30 เมษายน 2549 13:30 น.
ผู้ชายคนเดิม
.. ยื่นมือให้..เพื่อลิ้มสัมผัส..
แม้ไม่อาจวัด..ซึ่งใจ ข้างในนั้น
เชื่อไหม.. คือส่วนนึงที่บอกว่า - ผูกพัน -
ยื่นมือเธอมาสิ..แล้วฉัน จะเกาะกุมไป
..
.. สัญญาว่า.. จะไม่ปล่อย
ต่อกี่ร้อยนาทีผ่าน..ถึงหวั่นไหว
-ผูกพัน- .. ไม่ใช่ข้ามวันแล้วเปลี่ยนไป
เพียงคนเดียวที่จะเก็บไว้.. ตลอดเวลา
..
.. ใก้ล-ไกลบ้าง .. จึงยังหวั่น
กลัวใครจะปัน..ความผูกพันที่ห่วงหา
อาจเป็นเพราะเรา...ต่างไกลตา ..
ม่านหม่นที่เกิดขึ้นจึงทอนค่า..ซึ่งความสำคัญ
..
.. แต่จะไม่เปลี่ยนไป - เข้าใจสิ่งที่บอก
ตอบความเป็นไปข้างนอก..ระหว่างนั้น
กุมมือฉันแน่น-แน่นนะ..เราจะก้าวพร้อมกัน
เป็นคนข้าง-ข้างที่ฉันรักและรักฉัน .. ตลอดไป
++++++++++++++++++++++++
.. แค่จะบอกว่า .. ผมผูกพัน
และจะผูกพัน ตลอดไป ...เท่านั้นเอง
30 เมษายน 2549 12:53 น.
ผู้ชายคนเดิม
กาลครั้งหนึ่ง..เมื่อวานนี้
ข้างกายที่มี..คือความเปลี่ยวไหว
ฉันมองหา "ความรัก"..ที่หายไป
ใครเห็นบอกได้ไหม..จะไปรับคืน
.
กาลครั้งหนึ่งที่ว่านั้น..แสนนาน
จน..รู้สึกได้ว่าความไหวหวาน..เป็นอื่น
กลายเป็นทุกข์ท้อ..ในทุกวัน-คืน
ให้ใจรินรื้น..รับเพียงความร้าวรอน
.
กระทั่ง..กาลครั้งหนึ่ง..ที่พูดถึง
ถูกลบไปจากห้วงคนึง..ของวันก่อน
ไม่รู้สึกใด-ใด..แม้แต่ความอาทร
วันนี้..ฟ้ากลับเล่นละคร..ให้-รัก-กลับมา
.
เป็น..กาลครั้งหนึ่ง..อีกวัน
ที่..เป็นปัจจุบันจนหวั่นว่า
ฉัน..จะหลงไปกับกลมายา
เพียงเพราะกลัวว่า..มันจะบิดเบือน
.
หรือ...เพราะคิดมาก..
กับวันเก่าที่ยาก.. จะกลบเกลื่อน
ซึ่ง..กว่ามันจะลบเลือน
เล่นเอาฉัน..ล้มลุกคลุกคลานไปเป็นเดือน..ด้วยน้ำตา
.
ทั้งที่ผ่าน...การทำใจ
แต่กลับไม่ช่วยให้ฉันมั่นใจได้เลยว่า
อีกครั้ง..กับความรัก..ที่เดินทางกลับมา
จะไม่ทิ้งฉันไป..จนใจล้า..เจ็บรอน
++.. หรือฉันไหวอ่อนกับอดีตมากไป.. จึงไม่กล้าที่จะเริ่มใหม่..อีกครา..
++++++++++++++++++++++
สวัสดีครับทุกคน ..
คิดถึงบ้านหลังนี้จังเลยครับ
เกือบ 1 ปีแล้ว ..ที่ไม่ได้เข้ามา
ยังคิดถึงทุกคนเหมือนเดิม... ยังรู้สึกดี ๆ ไม่เปลี่ยนแปลง