2 เมษายน 2545 11:31 น.
ผู้ชายคนเดิม
**..กระทู้ที่เขียน ..ได้แรงบันดาลใจ จากกระทู้พี่สะเดา อ่ะ**
********************************
จะเริ่มต้นยังไงดี..ใช่ไหม
กับสิ่งที่รู้สึกข้างใน..ตอนนี้
จะเอ่ยปากบอกไป..กลัวไม่ดี
ต่างคิดหาสารพันวิธี..มาบอกกัน
..เมื่อความรักสุกงอม..
บ้างกลับจะยอมแพ้..แค่ใจหวั่น
กลัวสิ่งที่พูดไป..ใครจะมอง ไม่สำคัญ
เลยปกปิดสิ่งที่ค้างคาอยู่นั้น..จนคับใจ
..ถ้ารัก..เป็นเรื่องราวของคนสองคนจริง
ทุกอย่าง-สิ่ง..ยิ่งสำคัญ -จนอาจหวั่นไหว
หากสองคน..ไม่ยอมปรับเปลี่ยนหัวใจ
สิ่งที่รู้สึกอยู่ข้างใน..อาจถูกความเป็นไปภายนอก -บดบัง
..ถ้ายังมั่นใจในกันและกันอยู่
และอยากให้อีกคนรับรู้..ในความต่าง
เปิดใจนะ..เพื่อสองหัวใจจะไม่บอบบาง
และสร้างเกราะกำบังแห่งรัก...ด้วยคุ้นเคย...ด้วยเข้าใจ
************************************
..อวยพรให้คนที่มีความรัก ที่กำลังสุกงอม
และคนที่เพิ่งผ่านเรื่องราวของปัญหามาได้ไม่นาน ..
..ขอให้ ใช้หัวใจ สัมผัส อีกหัวใจ ให้ได้นะ ..
อย่าคิด ว่าใจเราเป็นใหญ่ ..แล้วเมื่อ
เรารักใคร หรือใครจะรักเรา ..
เค้าต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้ อย่างที่เราวาดหวังไว้ ..
..เราทุกคน วาดภาพคนในฝันได้ ..
ตีกรอบให้ ภาพฝัน เหล่านั้นได้
แต่นั่น ..ไม่ใช่ความเป็นจริง
..ถ้าวันนึง คุณ คุณ คุณ และ คุณ
..ยอมรับ ในความแตกต่างระหว่าง สองหัวใจได้ล่ะก็ ..
วันนั้น ..ผมเชื่อว่า รักคุณจะยิ่งงดงามขึ้นมากเลยล่ะ
^__^
1 เมษายน 2545 12:57 น.
ผู้ชายคนเดิม
..ดีใจที่ Thaipoem ... ยังทำให้ผมอุ่นใจทุกที ที่แวะมา..
^__^
*****
..อยากถามแผ่นฟ้าผืนกว้าง
เจ้าจะเคยอ้างว้าง..บ้างไหม
ทุกครั้งที่ฉัน..ไม่สบายใจ
มองแกทีไร...เหมือนน้ำตาจะไหลออกมา
ผืนน้ำทอดยาว..
เจ้าล่ะ..จะเคยเหงาบ้างมั๊ยน๊า
ในขณะที่ ความเงียบ..เป็นเจ้าของเวลา
เคยรู้สึกเหมือนฉันไหมว่า...มันทรมาน
..ฉันอิจฉาพวกแกนะ..รู้รึเปล่า
ยิ่งตอนที่รอบกายมีแต่ความเงียบเหงา..ขับขาน
น้ำตาไหล..แต่ไม่ใช่ฉันร้องไห้นะ...สาบาน
หัวใจต่างหากล่ะที่ซมซาน..จึงไม่อาจทัดทาน..หยดน้ำตา
..ขอพรให้ฉันซักข้อ..ได้ไหม
แค่ให้สายลมช่วยพัดเหงาไปหน่อย..เถอะฟ้า
หากสมหวังล่ะก็...ฉันสัญญา
ต่อไปจะไม่ยอมมีน้ำตา..
...ไม่ให้เหงากินใจจนทุกข์ล้า..อย่างที่(กำลัง)เป็น
*************
... อารมณ์คนเรา
เปลี่ยนแปร ไปตามดินฟ้าอากาศ ..ได้..จริงหรือเปล่า
แล้ว...
..มันเป็น ดิน-ฟ้า-อากาศ ของหัวใจเราเอง ....หรือ ...ของใครกันแน่
..งง ดีเน๊าะ
ไปทำงานต่อล่ะ
^__^