6 ธันวาคม 2544 12:28 น.
ผู้ชายคนเดิม
เข้าใจว่า..คือความจริง
ที่ไม่อาจยื้อและรั้งทุกสิ่งเอาไว้ได้
เวลาพาทุกอย่างมา..แล้วเก็บกลับไป
มักจะเหลือเอาไว้แค่ความทรงจำ
ในความเป็นจริงของเธอกับฉัน
ต่างรักษาความรู้สึกกันและกัน..ไม่ให้บอบช้ำ
ถ้าวันหน้าเราไกล..จงจำไว้ทุกถ้อยคำ
ชัดเจนอยู่อย่างนั้นในความทรงจำ..คือ กำลังใจ
....อยากเขียนให้กำลังใจใครหลาย ๆ คน..ที่สำคัญ ให้กำลังใจตัวเองด้วยน่ะครับ...
6 ธันวาคม 2544 12:00 น.
ผู้ชายคนเดิม
กับนาที..ที่รู้สึกอ้างว้าง
เธอเห็นหรือยังว่าความห่าง..สร้างความทุกข์ท้อ
หวั่นไหวไปบ้าง...คำตอบจาก การเฝ้ารอ
อย่าปล่อยให้เนิ่นนานกว่านี้เลย..ฉันขอ - ขอเธอกลับมา
หนักใจรึเปล่า..คนดี
ที่ฉันขอเธอตรง-ตรงอย่างนี้...เพราะเริ่มรู้สึกว่า
การรอคอย ที่ผ่าน..ในทุกการหมุนของเข็มนาฬิกา
ได้สร้างความหวั่นไหว-ทุกข์ใจมากกว่า...
.....ซึ่งฉันไม่ปารถนามันเลย
...นาทีนี้ กับความรู้สึกนี้ ที่ไม่อยากจะเจอเลย....
5 ธันวาคม 2544 14:09 น.
ผู้ชายคนเดิม
โลกแห่งความรัก
ไม่ยากนัก..ที่ใครจะลองค้น
ก่อนอื่น..ต้องประกอบด้วยใจของสองคน
พร้อมด้วยความอดทน..ต่างเห็นคุณค่ากันและกัน
อยากบอกว่า รัก ไม่ได้สวยงามเสมอ
บางทีความรัก เพียงสิ่งเพ้อ..ของภาพฝัน
บางครั้ง..รักก็เป็นได้มากกว่ากำลังใจของความผูกพัน
จะงดงามหรือไม่นั้น..ขึ้นอยู่กับเวลาและวันของสองใจ
... เรื่องราวของคนสองคน กับความรัก...และเวลา
5 ธันวาคม 2544 13:55 น.
ผู้ชายคนเดิม
รู้สึกไหมว่า..ระยะทางที่ไกลห่าง
และความอ้างว้าง..มักจะคู่กันเสมอ
ยามใดที่เราปล่อยใจให้พลั้งเผลอ
ความเหงา -ความคิดถึงจะผ่านมาให้เจอ..ทุกครั้งไป
วันนี้เราต่างไกลกัน
แต่แค่ได้รู้ว่าเธอคิดถึงฉัน..ก็สุขเป็นไหน-ไหน
ฉันเอง..ยังห่วงและคิดถึงเธอมากกว่าใคร
ช่วยกันนะ..ช่วยกันลบความเหงา-ความอ้างว้างของใจ..
.....ให้หมดไปซะที...
* ..ครั้งนึง..ที่อยากได้กำลังใจ..
5 ธันวาคม 2544 13:26 น.
ผู้ชายคนเดิม
ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรดี
กับภาพเดิม-เดิมที่เคยมีกัน..วันก่อนนั้น
ทั้งที่ตอนนี้..ไม่มีแล้วกับความผูกพัน
ยิ่งกลับรู้สึกไหว่หวั่น..เมื่อนึกถึงมันขึ้นมา
หรือนี่คือ ตะกอนความรัก..ใช่ไหม
ที่หลงเหลืออยู่..ทำให้อ่อนไหว-อ่อนล้า
ภาพ..ที่ฉันไม่อาจลบมันได้เลยในสายตา
ช่วยบอกหน่อยเถอะว่า..ต้องทำยังไง
..... อีกอารมณ์นึง..ที่พยายามจะเข้าใจ....