17 พฤศจิกายน 2545 14:46 น.
ผู้ชายคนเดิม
... อากาศหนาวแฮะ...
ขอนั่งเขียนอะไรซักแป๊บนึงนะ...
..แป๊บเดียวเอง...
+++++++++++++++++
..เพิ่งเข้าใจ..
อะไรบางอย่างมากขึ้น
หลังจาก..ที่ต้องยืน
เหน็บหนาว...ลำพัง
..เธออยู่ตรงนั้นไกล-ไกล
จะเข้าใจฉันไหม..ถ้ายิ่งห่าง
เพียงลมหนาวผ่านมา..แต่ทว่าใจบาง-บาง
กลับรู้สึกอ้างว้าง..สุดพรรณา
..อยากได้สัมผัสอุ่น
จากมือละมุน..ของคนคุ้นหน้า
อยากเก็บกอดเธอไว้..ในทุกเวลา
แม้จะรู้ว่า..นี่ฉัน!..แค่ฝันไป
..สิ่งหนึ่งจากฉัน..ตอนนี้
คือ..ความห่วงหาที่เคยมี..จะส่งให้
เสื้อกันหนาว..ที่ฉันส่งพัสดุไป
อย่าลืมนะ!... อย่าลืมใส่..ทุก-ทุกคืน
..อย่านอนดึก..ถ้าไม่จำเป็น
กลัวลมหนาวจะล้อเล่น..เป็นอื่น
ไข้หวัดจะถามหา.. อีกพาราเซตามอลก็ต้องกลืน
หากดึกดื่นเพื่องาน....ฉันจะคอยเป็นอุ่นไอ
..สุดท้าย..จาก[b]สิ่งหนึ่ง ของฉัน
ยังเป็นอะไรที่ผูกพัน...เสมอ....รู้ไหม
คืนนี้..ฉันอาจจะหนาว เพราะ...ไม่มีใคร
แต่..ก็ยังอุ่นใจที่รู้ว่า .....มีเธอ [/b]
+++++++++++++++++++++++++++++
... อากาศหนาว ๆ
เพียงซักถ้อยคำ ...ก็อาจทำให้เราอุ่นใจได้
แม้..จะเป็นเพียงคำพูด ..สำหรับตัวเอง ....
ก็อย่าลืมนะ ... อย่าลืมที่จะพูดให้ตัวเราได้ยินบ้าง
..มันคงไม่ใช่ คำปลอบใจ เสมอไป ...
เชื่อว่าซักวัน ...มันจะกลายเป็น ถ้อยคำกำลังใจ ......
ของเราเอง.........