17 ธันวาคม 2544 16:19 น.
ผู้ชายคนเดิม
ถ้าฉันสามารถเปลี่ยนอะไรได้ทุกสิ่ง
ฉัน..จะไม่ยอมให้รักเราต้องหยุดนิ่งเพียงเท่านี้
เหตุผล..เพราะรักเธอมากกว่า..เชื่อรึเปล่าคนดี
และไม่ให้สิ่งใด..บงการรักที่เรามี-อย่างแน่นอน
แต่ในความเป็นจริง..ฉันไม่สามารถ
จึงไม่อาจเปลี่ยนอะไร..ให้เป็นเหมือนก่อน
เวลาที่เหลือ..ขอทำเพื่อเธอที่ฉันอาทร
แม้ในที่สุดมันจะกลายเป็นแค่ตะกอน...ก็เต็มใจ
... มันเป็นครั้งนึง ที่ใจอยากฝืนทำอะไรบางอย่าง
แต่สุดท้าย... ก้ไม่ได้อยู่ดี -- - -- ในความเป็นจริง
17 ธันวาคม 2544 16:04 น.
ผู้ชายคนเดิม
สบายดีใช่ไหม..
คำพูดที่อัดแน่นด้วยความห่วงใย..จากใจฉัน
เป็นอย่างไรบ้าง..ยามเหินห่างจากกัน
เธอ..ที่ฉันผูกพันและคิดถึงมากมาย
อย่าเพิ่งเศร้า..เหงาหรือร้าวรอน
ยังมีฉันที่ห่วงหา-อาทร..ให้รู้ไว้
ก็เธอที่แสนดี..ยังงี้ไม่คิดถึงได้ไง
ไว้อยู่ใกล้เมื่อไหร่..จะบอกรักให้อุ่นใจอีกครา
.... เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่นี่นะครับ ^__^
17 ธันวาคม 2544 16:04 น.
ผู้ชายคนเดิม
ขอบคุณนะ..ที่แม้จะเป็นเพียงเสียง
หรือแสำเนียงลึก-ลึกจากใจเธอนั้น
แค่ได้รู้..รู้ว่ายังมีเธอคอยคิดฝัน
เกี่ยวกับตัวฉัน..ก็อุ่นใจ
ไม่จำเป็นต้องมากมายกว่านี้
เพราะที่มีให้กัน..ก็ไม่รู้จะตอบแทนยังไงได้
เอาเป็นว่าฉันรับรู้แล้วนะ..ในตัวเธอและหัวใจ
ขอต่อจากนี้ไม่ต้องทำอะไร..ฉันจะเป็นคนดูแลหัวใจเธอเอง
**... ช่วงนี้ ผมติดภาระกิจบางอย่าง จึงอาจไม่มีเวลาพอที่จะเขียนตอบ ในกระทู้กลอนของเพือน ๆ ที่นี่ ... ขอโทษจริง ๆ นะครับ
สัญญาว่า..เสร็จงานแล้ว จะกลับมาคุยกับทุกคนที่นี่ เหมือนเดิม..
16 ธันวาคม 2544 21:21 น.
ผู้ชายคนเดิม
ตรงปลายขอบฟ้า..ที่นอกหน้าต่าง
ยังคงเป็นเพียงความห่าง ที่ขวางเราไว้
คิดถึง-คิดถึง..คือ เสียงที่ออกมาจากใจ
คุณจะรู้สึกเหมือนฉันไหม....คนดี
ขอเรียกมันง่าย-ง่ายว่า เหงา
ในยามที่เราห่างกันแบบนี้
ห่วงใยนะ..ไม่ว่าจะคิดถึงอีกสักกี่ที
และคงไม่มีอะไรทดแทนได้ดี ..นอกจาก ตัวเธอ
16 ธันวาคม 2544 21:07 น.
ผู้ชายคนเดิม
ระยะทางของความห่าง
อาจทำให้รู้สึกบ้าง..ว่าอ่อนไหว
แต่ถ้ารักของสองคน..ต่างก็หนักแน่นและมั่นใจ
ความห่างที่ว่าไกล..แค่ใจใกล้ก็มากพอ
.
.........ในความเป็นจริง ทำไมน้อ รักแท้ต้องแพ้ใกล้ชิดด้วย...ทั้งที่เรามั่นคงและศรัทธาในรักมีเสมอมา ... ไม่เข้าใจเลย