3 ธันวาคม 2544 10:33 น.
ผู้ชายคนเดิม
..คิดถึงนะ...คิดถึงมาก
เลยเอาความห่วงใยมาฝาก - ด้วย ...รู้ไหม
ตั้งแต่วันก่อน... ที่เงียบหายไป
ความรู้สึก..ลึก-ลึกข้างใน ยังอาทร
.
..กลับมาครั้งนี้..
อยากทบทวนเรื่องราวดี-ดี ..ในวันเก่าก่อน
จำได้บ้างไหม .. ไม่เคยมีที่ร้าวรอน
กับทุกบทตอนความทรงจำ..ที่ผ่านไป
.
..ความรู้สึกเดิมกับคนเก่า..
แต่เป็นการเริ่มต้นเรื่องราว..ครั้งใหม่
ทบทวนดีแล้วล่ะ..กับอะไร-อะไร.. ข้างใน
คำสรุปคือ ..หัวใจ.. ยังเป็นของเธอ
*..เรา...ต่างคน..ต่างความคิด .. แต่ในความคิดของเรา(ตัวเอง)..กลับมีใครคนนึงอยู่ตลอดเวลา ..
2 ธันวาคม 2544 16:48 น.
ผู้ชายคนเดิม
ทำไม..หลายคนถึงชอบตั้งเงื่อนไข
รักแล้วจะต้องเป็นไป..อย่างนั้น-อย่างนี้
จริงอยู่..เราสามารถปั้นแต่งให้รักดี
แต่ก็ไม่ใช่ด้วยวิธี..เอาแต่ใจ
รัก..ประกอบด้วยสองคน
สับสนบ้าง..ขอเพียงอย่าหวั่นไหว
เหตุผลของกันและกัน..นั่นแหละต้องใส่ใจ
เพื่อที่รัก..จะได้งดงามต่อไปอย่างยั่งยืน
..ความรัก ควรเป็นเรื่องราวของคนสองคน เท่านั้นพอ
เพราะสายใยแห่งรัก มันบอบบางเกินไป หากมีใครมากกว่า 1 คน
2 ธันวาคม 2544 15:07 น.
ผู้ชายคนเดิม
... ขอบคุณนะเธอ..ข้อความที่ส่งให้กัน
เป็นจดหมายจากพระจันทร์..คลายเหงายามนี้
ฉันรู้..ทุกถ้อยคำแทนความห่วงใยที่มี
ขอบคุณเธอที่แสนดี..อีกครั้งนึง
...อยากให้ดาวทุกดวงคืนนี้..แทนความห่วงหา
และดวงจันทร์บนฟ้า..เป็นพยานความคิดถึง
ก่อนหลับตาลง..ช่วยส่งใจให้กันสักครั้งนึง
แล้วเธอจะรับรู้ได้ว่าฉันยังลึกซึ้ง..ไม่แพ้กัน
*...เมื่อไหร่..พระจันทร์จะร่อนจดหมายมาหาอีกน๊าาาา...
2 ธันวาคม 2544 15:07 น.
ผู้ชายคนเดิม
..ใจธรรมดา.. ดวงนึง..
ไม่แตกต่างจากดวงอื่นที่เอ่ยถึง..ซักเท่าไหร่
บ้างก็บอบบาง..บ้างก็อ่อนไหว
ช่างอ่อนแอเสียนี่กะไร.. หัวใจธรรมดา
.
..ยอมรับว่านั่นก็เป็น..ใจของฉัน
ที่บอกเล่าให้ใครฟังอยู่เสมอว่า
ขี้เหงาสิ้นดี..ร้าวรอนก็ดี ในวันเวลา
ซึ่งฉันยังคงค้นหา..เหตุผล ไม่เจอ
.
..รู้มาบ้างเหมือนกันว่า
ส่วนนึง..คือรักในดวงตา ที่เคยฝันเพ้อ
จากใครคนนึง..ทำฉันซึ้ง - ละเมอ
สุดท้าย..ก็เป็นแค่รักเก้อ-เก้อ ของใจธรรมดา
.
..วันนี้..หัวใจกำลังจะหยุดเต้น
อยากให้มันว่างเว้น..จากการวิ่งไล่ ไขว่คว้า
พักซักที..ไม่ว่ารักดี-ดี...หรือ รักลวงตา
เหนื่อยและท้อกับการตามหา.....มันเหนื่อยเหลือเกิน
** การตามหาใจตัวเอง... มันเหนื่อยเหมือนกันเน๊าะ **
1 ธันวาคม 2544 20:38 น.
ผู้ชายคนเดิม
......ทุกครั้งที่รู้สึกเหงา..
สมุดบันทึกเล่มเก่า ของเรา..จะถูกฉันหยิบขึ้นมาอ่าน
หลายอย่างแปรเปลี่ยน....
.........วันนี้ไม่มีเธอร่วมเขียนบันทึกเหมือนวันวาน
จึงเหลือแค่ฉันที่ยังเปิดอ่าน...
.........และพร้อมรับกับความร้านราน-เพียงลำพัง
.
...แต่ทุกครั้งที่รู้สึกคิดถึง..
ฉันมักผ่านไปทบทวนภาพซึ้ง-ซึ้ง..ตรงร้านเก่าที่เคยนั่ง
โต๊ะ-เก้าอี้ตัวเก่าในมุมเดิมของเรา.. พร้อมเพลงรักที่ชอบฟัง
ก็ช่วยให้ฉันสุขใจได้บ้าง-บางครั้ง..แม้จะร้าวรอนก็ตาม
* - มันเป็นครั้งนึง..ของชีวิตผม ที่ยังไม่สามารถลืมมันได้เลย ...