7 ธันวาคม 2544 12:57 น.
ผู้ชายคนเดิม
เข้าใจกันบ้าง...
ความห่างไม่ใช่ตัวกั้นกลางหรอกหนา
แต่เธอเองต่างหาก..ที่มีใครอีกคนตลอดเวลา
จึงมักมองสิ่งที่ฉันให้มันไร้ค่า...เพราะอะไร
เลิกพูดซะทีเถอะ..คำนั้น
ดีเกินไปที่บอกฉัน..เจ็บรู้ไหม
ทุกครั้งที่ได้ยิน..บาดลึกถึงข้างใน
เพราะยังไม่เข้าใจ-ทำไมดีเกินไป..สุดท้ายต้องเลิกรา
....จะบอกว่าไงดีล่ะ ...มัน อึ้งน่ะ เพราะโดนมากับตัวเอง..แม้จะเป็นอดีต ก็ยังจำได้ดีจริง ๆ
7 ธันวาคม 2544 12:43 น.
ผู้ชายคนเดิม
นิทานในวันเหงา
ของท้องฟ้าที่ดูเศร้าและหมองหม่น
กับใจดวงหนึ่งที่ดูสับสน
อ่อนไหวซะจน..ไม่คิดจะเข้าใจ
เขียนเรื่องราวจากจิตสำนึก
ด้วยความรู้สึกส่วนลึกที่บรรยายได้
ว่าความเหงาน่ะ..ทรมานแทบตาย
ที่บางครั้งกว่าจะหาย..กลับต้องลงเอยมากมายด้วยน้ำตา
ตอนจบของนิทานความเหงา
ก็คงไม่พ้นจากความเศร้านั่นแหละหนา
สุดท้าย..คนเหงาหนึ่งคนกับใจที่อ่อนล้า
ก็คงต้องปล่อยให้เป็นเรื่องราวของเวลา..ที่จะรักษาความรู้สึกข้างใน
... เขียนขึ้นมา จากวันที่รู้สึกเหงามาก.....มันนานมาแล้วล่ะ
6 ธันวาคม 2544 12:43 น.
ผู้ชายคนเดิม
มันเนิ่นนานเท่าไหร่แล้วนะ
ที่เราสองถูกเกณฑ์กะ..ให้ห่างเหิน
รู้ไหม?..ฉันไม่มีใครเป็นเพื่อนร่วมเดิน
บนทางฝันที่อ้างว้างเหลือเกิน..สุดพรรณา
ช่วยตอบคำถามฉันหน่อยสิ..
รู้หรือเปล่าคนดี..อะไรคือความห่วงหา
ที่ฉันเป็นคือคิดถึง-ห่วงใยเธอ..ตลอดเวลา
อย่างนี้หรือเปล่าที่เขาเรียกกันว่า ห่วงหาอาทร
...เขียนขึ้นมาในนาที ที่รู้สึกว่า เป็นห่วงใครคนนึง...
6 ธันวาคม 2544 12:28 น.
ผู้ชายคนเดิม
เข้าใจว่า..คือความจริง
ที่ไม่อาจยื้อและรั้งทุกสิ่งเอาไว้ได้
เวลาพาทุกอย่างมา..แล้วเก็บกลับไป
มักจะเหลือเอาไว้แค่ความทรงจำ
ในความเป็นจริงของเธอกับฉัน
ต่างรักษาความรู้สึกกันและกัน..ไม่ให้บอบช้ำ
ถ้าวันหน้าเราไกล..จงจำไว้ทุกถ้อยคำ
ชัดเจนอยู่อย่างนั้นในความทรงจำ..คือ กำลังใจ
....อยากเขียนให้กำลังใจใครหลาย ๆ คน..ที่สำคัญ ให้กำลังใจตัวเองด้วยน่ะครับ...
6 ธันวาคม 2544 12:00 น.
ผู้ชายคนเดิม
กับนาที..ที่รู้สึกอ้างว้าง
เธอเห็นหรือยังว่าความห่าง..สร้างความทุกข์ท้อ
หวั่นไหวไปบ้าง...คำตอบจาก การเฝ้ารอ
อย่าปล่อยให้เนิ่นนานกว่านี้เลย..ฉันขอ - ขอเธอกลับมา
หนักใจรึเปล่า..คนดี
ที่ฉันขอเธอตรง-ตรงอย่างนี้...เพราะเริ่มรู้สึกว่า
การรอคอย ที่ผ่าน..ในทุกการหมุนของเข็มนาฬิกา
ได้สร้างความหวั่นไหว-ทุกข์ใจมากกว่า...
.....ซึ่งฉันไม่ปารถนามันเลย
...นาทีนี้ กับความรู้สึกนี้ ที่ไม่อยากจะเจอเลย....