4 มกราคม 2551 14:21 น.
ผู้ชายคนเดิม
อ่านกลอนของคุณ พิมญดา แล้ว.. รู้สึกอยากเขียนครับ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
.. ลมหนาวว่อน..โชยอ่อนหวิว
กระทบผิว..สัมผัสไหว
สั่นระริก..เร้าทั่วกาย
สะท้านใจ..ไร้ใยดี
..
.. ลมหนาวหนอ..ช่างล้อเล่น
ฝนซ่านเซ็น..ไหนเย็นเท่า
ใต้ผ้าอุ่น..กรุ่นไอเรา
ไม่หายเย้า..หยุดหยอกกาย
..
.. ลมหนาวเอย..ไม่เคยคุ้น
ใยทารุณ..ไร้อุ่นให้
ทรมาน..รานหัวใจ
อยากมีใคร..เคียงสักครา
..
+++++++++++++++++++++++++++++
... ถ้ามีใครให้กอดสักคน ..คงดี
29 กันยายน 2550 12:21 น.
ผู้ชายคนเดิม
..เปรยว่า..ระยะทาง
เปรียบได้ดังความห่าง .. เหว่ว้า
อ้างว้าง..เมื่อรู้ว่าไกลในสายตา
ไม่มีคนรักอยู่ตรงหน้า..ช่างเหงาสิ้นดี
.
..เปรยว่า..ความห่าง
อาจทำให้รักจืดจาง..ไม่ช้านี้
แค่คนอื่นใกล้..แล้วเขาใยดี
อาจทำให้ความรักที่มี..สั่นคลอน
.
เปรยว่า..ความหวั่นไหว
เป็นความรู้สึกของใจ..ที่ช่างซับซ้อน
ยามที่..ยิ่งรู้สึกอาทร..
มันเป็นอะไรที่ช่างร้าวรอน..เหลือคณา
.
เปรยว่า..ความไกล
เป็นกำแพงคั่นความห่วงใย..ห่วงหา
เหมือนม่านบาง-บาง..บังตา
จนไม่อาจแน่ใจได้ว่า..
....อีกคนหนึ่ง ของฝั่งฟ้า..จะรับรู้หรือยัง ?
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อาจเป็นเพราะ..
..วันนี้ ผมทำงานไกลบ้าน ไกลคนที่ผมรัก
อารมณ์กลอนที่เขียนจึงออกมาเป็นแบบนี้
.. แต่ในความรู้สึกลึก ๆ แล้ว ..
ผมยังมั่นใจว่า ..ความห่างไกล จะไม่สามารถบั่นทอน
หรือทำอะไรกับความรักของผมได้อย่างแน่นอน..
ใครที่อยู่ในอารมร์เดียวกับผม ก็อย่างเพิ่งหวั่นไหวนะครับ
---
คิดถึงทุกคนที่บ้านหลังนี้เสมอเช่นกันครับ
...รู้สึกดี ๆ ...
(๐^__^๐)
6 กันยายน 2550 17:11 น.
ผู้ชายคนเดิม
บนถนนสายเดิม..
แต่ผู้คนกลับเพิ่ม..มากมาย
คนแล้ว..คนเล่า ที่เดินผ่านกาย
กลับไม่รู้สึกคุ้นเคย..คล้าย..ที่ผ่านมา
.
แวะจิบกาแฟ.. ริมทาง
ในยามที่ปรอยฝนบาง-บาง..เริ่มกล้า
หยิบบันทึกเล่มเดิม..วางตรงหน้า
บรรยายความเหนื่อยล้า..ที่เพิ่งผ่านไป
.
เส้นถนนทอดยาว..
เม็ดฝนรินแล้วเล่า..ใส-ใส
ฉันพร้อม..ที่จะออกก้าวไป
กลางหยดน้ำที่หลั่งไหล..รดมา
.
ปลายทาง..คือบ้าน
จุดหมายของทุกวัน..ที่ยังค่า
อ้าแขน..โอบรับฉัน แม้จะล้มมา
โดยไม่บ่น..ไม่ต่อว่า ให้ทุกข์ใจ
.
.++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ฉันรัก.... การเดินทาง.. หากทุกการเดินทางนั้น "เพื่อกลับบ้าน"
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
..แวะมาทักทายทุกคนที่บ้านนี้ครับ
ไม่ได้กลับมาเสียนาน ..
.. วันวาน ..ยังเหมือนเดิมครับ
15 กรกฎาคม 2549 21:06 น.
ผู้ชายคนเดิม
..ความรักของผม..
ก็เหมือนกับโลกกลม-กลม..ที่ถูกหุ้มไว้
ด้วยความผูกพัน - เข้าใจ
และไม่อนุญาตให้มีใคร..มากกว่าสองคน
.
..ถ้าจะพูดถึงความรัก..
ไม่ใช่เรื่องง่ายนัก ที่ใครจะผ่านพ้น
บ้างก็เรียบง่าย..แต่บ้างกลายเป็นสับสน
เมื่อคนสองคน..เกิดมุมมองต่างกัน
.
..หากถามว่ารักแล้ว..ได้อะไร
อย่างแรกคือความสุขใจ..แต่ก็มีอะไรที่มากกว่านั้น
เช่น..ความห่วงใย..ที่สัมผัสได้จากผูกพัน
ผมคงลำดับความสำคัญได้..ไม่ต่างจากคุณ
.
..นิยามง่าย-ง่าย..กับรักของผม
เมื่อโลกใบกลม..สร้างให้เราเคยคุ้น
ตัวผม..ก็จะทำให้ดีที่สุด..เพื่อคุณ
ด้วยสัญญา..จะรักษาไออุ่นนี้ไว้ ..ตราบนาน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
.. วันนี้ ผมรักคุณมากกว่าเมื่อวาน
ความรักของผม เดินทางไปพร้อมกับเวลา
พร้อมกับคำว่า .. เพิ่มขึ้น - มากขึ้น ในทุก ๆ วัน
.."รักคุณนะ..คนดี"
8 กรกฎาคม 2549 18:53 น.
ผู้ชายคนเดิม
เล่าเรื่องวันผ่าน
นานมาแล้ว..ที่ห่างหาย
วันนี้แวะ..มาทักทาย
ความคุ้นเคยมากมาย..กลับคืน
.
ที่บ้าน..มันเงียบเหงา
ทั้งบางเรื่องราว..ไม่เหมือนคนอื่น
หลายคราวที่เก็บกลืน
ความขมขื่น .. ลำพัง
.
อยากมีใคร..สักคน
รับรู้ความสับสนฉันบ้าง
วินาทีที่..ไม่มีใครร่วมทาง
บางเส้นทางดูอ้างว้าง..เหลิอคณา
.
ฉันนับ..นาทีผ่าน
ในแต่ละกาล..ที่อ่อนล้า
อยากให้ความเข้มแข็งกลับมา
ฉุดฉันให้ยืนกล้า..อีกสักที
.
เกิดอะไรขึ้นบ้าง..
ระหว่างใยบาง-บาง..เส้นนี้
ตอบความฉันบ้างสิ
ก่อนที่ความหม่นเศร้าจะหล่นปรี่..เป็นน้ำตา
..
++++++++++++++++++++++++++++++
เขียนมั่วน่ะครับ
ไม่มีที่มา ที่ไป
แวะเวียนมาทักทาย
หวังว่าทุกคนคงสบายดีนะครับ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟผู้ชายคนเดิม
หน้าส่วนตัว
1065
