวัดผมก้กินไม่ได้นอนไม่หลับ จนกระวันรุ่งขึ้น วันที่ผมไม่อยากให้มาถึง เพราะอาจเป็นวันที่ทำให้ผม
ตาย หรืออยู่รอดต่อไป หนิงบอกว่าจะมาอยู่เป็นเพื่อนผม ผมบอกว่าอย่าเลย ผมขออยู่คนเดียว ถ้าหลังเที่ยงคืนผมไม่โทรไปหา
ก็แปลว่าผมตาย เวลา 06.00 น. ผมนั้งอยู่คนเดียว ได้เกิดเสียงดังขึ้น ผมตกใจมาก หันไปมองว่าเสียงที่เกิดขึ้น เสียงนั้นมันๆๆคือ
โปรดติดตามตอนจบในตอนต่อไป
3 พฤษภาคม 2548 19:06 น.
ผู้ชายบนดวงจันทร์
ตอนที่ 10 ยังไงฉันก็จะรักษาคำสัญญา
หลังจากเหตุการร์วันเจถึงกลับเสียใจมากๆ แต่ก็ไม่ได้ทำชีวิตตัวเองให้ตกต่ำลง
กับมุ่งมั่นทำแต่งานอย่างเดียว จนเวลาผ่านไป 1 ปี
ก็ได้เปลี่ยนแปลงเจริญก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว
วันหนึงสาวกับเวสมาหาเจที่ร้าน
"สวัสดีเจ" "สวัสดีโว้ยเจ" เสียงเวสเรียกมาแต่ไกล
"สวัสดี สาว เวส"
"ไปไงว่าไงว่ะเนี้ยแก2คนถึงจะมาหาเราได้"
"ไอ้เจ ข้ากับเจ๊สาวจะแต่งงานกันนะ"
"จริงดิ แอบคบกันตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะไม่เห็นบอกข้าบ้างเลย"
"ข้อก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะว่าถูกใจเจ๊สาวได้ยังไง"
"แกระวังให้ดีนะเวสถ้ายังทำตัวเหมือนเดินรับลองน้องชายแกโดนเจี๋ยนแน่"
"สาว ฮาๆๆๆๆ พูดใจฉันว่ะเจ"
"พูดเรื่องแต่งงานก็อดคิดถึงกี๋ไม่ได้ว่ะ"
"แก่ยังไม่ลืมเค้าอีกเหรอเจ"
"มันลืมไม่ได้หรอกสาว"
"ฉันได้ข่าวว่ากี๋ไม่ค่อยมีความสุขนะ ตั้งแต่แต่งงานไป"
"ทำไมล่ะสาว"
"ก็แฟนเค้าเจ้าชู้มากๆทะเลาะกันประจำ"
"เหรอสาว"
"ได้ข่าวว่ากี๋ไม่สบายเข้าออกโรงพยาบาลตลอด ตอนนี้ก็ยังอยูที่โรงพยาบาลอยู่เลย"
"กี๋เค้าเป็นโรคหัวใจอะสาว"
"เหรอฉันไม่เคยรู้เลย"
"ไปเยี่ยมกี๋กันไหมสาว"
"แกไปเถอะ ฉันกับเวสต้องไปแจกการ์ดแต่งงานต่อ"
"อืม"
หลังจากเวสกับสาวออกมาก็พูดกันว่า
"เวสฉันว่าเจมันยังตัดใจจากกี๋ไม่ได้แน่เลย
"ช่ายๆ"
ณ โรงพยาบาลเอกชน เจเดินเข้าไปในโรงพยาบาล แล้วเข้าไปถามว่าห้องกี๋อยู่ไหนจนรู้ว่าห้อง 1112
เจก็เดินไปที่ห้องแล้วก็เคาะประตู ก๊อกๆๆๆ ประตูก้ถูกเปิด เสียงพูดขึ้นว่า
"ว่าไงเจ มาเยี่ยมน้องเหรอลูก"
"ครับคุณอา"
"เชิญๆๆ"
"กี๋ดูสิว่าใครมา"
"พี่เจ พี่เจจริงๆด้วย"
"เป็นไงบ้างครับกี๋"
"ก็ดีขึ้นแล้วค่ะ"
"เดี๋ยวพ่อมานะลูก"
"ค่ะ"
"พี่เจหายไปไหนมา ทำไมไม่ติดต่อมาเลย"
