26 กุมภาพันธ์ 2546 19:52 น.
ผู้ชายคนเดิม
..ถ้าบอกว่า ..เหงา..
คุณมองเห็นอะไรระหว่างเรา..บ้างไหม
ถ้าบอกว่าแค่เอื้อม..แต่..ยิ่งรู้สึกไกล
คุณรู้หรือไม่... - อะไรเปลี่ยนแปลง -
..ถ้าไม่บอก..คุณจะใส่ใจไหม
ว่าเกิดอะไรขึ้น..กับหัวใจที่เคยเข้มแข็ง
หรือไม่ทันสังเกตว่าผมท้อ..เริ่มอ่อนแรง
ให้กับเรื่องราวความเปลี่ยนแปลง..ที่คุณเป็น
..ผมกำลังพยายามนะ
เผื่อว่าความตั้งใจที่มี..คุณมองเห็น
แค่ท้อ..ไม่ใช่ยอมแพ้ - ผมบอกตัวเองใจเย็น
อาจมีสักวันเมื่อคุณเห็น..
...และกลับเป็นคนดี - คนเดิม
..เพราะไม่อยากเสียคุณไป
ระหว่างที่เข็มนาฬิกากระดิกไหว..ผมยังทำบางสิ่งเพิ่ม
เหตุผลคือ..อยากให้ความรัก กลับเป็นเหมือนเดิม
ให้คุณ..กลับมาช่วยต่อเติมบางอย่าง..ที่ยังขาดหายไป
25 กุมภาพันธ์ 2546 19:55 น.
ผู้ชายคนเดิม
..คนดี ..
อาจเพราะวันนี้หัวใจเธอเศร้า
ฟ้าที่เคยสวยใส..เลยกลายเป็นหม่นเทา
หรือเพียงหวั่นว่าหัวใจเขา..จะเปลี่ยนแปลง
.. คนดี .. รู้รึเปล่า
จะเห็นไหมว่าโดนเงา..ความเหงาแกล้ง
แค่ความห่างระหว่างใจ..แทรกแซง
อย่าเพิ่งท้อ-อย่าเพิ่งอ่อนแรง..ทั้งที่รู้สึกฝ่ายเดียว
..คนดี.. จะเชื่อไหมว่า
ข้อทดสอบที่มองเห็นตรงหน้า..อาจเป็นความเปล่าเปลี่ยว
และอาจไม่ใช่คุณ..ที่รู้สึกอยู่คนเดียว
ถ้ามั่นว่า..ใจของสองคนยังพันเกี่ยว..
... .ที่รู้สึกว่าเหงาคนเดียวนั้น..ไม่ใช่อย่างแน่นอน
++++++++++++++++++
มาส่งกำลังใจ
ให้กับทุกหัวใจ ที่กำลังหวั่นไหวอยู่ในตอนนี้ครับผม
^__^
25 กุมภาพันธ์ 2546 16:34 น.
ผู้ชายคนเดิม
..เดินผ่าน..ร้านเล็ก-เล็กร้านหนึ่ง
ได้ยินเสียงเพลงซึ้ง ..ขับขาน
เลยแวะหยุด..นั่งฟังเพลง วันวาน ..
เพื่อซึมซับความหวาน ..ที่ได้ยล
..เป็นภาพ ..จากโสตสัมผัส
ที่จินตนาวัด..วาดค่าอย่างสุขล้น
เพลงที่เคยได้ยิน..พร้อมใครบางคน
อยากให้เวลานั้นย้อนกลับอีกสักหน ..คงดี
.. เพราะ วันวาน ..ยังหวานอยู่
และรู้..ว่าช่างสำคัญกับฉันคนนี้
แต่บังเอิญ.. เราเดินผ่านเวลานั้นที่เคยมี
เพลงวันวานของวันนี้..จึงดูเรียบ-เรียบไป..
