30 กรกฎาคม 2545 22:11 น.
ผู้ชายคนเดิม
รู้เพียงว่า.. อยากเขียน
เท่านั้นจริง ๆ ......
..ยังแวะไปนั่ง..ตามที่เก่า-เก่า
แม้วันนี้..หลายอย่างของเรา จะไม่เหมือนก่อน
ร้านกาแฟร้านเดิม ..ใกล้-ใกล้โรงละคร
ฉันยังนั่งตรงมุมเก่า..เหมือนเมื่อตอน.. เรารักกัน
.. เก้าอี้ยาว ..ในสวนสาธารณะ
ที่เธอมักจะเอนตัว..หนุนตักฉัน
และทุกครั้ง..เราต่างมีเรื่อง..เล่าสู่กัน
กลิ่นกรุ่นของความ ผูกพัน ..ยังชัดเจน
.. ชิงช้าสีน้ำเงิน ..ใกล้-ใกล้
ฉันมักเป็นคนไกว..ให้เธอเล่น
ภาพรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ..ในทุก-ทุกเย็น
คือสิ่งที่ฉันยังมองเห็น..และเป็นอดีตที่ชัดเด่น..ในใจ
..และก่อนกลับทุกครั้ง..ฉันบอกลา
ก็จะได้เห็นแววตา..อาทรอยู่ไหว-ไหว
ฉันจึงมัก จูบ ตรงหน้าผากเธอ..ทุกครั้งไป
เพราะอยากให้เธออุ่นใจ..
...ว่าฉันจะไม่ไกล...จากเธอ
..วันนี้..ฉันยังทวงถามทุก-ทุกอย่าง
ซึ่งคงอยู่ระหว่าง..ความคิดถึงและห่วงหา เสมอ
ภาพทุกภาพที่ เคย เห็น....แต่วินาทีนี้ -ไม่มีเธอ-
ทั้งความสุขใจที่ เคย ล้นเอ้อ...
..จึงกลายเป็นความทรงจำที่เหงา-เพ้อ ...สำหรับฉันคนเดียว
* ++++++++++++++++++++++++++++++++++++ *
..เกิดคำถาม ขึ้นจากมุมเก่า ๆ ของใจว่า
..ถ้าที่รู้สึกอยู่ ไม่ได้เรียกว่า เหงา
...แล้วมันคืออะไรกันนะ ............
_________________
..O n l y *** H e a r t
........D e s e r v e *** H e a
29 กรกฎาคม 2545 12:37 น.
ผู้ชายคนเดิม
..กลอนนี้ ไม่ได้เขียนเนื่องในโอกาสใดเป็นพิเศษ
นอกซะจาก... โอกาสที่ได้เหงา ...อีกครั้งหนึ่ง
เท่านั้นเอง
++++++++++++++++++++++++++++
ในห้อง..เปล่าว่าง
ฉันนั่ง..ริมหน้าต่างบานเก่า
สายลมเย็น..โชยพัด เบา-เบา
จิบกาแฟแล้วมองเรื่องราวมากมาย..ที่ผ่านตา
เก้าอี้ตัวเดิม..
เพิ่งถูกฉันเติมสี..จนดูเหมือนว่า
เป็นตัวใหม่..ที่เพิ่งซื้อมา
ซึ่งจริง-จริงแล้ว.. มันเป็นมากกว่า เก้าอี้ธรรมดา ตึวนึง
ภาพบางภาพยัง..เด่น
ฉันมองเห็น เธอ.. นั่งเก้าอี้ ..ในแต่ละวันหนึ่ง
ยังได้ยินเสียงถ้อยคำ..แสนซึ้ง
เสียงหัวเราะ..ยังคงดังอื้ออึง..
..ในความคิดถึงตลอดมา
ต้นไม้ที่ระเบียง..ริมหน้าต่าง
ยังเป็นตัวแทนระหว่าง..ความห่วงหา
จำได้.. เธอปลูกและมอบให้ฉันมา
ยังจำทุกถ้อยคำที่บอกว่า ..สัญญา..ฉันจะรักษาอย่างดี
ผลิดอก-ออกใบแล้ว..ต้นไม้
อยากให้เธอได้มาเห็นกับตา..ตอนนี้
อยากรู้..หัวใจเธอเป็นอย่างไรบ้าง คนดี
รักเรา.. จะออกดอกผลบ้างหรือยังนะ ณ เวลานี้ ... ที่ไกลกัน
ยืนยัน....
......
จากหน้าต่างบานเก่า..
กับห้องที่ว่างเปล่า..เมื่อวันนั้น
วันนี้.. ยังคงเหมือนเมื่อวาน
มีฉัน..มีเก่าอี้(สี)ใหม่ ...
..และหัวใจดวงเดิม...ที่ยังเป็นของเธอ
..เพียง ............................ คนเดียว..
++++++++++++++++++++++++++++++++++
..........................
..................................
21 กรกฎาคม 2545 11:28 น.
ผู้ชายคนเดิม
..วันนี้ ไม่ได้แต่งกลอน
..แต่งเพลง ให้เพื่อนคนนึง
..ใส่คอร์ดกีตาร์เสร็จแล้ว .. คงจะได้ร้องให้เขาฟัง
..อยากเห็นเค้าเข้มแข็ง อีกไม่กี่วันเค้าก็จะได้ไปตามฝันแล้ว
ส่งเพลงนี้ มาเป็นกำลังใจให้นะ ..
