24 เมษายน 2548 10:52 น.
ผู้ชายคนเดิม
..กลอนนี้ ไม่ได้เขียนเนื่องในโอกาสใดเป็นพิเศษ
นอกซะจาก... โอกาสที่ได้เหงา ...อีกครั้งหนึ่ง
เท่านั้นเอง
++++++++++++++++++++++++++++
ในห้อง..เปล่าว่าง
ฉันนั่ง..ริมหน้าต่างบานเก่า
สายลมเย็น..โชยพัด เบา-เบา
จิบกาแฟแล้วมองเรื่องราว..มากมายผ่านตา
เก้าอี้ตัวเดิม..
เพิ่งถูกฉันเติมสี..จนดูเหมือนว่า
เป็นตัวใหม่..ที่เพิ่งซื้อมา
ซึ่งจริง-จริงแล้ว.. มันเป็นมากกว่า เก้าอี้ธรรมดา ตึวนึง
ภาพบางภาพยัง..เด่น
ฉันมองเห็น เธอ.. นั่งเก้าอี้ ..ในวันหนึ่ง
ยังได้ยินเสียงถ้อยคำ..แสนซึ้ง
เสียงหัวเราะ..ยังคงดังอื้ออึง..
..ให้คิดถึงตลอดมา
ต้นไม้ที่ระเบียง..ริมหน้าต่าง
ยังเป็นตัวแทนระหว่าง..ความห่วงหา
จำได้.. เธอปลูกและมอบให้ฉันมา
ยังจำทุกถ้อยคำที่บอกว่า ..สัญญา..ฉันจะรักษาอย่างดี
ผลิดอก-ออกใบแล้ว..ต้นไม้
อยากให้เธอได้มาเห็นกับตา..ตอนนี้
อยากรู้..หัวใจเธอเป็นอย่างไรบ้าง คนดี
รักเรา.. จะออกดอกผลบ้างหรือยังนะ ณ เวลานี้ ... ที่ไกลกัน
ยืนยัน....
......
จากหน้าต่างบานเก่า..
กับห้องที่ว่างเปล่า..เมื่อวันนั้น
วันนี้.. ยังคงเหมือนเมื่อวาน
มีฉัน..มีเก่าอี้(สี)ใหม่ ...
..และหัวใจดวงเดิม...ที่ยังเป็นของเธอ
.............. คนเดียว.. .....................
++++++++++++++++++++++++++++++++++
24 เมษายน 2548 10:10 น.
ผู้ชายคนเดิม
เพราะ...ว่ า ง เ ป ล่ า
แค่ฉันหรือเปล่า..ที่รู้สึกอย่างนั้น
เหมือนไม่มีใครผูกพัน..
คล้ายว่ามัน ... ยิ่ ง บั่ น ท อ น
..หรือ .. เ พี ย ง เ ห ง า
อารมณ์จึงขุ่นเศร้า .. ร อ น ล้ า
เธอไม่เห็นส่งข่าวมา
รู้ไหมว่า.. ห่ ว ง ห า .. มากมาย
.. ถ้วยกาแฟ ..ใบเก่า
รสชาดขาดเคล้า .. ความหวาน
แม้จะเติม เพิ่ม..น้ำตาล
แต่ ค ว า ม ข ม กลับซ่าน..มาจากใจ
..รู้ บ้ า ง ..หรือเปล่า
เรา .. จะเหมือนเก่า - ได้ไหม
กาแฟรสเดิม..แต่คนตักเติมคนใหม่ - ไ ม่ ถู ก ใ จ
รู้สึกคล้ายหรือไม่ .. ที่อยากให้อะไร ๆ ..ก ลั บ คื น
..ไม่อยากคิด.. ลำ พั ง
คงแค่ความหวัง .. ที่ไม่สามารถ รั้ง - ฝืน
ให้ เธอคนเก่า .. กลับมาร่วมใช้ วัน - คืน
ที่ตอนนี้มีเพียงฉันยืน.. รับความเป็นไป - เดียวดาย
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
.. บางครั้ง ผมก็ไม่เข้าใจว่า
ทำไมความรู้สึกนี้ จึงเกิดขึ้นกับตัวเองบ่อย ๆ
ได้แต่คิดไปว่า .. คงเป็นธรรมดาที่
เมื่อความรัก มันหายไปจากชีวิต .. คนเรามักจะรู้สึกแบบนี้
เคยลองมองตัวเองแค่ภายนอก..ก้ดูเหมือนจะเข้มแข็ง ไม่มีอะไร
แต่ให้ตายเถอะ .. พอปล่อยวางจากเรื่องงานทีไร
ก็เหมือนว่าช่วงเวลาว่างตอนนั้น ..ทำให้เราฟุ้งซ่านไปซะอีก
..นี่ละมั้ง ที่เค้าว่า .. แค่เปลือก ....