..เพลงหยุดแล้ว..เหมือนทุกอย่างหยุดลง
และฉันยังคง .. หลงไปกับเสียงใส
นั่งเหม่ออยู่คนเดียว ..ขณะที่ผู้คนเดินผ่าน..และผ่านไป
แค่ไม่อยากลุกจากไปไหน..เผื่อเขาจะเปิดเพลงนี้ใหม่
....อีกครั้งนึง
.....
............แค่...ฉันจะรอ
จบแล้ว
^__^
23 กุมภาพันธ์ 2546 11:41 น.
ผู้ชายคนเดิม
.. เคยโพสต์มาแล้วครั้งหนึ่ง..นานพอสมควร
เลยอยากเอามาเคาะฝุ่นน่ะครับ
------------------------------------------------------------
..จรดปากกาลงบนกระดาษ
แล้ววาดตัวหนังสือ..ด้วยมือฉัน
บรรจงเขียนถ้อยคำ..สารพัน
ความเป็นจริงในทุกวัน..ที่พบเจอ
..เรียงร้อยถ้อยที่ความรู้สึก
ลงบันทึก..ปิดปกความฝันเพ้อ
ตกแต่งอารมณ์..ด้วยคม คำละเมอ
อ่านแล้วไม่ยิ้มเก้อ..ก็พอใจ
..บางข้อความ..บ้างทดแทน
ส่วนที่ขาดแคลน..อาจเติมต่อขึ้นใหม่
ปะตะเข็บความรู้สึก..ส่วนที่ขาดหายไป
ชดเชยได้แค่ไหน..หัวใจจะพิสูจน์เอง
..ถ้าเหงา..จะใช้สีสันอะไรแต้ม
แกมฟ้าใส-ใส..คงใช่อารมณ์สีเก่ง
ถ้าคิดถึง..จะใช้สีไหนป้ายละเลง
คงต้องค้นหาด้วยตัวเอง..แล้วสิเรา
..เพราะบันทึก..ไม่ได้กำหนดเวลา
ในสมุดตรงหน้า..จึงอาจมีบ้าง -ที่เขียนถึงเรื่องเก่า
แต่นั่น...ฉันเข้าใจแล้วว่า คือ เงา
จะใช้มันเพียงเพื่อทบทวนเรื่องราวดี-ดี...เท่านั้นพอ
..ย่อหน้าสุดท้ายของตัวหนังสือ
คือถ้อยคำจากเรื่องราว..ที่ไม่เคยท้อ
เป็นความผูกพัน...ฉันจึงเว้นที่ว่างไว้มากพอ
เพื่อเขียนสิ่งที่ใจร้องขอ..และเฝ้ารอความเป็นไป
..บันทึกด้วยสรรพนาม....เธอ - ฉัน
รวมไปถึง ความฝัน..ที่ร่วมกันวาดไว้
ฉันจึงมักจะปิดบันทึก ด้วยรอยยิ้ม -ทุกครั้งไป
พร้อม-พร้อมกับหัวใจ........ที่ยิ่งจะผูกพัน
***********************************************************
^__^
23 กุมภาพันธ์ 2546 11:34 น.
ผู้ชายคนเดิม
กับนาที..ที่รู้สึกอ้างว้าง
เธอเห็นหรือยังว่าความห่าง..สร้างความทุกข์ท้อ
หวั่นไหวไปบ้าง...คำตอบจาก การเฝ้ารอ
อย่าปล่อยให้เนิ่นนานกว่านี้เลย..ฉันขอ - ขอเธอกลับมา
หนักใจรึเปล่า..คนดี
ที่ฉันขอเธอตรง-ตรงอย่างนี้...เพราะเริ่มรู้สึกว่า
การรอคอย ที่ผ่าน..ในทุกการหมุนของเข็มนาฬิกา
ได้สร้างความหวั่นไหว-ทุกข์ใจมากกว่า...
.....ซึ่งฉันไม่ปารถนามันเลย