3 มกราคม 2547 22:26 น.
ผู้ชายคนเดิม
..เพราะรู้สึกคล้าย - คล้าย
เรา..ไม่ต่างอะไรกันมากมาย ซักเท่าไหร่
ขณะที่ ความเหงา ..เกาะกินใจ
สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นไมอาจบรรยายด้วยถ้อยความ
.
..ฉัน..ก็คงไม่มีคำตอบใด
หากใครต่อใคร..จะตั้งคำถาม
หรือเพราะหวั่นไหวมากไป..จนไม่อาจตอบตาม
ความเหงาจึงยิ่งทวีความ..ร้าวรอน..
.
..อดทน..เท่าที่พยายามได้
สุดใจ..แม้ไม่อาจต้านความร้าวร้อน
คงต้องยอม..ให้ใจหวั่นคลอน
ความเหงามันช่างยอกย้อน..เหลือคณา
.
.. ปวด .. คงเป็นไปแบบนี้
รู้อะไรไหม๊คนดี .. เมื่อรักดูจะหมดค่า
ทุกความเป็นไป..ที่เคยอยากได้มา
จากความรักยอดปราถนา ..
..กลายเป็นทุกข์ล้าให้เจ็บจำ ..
+++++++++++++
.. ความรัก มีเริ่มต้นดี และ จบดี (ลงเอย)
..และความรัก ก็มีเริ่มต้นดี ..และ จบไป (ละเลย)
ธรรมดา .. ของความรัก... รึเปล่าครับ
1 มกราคม 2547 18:16 น.
ผู้ชายคนเดิม
..คงไม่ใช่เรื่องบังเอิญสินะ
สำหรับการกลับมา..และพบกันอีกครั้ง
และมีเรื่องมากมาย..ที่เธออยากเล่าให้ฟัง
เอ่ยมาสิ ..ฉันจะนั่งลงข้างและฟังอย่างตั้งใจ
.
..เรื่อง..คนหนึ่งคนนั้น
เธอบอกเค้าสำคัญกว่าใคร ไหน-ไหน
ฉันพยักหน้าและตอบคำเธอทุกคราไป
ที่ถามว่าทำถูกไหม? - ผิดไหม?..กับที่ผ่านมา
.
..แต่วันนี้เศร้า ..เธอบอกอย่างนั้น
หมดใจที่เขาให้กัน .. เธอร้าวหวั่น - ล้า
และถาม..จะเป็นไรไหม๊ .. ถ้าขอกลับมา
ให้ฉันยืนอยู่ข้าง-ข้างจนกว่า..เรื่องราวร้าวไหวจบไป
.
..ได้สิ .. คนดี
ฉันตอบง่ายเสียนี่ .. แต่พอเข้าใจได้
แค่เธอเข้มแข็งขึ้น - พร้อมยืนและก้าวต่อไป
ไม่ว่าจะกลับมาอีกกี่ครั้งแล้วจากไกล..
...ก็ไม่เป็นไร .. เพราะฉันยังยินดี
++++++++++++++++++++++++++
..ไม่มีคำบรรยายใด ๆ ครับผม