....ไม่ใช่ เนื้อใน แต่อย่างใด
..รู้สึกไปคนเดียวหรือเปล่า ... แค่ ผมหรือเปล่า
16 เมษายน 2548 18:49 น.
ผู้ชายคนเดิม
ดั่งปลายทาง..รักกัน..นั้นเขาว่า
มีทั้งสม ปรารถนา หาสุขใช่
เมื่อกลับทุกข์ ยอกย้อน ขึ้นคราใด
โอ้หัวใจ เยินยับ เมื่อกลับกาล..
..
พอสองใจ ไม่เป็น เช่นดังก่อน
แค่อาทร ก็ไม่เหลือ แม้เยื่อหวาน
ผูกพันนัก กลับผลักได้ ให้ทรมาน
ช่างร้าวราน ไร้ดี ..เคยมีชม
..
คงเป็นเรา เท่านั้น ครั้นทำผิด
ที่จะคิด แก้ไข ไป่สุขสม
หรือดี-ชั่ว เช่นไร .. ใจตรอมตรม
โทษรักขม -ขื่นสิ้นดี ..นี่หนอมนุษย์เรา
+++++++++++++++++++++++++++++
.. มาเขียนต่อ ด้วยความนิยมชมชอบกลอนที่คุณผู้หญิงช่างฝัน เขียนครับ ..
ชอบความนัย.. ของกลอนผู้หญิงช่างฝัน จริงๆ
15 เมษายน 2548 11:20 น.
ผู้ชายคนเดิม
........
...... แด่คนรัก .... ที่ไม่มีวันกลับมา...
+ + + + + + + + + + + + + + + + +
จากค่ำคืนหนึ่ง..ที่ทรงจำ :
......
.. หลับเถอนะ..คนดี
ในอ้อมแขนฉันคนนี้..พอมีอุ่นให้
รับรอง..ฉันจะไม่ละอ้อมกอดไป
จนกว่าเธอจะตื่นลืมตาขึ้นมาใหม่..อีกครา
.. อย่างกังวลว่าไอหนาวจะทำร้าย
กอดฉันยังอุ่นมากมายเกินกว่า
สองแขนจะโอบไว้..และจะไม่เผลอหลับตา
เพราะเธอที่อยู่ตรงหน้า..สำคัญมากกว่า - อื่นใด..
.. คนดีของฉัน
หากพรุ่งนี้เราไม่มีกัน.. เธอจะเสียใจไหม
อ้อมกอด ณ วินาทีนี้ ... คงไม่อาจทดแทนอะไร
และสองแขนที่เธอเคยซบอุ่นไอ...ก็คงไม่มีใครใยดี
.. รู้ไว้เสมอนะว่า
แม้เราจะไม่ได้เป็นดวงตากันและกัน...นับจากนี้
เมื่อเธอลืมตาตื่น...ฉันอาจต้องคืนเธอให้กับความเป็นจริงที่มี
รัก .... ก็จะยังเป็นรักดี-ดี ... ของเราตลอดไป
..... ( อยากให้มั่นใจ....ว่าฉันยังรักเธอ ) .........
+ .................................................. +
.. มีวิธีไหนบ้าง ที่จะฝืนความเป็นจริง
และเรียกอดีตกลับคืนมาได้ ......?
..ถ้ามี ...คุณจะทำไหม ?.... เป็นผม ..........ผมจะทำ
_________________
..O n l y *** H e a r t
........D e s e r v e *** H e a
15 เมษายน 2548 11:11 น.
ผู้ชายคนเดิม
..โอ้เจ้าดวงดาว..หวามไหว
ใยจึงดูอ่อนแรงไป..หม่นค่า
หรือโดนพระจันทร์ - ผืนฟ้า เขาแกล้งมา
เจ้าเลยหมดแสงแรงล้า..กว่าที่เคย
..
.. ฉัน..ออกมารับลมอุ่น
ตรงระเบียงที่แสนคุ้น..สงบ - เฉย
เห็นฟ้าผืนเก่า - พระจันทร์ดวงเดิม.. อย่างเคย
แต่ทำไมนะ..หมู่ดาวคล้ายจะถูกละเลย - ให้ลำพัง
..
.. มองเจ้าแล้ว..ฉันเหงา รู้ไหม?
เห็นเพียงแสงระยิบไกล .. เกินหยั่ง
เหมือนหน้าใครสักคน.. ฝันยลได้- แต่ไม่จีรัง
กลับจะยิ่งเลือนลาง.. เมื่อระยะของความห่าง ทบทวี
..
.. ฉันเขียน..กลอนบทร้าว
ท่ามกลางฟ้าและหมู่ดาว .. คืนนี้
เมื่อลมพัดผ่าน..ฉันจะอ่าน -ฝากให้บอกเขาที
เพื่อฝันของเราที่เคยมี .. จะย้อนกลับมาให้รู้สึกดี-ดี .. อีกสักครา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟผู้ชายคนเดิม
หน้าส่วนตัว
945