"กี๋ลืมไปแล้วเหรอ ว่ากี๋แต่งงานแล้วนะจะให้พี่ติอต่อไปได้ยังไงล่ะ"
"ค่ะ แล้วพี่มาเยี่ยมกี๋ทำไมค่ะ"
"พี่ก็มาในฐานะเพื่อนคนหนึ่งไง"
"กี๋ขอโทษนะพี่เจ"
"ขอโทษพี่ทำไม"
"กี๋เสียใจค่ะที่ไม่เลือกพี่"
"ไม่เป็นไหร่หรอกครับ อย่าพูดถึงมันเลย"
"กี๋นึกว่าเค้าจะดี แต่ทำเค้าถึงเป็นแบบนี้"
"มันผ่านไปแล้วครับ ถือว่าฝันไปล่ะกัน"
"ค่ะ"
จากนั้นทั้งคู่ก็คุยกัน จนพ่อกี๋ก็กลับเข้ามา แล้วพูดว่า"
"เจเดี๋ยวทานข้าวด้วยกันนะลูก"
"ครับ"
หลังจากที่ทานข้าวเสร็จ เจก็พูดขึ้นว่า
"เดี๋ยวผมขอตัวกลับก่อนนะครับ"
"แล้วมาเยี่ยมน้องอีกนะเจ"
"ครับแล้วผมจะมาอีก"
"สวัสดีครับ"
หลังจากที่เจ ขับรถออกจากโรงพยาบาล ก็ได้มีรถเมล์ขับด้วยความเร็วสูงพุงเข้ามาชนที่รถของเจทำให้เจเสียชีวิต
ห้องที่กี๋นอนอยู่ ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น แล้วมีเสียงพูดขึ้นว่า
"เมื่อกี้ผู้ชายที่มาเยี่ยมไข้ใช้ญาติคุณหรือป่าวค่ะ"พยาบาลเป็นคนถาม
"ใช่ครับ มีอะไรหรือครับ"
"เค้าประสบอุบัติเหตุรถชนเสียชีวิตค่ะ"
"เหรอครับ" พูดด้วยเสียงตกใจ"
"เกิดอะไรขึ้นเหรอค่ะ"
"ไม่มีอะไรหรอกลูก"
หลังจากที่พ่อกี๋ออกไป กี๋เปิดทีวีก็เห็นข่าวในทีวี จึงได้รู้ว่าพี่เจประสบอุบัติเหตุรถชนเสียชีวิต ก็ถึงกับอาการของหัวใจกำเริบต้องส่งเข้าห้องไอซียูเร่งด่วน
" เคลียร์"
"หมอค่ะหัวใจเต้นอ่อนลง ค่ะ"
"ลองอีกทีนะ เคลียร์" หมอส่ายหน้า
หลังจากนั้นหมอก็ออกจากห้องไอซียู พูดกับพ่อกี๋ว่า
"หมอเสียใจด้วยนะครับ" แล้วก็เดินออกไป
พ่อกี๋ถึงกับทรุดลงกับพื้นแล้วน้ำตาก็ไหล
"พ่อทำใจดีนะ ลูกของเราไปสบายแล้ว" แม่พูดด้วยน้ำตา
ในห้องไอซีอยูกี๋ก็พูดขึ้นว่า
"พี่เจมารับกี๋เหรอค่ะ"
"ครับ พี่มาทำตามสัญญา"
"สัญญาอะไรค่ะ"
"พี่เคยสัญญาไงว่าจะอยู่กับกี๋ตลอดไป"
"พี่ยังจำได้อีกเหรอ"
"ถึงกี๋จะลืมแต่พี่ไม่เคยลืมพี่ยังคงรักษาสัญญาตลอดไป"
"กี๋ก็ไม่เคยลืมเหมือนกันค่ะ แต่กี๋เป็นคนผิดสัญญาพี่นะ"
"ไม่เป็นไร ให้พี่ได้ทำตามสัญญาที่พี่ให้ไว้ก็พอ"
ทันใดนั้นกี๋ก็ร้องไห้ออกมา
"กี๋ขอบคุณนะ ที่พี่เจให้อภัยกี๋"
"ก็พี่รักกี๋นิครับ"
"คราวนี้กี๋จะเป็นฝ่ายให้คำสัญญาบ้าง"
"สัญญาอะไรครับกี๋"
"สัญญาว่ากี๋จะอยู่กับพี่ตลอดไปไงค่ะ"
"ครับ"
"เราไปกันยัง"
"ค่ะ"
.หลังจากเสียงเครื่องช่วยหายใจในห้องไอซียูก็ดัง ตี๊ด ๆๆ
แล้วทั้งคู่ก็หายไป
26 เมษายน 2548 11:32 น.
