6 พฤษภาคม 2545 08:42 น.
ผู้ชายคนเดิม
..ถ้าทุกเรื่องราวกำลังจะหยุด และจบลง
แล้ว....ความผูกพันล่ะ ไม่คิดเสียดายมันเลยหรือไงกัน
บอก เหตุผลดี ๆ ..สักคำ ...
เผื่อจะใช้มัน สำหรับการ ทำใจ
*******************************************
..เริ่มต้นจากความคุ้นเคย
ซึ่งดูไม่มากอะไรเลย..ที่แรกเริ่ม
ได้คืนวันที่ผ่าน..คอยช่วยต่อเติม
ควมคุ้นเคยจึงค่อย-ค่อยเพิ่ม..เป็นความผูกพัน
..ถึงจะหลายฝน..หลากหนาว
ยังอยากให้รักสกาว..อยู่อย่างนั้น
คนที่พร้อมจะยืนข้างเธอ..เป็นไออุ่นให้กัน
ก็ยังคงเป็น ฉัน ....ที่มั่นคงเสมอมา
..แต่วันนี้..ฉันรับรู้บางอย่าง
ช่องว่าง ..ที่ไม่ได้ตั้งใจให้เกิดขึ้นตรงหน้า
หลายสิ่งกำลังเปลี่ยนไป..เริ่มจะเข้าใจ ความเฉยชา
จากคนที่ฉันคิดว่า ... รักมากมาย..
..พูดอะไรไม่ออก
บอกสิ่งที่ค้างคา..ออกมาไม่ได้
ทั้งที่เห็น..ต้นเหตุของความไม่เข้าใจ
เมื่อเธอไม่ต้องการรับรู้อะไร...ฉัน..คง.. ต้องยอมรับมัน
***************************************************
..เพราะไม่เข้าใจ ........... ทำไม?.................ทำไม?
6 พฤษภาคม 2545 08:37 น.
ผู้ชายคนเดิม
..ถ้าฉันจะขอ..
********************************
..คงไม่มีถ้อยคำ
หรือการกระทำใด..ที่จะบอกว่า
เธอและฉัน...ใครรักใครมากกว่า
นอกจากสิ่งที่เห็นกับตา..แล้วประมาณค่าด้วย หัวใจ
..บางครั้ง..ถ้อยคำที่เอ่ย
เหมือนว่าจะเฉลย..ให้ต่างคนเข้าใจได้
แต่ความจริง..บางสิ่งก็ไม่อาจอธิบาย
เราจึงมักเห็นการกระทำมากมาย..สวนทางกับความเป็นจริง
..วันนึง..ข้างหน้า
ถ้าเราต่างรู้ว่า..ฝันไม่ได้เป็นจริงทุกสิ่ง
เคยคิดต่อบ้างไหม..ว่าเราพร้อมจะให้อุ่นอิง
เป็นที่พักพิง..ของกันและกันต่อไป
..ฉันคิดนะ..คิดอยู่เสมอ
หากรักไม่สวยเลิศเลอ...จะเดินต่อทางไหน
แต่ไม่ว่า..มันจะรู้สึกทุกข์ท้อเพียงใด
ถ้าเธอยังพร้อมเคียงไป..ฉันจะไม่หวั่นเลย
..หากทางที่ร่วมก้าว..ต้องสิ้นสุด
ฉันและเธอต่างต้องหยุด...อะไรไว้เฉย-เฉย
ถ้าฉันจะขอ..อย่าเพิ่งทิ้งมันก่อนนะ..กับความคุ้นเคย
สัญญากับฉันสิ ว่าจะไม่ละเลย...ความเป็นเรา (ของเรา)
*****************************************************
6 พฤษภาคม 2545 08:35 น.
ผู้ชายคนเดิม
..อีกครั้งนึง..
*****************
..ถึงเวลา..เอ่ยลาแล้วสินะ
ฉันคงไม่อาจเก็บกลั้นน้ำตา..ไว้ได้
แค่เห็นก้าวแรกที่เธอห่างไป
แววตาร้าวก้มีน้ำตาไหล..รินมา
..มือที่เกาะกุม..ฉันคงต้องปล่อย
ภาพเธอกำลังค่อย-ค่อย..เลือนไปช้า-ช้า
ถ้าเธอหันหลัง..มองกลับมา
คงจะพบว่า..ฉันเองเสียใจมากมาย
..อาจยังเป็นทางเส้นเดิม..ที่ฉันจะเดินต่อ
และความมั่นคงคือการคอยรอ..ที่ทำได้
แม้ไม่รู้ว่า เมื่อไร..
ฉันจึงจะมีเธอเป็นอุ่นไอ..อีกครา
..หากยังเหลือที่ว่างของใจ..ให้ฉัน
ในวันที่เธอกลับมายืนที่เก่า..ตรงหน้า
คงเป็นอีกครั้ง.. โอกาสที่จะได้รักเดิม ..คืนมา
จะเปลี่ยน คำลา เป็น คำรัก ..อีกครา -ถ้าเธอยังมีกัน
..ที่เดิมสำหรับเธอ..คงเก็บไว้ให้
ไม่ว่าวันหนึ่งวันใดที่ไม่เหลือใคร..แต่ยังมีฉัน
กลับมานะ..ถ้าคิดว่าเราเข้าใจกัน
ความสำคัญของเธอไม่ได้ลดหลั่นไป..แม้นานที่ห่างกัน
*************************************************
.. ยังคงเป็นคนเดิมนะ..
ยืนยันในความรู้สึกอีกทีว่า..
คิดถึงทุกคนครับ