-----------------------------------------------------
++++++ ใครคนนึง ++++++++++
(1)....กี่วัน..กี่คืนแล้วนะ ..ที่เรา
.........ต่างอยู่เดียวดายเงียบเหงา..ไม่มีใคร
.........ไถ่ถาม..ว่าทุกข์หรือสุข บ้างไหม..
.........และใครคือคนที่รับฟัง
(*)..ทุก ๆ อย่างเหล่านั้น
......ฉันยังคงมองเห็นในความเป็นไป...
......จากเธอ.....
(**) ..ต่าง(แค่) เพียงองศาที่เราอยู่
.........อาจดูว่าเราไกลลับจนเกินจะเอ่ย
.........จากความเป็นไปที่คุ้นเคย............
.........ดูเหมือนเรายิ่งห่าง..
.........เหน็บหนาวกับความอ้างว้าง..ในบางเวลา
.........แต่ฉันยังคง..ส่งความคิดถึงผ่านฟากฟ้า
.........เธอจะรู้ไหมว่า..ใครคนนึง..เป็นห่วงเธอ
(ดนตรี)
(2)..จดจำ..เธอยังจดจำรึเปล่า
.......ถ้อยคำจากทุกเรื่องราว..เมื่อวาน
......++ พรุ่งนี้..จะร้ายหรือดี ผูกพัน ++
.......และเป็นฉันที่ยังจะรับฟัง..
(*)..ทุก ๆ อย่างเหล่านั้น
......ฉันยังคงมองเห็นในความเป็นไป...
......จากเธอ.....
(**)..แค่องศาที่เราอยู่
.......อาจดูว่าเราไกลลับจนเกินจะเอ่ย
.......จากความเป็นไปที่คุ้นเคย............
.......ดูเหมือนเรายิ่งห่าง..
.......เหน็บหนาวกับความอ้างว้าง..ในบางเวลา
.......แต่ฉันยังคง..ส่งความคิดถึงผ่านฟากฟ้า
.......เธอจะรู้ไหมว่า..ใครคนนึง..เป็นห่วงเธอ ...
(ดนตรี)
......เธอจะรู้ไหมว่า มีฉันอีกคนนึง.. ที่ห่วงเธอ ..
+ ---------------------------------------------------- +
..The End...
ขอตัวไปทำงานล่ะครับ เดี๋ยวลูกศิษย์จะรอ
14 กรกฎาคม 2545 15:16 น.
ผู้ชายคนเดิม
ขอบคุณความฝันเพ้อ..
ที่ทำให้ฉันยังมีเธอ.... ที่ทำให้เรายังมีเรา ....ตลอดมา
-----------------------------------------------------------------------------------
หลับตา..เพื่อนึกฝัน
ว่าฉันมีเธอข้าง-ข้าง
ช่วยต่อเติมสายใยบาง-บาง
และลบรอยช่องว่าง..ระหว่างเรา
หลับตา..เพื่อนึกถึง
เรื่องราวซึ้ง-ซึ้ง..ก่อนเก่า
เป็นทางเดียว..ที่จะทำให้เรา
ต่างไม่รู้สึกเหงา..จนเกินไป
หลับตา..เพื่อนึกย้อน
ยืนยันว่าอาทร..ไม่อ่อนไหว
คิดถึง..เพราะคิดถึงอีกใจ
ตะโกนข้ามฟ้าได้ยินไหม..ได้ยินรึเปล่า
หลับตาสิ..หลับตา
ในเวลาที่ต่างก็..รู้สึกเหงา
ฉันเก็บเธอ..ไว้ตรง ความเป็นเรา
แม้ในความจริงจะไม่เห็นแม้เงา..ก็ตาม
หลับตาสิ..ที่รัก
แล้วพักทุกความเป็นไป..ที่ไหวหวาม
อย่าหวั่นเลยนะ..เพราะฉันจะพยายาม
ส่งใจผ่านผืนฟ้าข้าม..ให้ยิ่งรู้สึกใกล้กัน
..และกล่อมเธอให้..ฝันดี....
^__^
---------------------------------------
O N L Y H E A R T...
...D E S E R V E H E A R T .
11 กรกฎาคม 2545 14:46 น.
ผู้ชายคนเดิม
..เวิ้งฟ้าช่างเหน็บหนาว
เกรงว่า..ดวงดาวจะสั่นไหว
แค่ฉันมองจากหน้าต่าง..ตรงพื้นดินไกล
ยังรู้สึกเหน็บที่ใจ..อีกหนาวกายเช่นกัน
..หรือเพราะรู้สึกว่าโดดเดี่ยว
อยู่ในโลกส่วนตัวคนเดียว..กระนั้น
จึงมองอะไร-อะไร..ด้วยใจหวั่น
อยากลบลืมมัน..แต่กลับยากเย็น
..เมื่อไหร่..แล้วมันเมื่อไหร่
ฉันเฝ้าถามความเป็นไป..ในความซ่อนเร้น
ไม่มีเขา..ไม่มีใคร.. ทำไมเหมือนโลก เฉยชาเป็น
ห้องที่เคยอบอุ่นของฉัน..ก็ยิ่งเยือกเย็น - เกินพรรณา
............. ฉันไม่เข้าใจ ....................
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟผู้ชายคนเดิม
หน้าส่วนตัว
935