ผู้ชายบนดวงจันทร์
ตอนที่ 9 ลืมแล้วหรือคำสัญญา
"อาโหล...เฮ้ย เจ กี๋มีใครมารับส่งที่ทำงานด้วยนะ"
"เหรอ..สงสัยคงจะเป็นคนที่ชื่อเบิร์ด"
"แล้วแกไม่ว่าอะไรหรือ"
"จะให้ว่าอะไรล่ะ ติดต่อก็ยังติดต่อไม่ได้เลย"
"อะไรนะ...จริงเหรอ"
"จริง..เราก็ยังไม่รู้เลยว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้"
"แล้วแกไม่ไปหาเค้าที่บ้านล่ะ"
"อย่าเลย..เค้าคงมีเหตุผลของเค้าที่ทำยังนี้"
"เจ แกไม่เป็นไรนะฉันเป็นห่วงแกนะ"
"ไม่เป็นไรหรอกสาว ขอบคุณนะที่เป็นห่วง"
"งั้นฉันไม่กวนแกนะ อย่าคิดสั้นล่ะเจ"
"ไม่หรอก เราไม่ทำแบบนั้นแน่"
หลังจากวันนั้นเจก็ติดต่อกี๋ไม่ได้เป็นเวลาหนึ่งเดือนเต็มๆ จนในที่สุดกี๋ก้ติดต่อมา
"สวัสดีค่ะพี่เจ"
"กี๋เหรอ"
"กี๋ขอโทษนะค่ะพี่ที่หายไปนานเลย"
"แล้วหายไปไหนมาครับ"
"พี่เจออกมาเจอกี๋ได้ไหม แล้วค่อยมาคุยกัน"
"ได้ครับ ที่ไหนดีล่ะ"
"ที่เดิมล่ะกัน"
"ครับ"
ที่เซ็นทรัสลาดพร้าวกับร้านเดิมที่ทั้งสองนัดเจอกันประจำ
"กี๋มีอะไรจะบอกพี่เหรอครับ"
"พี่เจ คือกี๋ คือกี๋"
"บอกมาเถอะ"
"พี่เจเรายังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ช่ายไหม"
"ครับ"
"พี่เข้าใจกี๋นะ"
"ครับพี่เข้าใจ"
"ขอบคุณค่ะพี่"
"แล้วกี๋ล่ะเข้าใจพี่บ้างหรือป่าว ว่าพี่รู้สึกยังไง"
"ก็กี๋รู้ไงค่ะว่าพี่ต้องไม่ว่าอะไรกี๋"
"แล้วเวลาที่ผ่านมาล่ะครับกี๋ กี๋ลืมไปแล้วเหรอครับ"
"มันเป็นความทรงจำที่ดีสุดของกี๋เลยค่ะ"
"พี่ถามอะไรหน่อยได้ไหมครับ"
"ได้ค่ะ"
"ตลอดเวลาที่ผ่านมากี๋เคยรักพี่บ้างหรือป่าว"
"คือกี๋ คือกี๋"
"ไม่ต้องพูดแล้วครับพี่รู้คำตอบแล้ว"
"ขอบคุณนะครับสำหรับความรู้สึกดีๆที่ผ่าน"
"พี่เจ คือ.."
"ไม่ต้องพูดครับขอพี่เป็นฝ่ายพูดคนเดียว"
"ถือว่าเวลาที่ผ่านมาทั้งหมดถือว่าพี่ฝันไป คำสัญญาทั้งหมดถือว่าเราไม่เคยพูดกันน ับจากนี้กี๋เป็นอิสระจากคำสัญญา"
"ตอนนี้พี่ตื่นจากฝันแล้ว ทำไมพี่พูดอะไรไม่ออกเลยล่ะ" น้ำตาไหลไหลออกมานี่เจร้องไห้หรือนี่
"พี่เจ กี๋มีอีกเรื่องอยากจะบอกพี่"
"จะไปอะไรอีกล่ะครับแค่นี้ยังทำให้พี่เสียใจไม่พออีกเหรอครับ"
"กี๋กำลังจะแต่งงานกับพี่เบิร์ด"
"นี่ช่ายไหมสิ่งที่กี๋อยากจะบอกพี่ ถึงได้นัดพี่มาวันนี้"
"คือ."
"หมดเรื่องที่จะบอกแล้วช่ายไหมครับ"
"งั้นกี๋กลับไปได้แล้วล่ะ ขอพี่อยู่คนเดียวซักพัก"
"พี่เจไม่เป็นไรนะ"
พี่ไม่เป็นไรหรอกแค่นี้สบายมากอยู่แล้ว" เจพูดไปน้ำตาไหลไป
"แล้วกี๋รู้จักเค้ามานานแล้วเหรอครับถึงจะแต่งงานกัน"
"10ปีได้แล้วค่ะ"
"ครับ พี่ขอให้กี๋โชคดีนะครับ"
"ขอบคุณค่ะพี่ชาย"
"งั้นกี๋ไปก่อน พี่เจมางานกี๋ด้วยนะ"
"เจไม่ตอบ"
"กี๋ไปล่ะค่ะ"
หลังจากนี้เหตุการณ์จะเป็นยังต่อยังไง โปรดติดตามตอนต่อไป (ตอนอวสาน)
24 เมษายน 2548 14:56 น.
ผู้ชายบนดวงจันทร์
ตอนที่ 8 มันเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น
กี๋หันไปมองหน้าคนที่มาทัก ถึงกับ ร้องออกมา
"พี่ เบิร์ด กลับตั้งแต่เมื่อไหร่ค่ะ ดีใจจังเลย" กี๋ถึงกับเข้าไปกอดในเวลานั้นเจถึงกับตะลึง
"สวัสดีค่ะพี่เบิร์ด คิดถึงมากๆเลยค่ะ"
"พี่เจ นี่พี่เบิร์ดค่ะ"
"สวัสดีครับ"
"พี่เบิร์ดนี่เพื่อนกี๋ค่ะ"
"สวัสดีครับ"
"พี่เบิร์ดวันนี้ต้องอยู่คุยกับกี๋นานๆให้หายคิดถึงเลยนะ
"กี๋เด๊ยวพี่ขอตัวก่อนนะครับเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าพี่มีธุระ"
"ค่ะ แล้วเดี๋ยวค่อยเจกันนะค่ะพี่เจ"
หลังจากนั้นเจก็ซึมๆเดินออกไป กี๋ก็คุยกับพี่เบิร์ดสนุกสนานเลยลืมนึกถึงว่าเจจะรู้สึกยังไง
"อาโหล เวสเหรอ"
"มีไรว่ะเจ"
"ออกมาเจกันหน่อยได้ไหม"
"ไม่ได้ๆๆๆ ข้าไม่ว่างว่ะช่วงนี้"
"ไม่เป็นไร"
"โทษทีนะไอ้เจ"
"โชคดีเพื่อน แล้วค่อยเจอกันนะเวส"
"ได้เลยเจแล้วค่อยเจอกัน"
"ไปไหนต่อดีว่ะเรา"
"มันต้องไม่มีอะไรสิว่ะ เราต้องเชื่อใจเค้า" เจพูดกับตัวเอง
"อาโหล สาวเหรอ"
"ว่าไง เจ "
"ทำอะไรอยู่ สาว"
"ไม่ได้ทำนิ มีอะไรหรือป่าวเจ"
"ถามอะไรหน่อยสิสาว"
"ได้ๆๆๆ"
"สาวกี๋มีเพื่อนชื่อเบิร์ดหรือป่าว"
""ฉันไม่รู้ว่ะ ไม่เห็นกี่พูดถึงนิ"
"เหรอ"
"มีอะไรหรือป่าวเจ"
"ไม่มีหรอก"
"งั้นเราไม่กวนแล้วนะ"
"จ้า..มีอะไรก็ปรึกษาได้นะเพื่อน"
"อืม..แค่นี้นะ..สวัสดี"
"ปวดหัวฉิบหายเลยว่ะ แล้วคนที่ชื่อเบิร์ดเป็นใคร กี๋ถึงได้สนิทขนาดนี้" แล้วเจก็ถอนหายใจ
"กลับบ้านดีกว่าเรา เดี๋ยวกี๋ก็คงโทรมา"
เวลาที่บ้านเจเป็นเวลา 22.00 น.
"ทำไมกี๋ยังโทรมาอีก โทรไปดีกว่า"
"หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้"
"ปิดเครื่อง หรือแบ็ตหมด"
"ลองอีกทีหนึ่ง ละกัน"
"หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้"
"เดี๋ยวค่อยโทรใหม่พรุ่งนี้ก็ได้"
เปิดเพลงฟังดีกว่า...รู้ก่อนมีฉันนั้นเธอมีใครและเค้าสำคัญเท่าก่อนที่เค้าจากไปทิ้งเธอ....
"สงสัยคืนนี้จะนอนไม่หลับ"
และก็มาถึงรุ่งเช้าของวันใหม่
"เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับเลยฉัน"
"อาบน้ำแต่งตัวไปทำงานดีกว่า"
และหลังจากที่เจไปทำงานก็ถึงเวลาเที่ยง
"โทรไปหากี๋ดีกว่า"
"ฮาโหล กี่เหรอ"
"พี่เจแค่นี้ก่อนนะ กี๋ยังไม่ว่าง"
"ครับ"
หลังจากที่วางสายจากกี๋ เจก็เริ่มคิด
"มีอะไรหรือป่าว ปกติกี๋ไม่เคยเป็นแบบนี้"
"เดี๋ยวตอนเย็นลองโทรไปหาใหม่ก็ได้"
หลังจากเที่ยงจนเย็นเจยังไม่ได้ทานอะไรเลยมัวแต่คิดมากเรื่องกี๋
"หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้"
"อีกแล้ว ปิดเครื่อง"
และหลังจากนั้นประมาณ 5 นาทีเสียงโทรศัพท์เจดังขึ้น
"ฮาโหล" โปรดติดตามตอนต่อไป
หน้าส่วนตัว
847
