9 ธันวาคม 2544 12:57 น.
ผู้ชายคนเดิม
..เธอเข้าใจมันดีแน่หรือ...คำว่า เหงา
แล้วรู้จริงหรือเปล่า ความหมาย ความคิดถึง
บอกให้รู้กันบ้างสิ...สักครั้งนึง
ฉันเองเคยคิดว่าเข้าใจลึกซึ้ง...แต่ไม่เลย
.
..หรือเพียงว่า คิดถึง จึงรู้สึกเหมือนกำลัง เหงา
แล้วกลายเป็น ความเศร้า ..ที่แทรกตัวเข้ามา เยาะเย้ย
รู้สึกแบบนี้ ก็หลายครั้ง..กลับยังไม่คุ้นเคย
อยากทำใจให้เฉย-เฉย...แต่ไม่ได้เลย - แม้สักครั้งเดียว
...เขียนขึ้นมาในนาที ที่รู้สึกว่า ไม่เข้าใจ ความเหงา เอาซะเลย
..................เฮ้อ...................
9 ธันวาคม 2544 12:43 น.
ผู้ชายคนเดิม
..เหม่อมองไปนอกหน้าต่าง
กระจกใสบาง-บาง..กั้นระหว่างฉันกับความคิดถึง
เปื้อนฝน..หม่นควันกระจกบานนั้น..รับรู้คำรำพึง
ที่ฉันเฝ้าพร่ำบอก ว่าอนึ่ง...คิดถึงใครบางคน
... เคยซบแก้มลงบน..บานกระจก
และเคยหยิบยกเรื่องราวมากมาย..มาบ่น
แต่กระจกบานใส..ไม่เคยหนีห่างเหมือนบางคน
ขอบคุณนะเจ้ากระจก..ที่ยังอยู่เป็นเพื่อนกันยามสับสน
---- ขอบคุณจริง ๆ -----
9 ธันวาคม 2544 12:43 น.
ผู้ชายคนเดิม
..เธอเขียนข้อความมาบอกฉัน
ว่าคิดผิดที่รู้สึกผูกพันกับใครคนหนึ่ง
ฉันอ่านและตอบกลับ..ยอมรับว่าห่วงหา - คำนึง
แม้จะไม่เข้าใจลึกซึ้ง..ว่าเธอเป็นเช่นนี้ เพราะอะไร
..วันนี้..ฉันยังเปิดอ่านข้อความนั้น ซ้ำ-ซ้ำ
หลายถ้อยคำ..ไม่อาจนำมาซึ่งความเข้าใจ - ความหมาย
ก็รู้..เธอลำบากที่จะเอ่ยอธิบาย
ไม่เป็นไร..เพราะฉันยังยินดี...
...และพร้อมรับฟังอะไรมากมาย ..ที่เป็นเธอ
..กลอนบทนี้ ที่เอามาลงให้อ่าน...คงเพราะเหตุการณ์เมื่อหลายวันก่อนและรวมถึงเหตุการณ์ เมื่อคืนนี้....
8 ธันวาคม 2544 15:07 น.
ผู้ชายคนเดิม
...เกิดอะไรขึ้นบ้างระหว่างที่ผูกพัน
ในบันทึกทุกวัน..เธอเขียนถึงมันบ้างหรือเปล่า
หรือมีเพียงฉัน..ที่เขียนและคิดเรื่องของเรา
เธอจึงตอบคำถามเก่า-เก่าของฉันไม่ได้ซักที
...ขอเวลานิดเดียวเท่านั้น..
แค่อยากรู้ว่ากันและกัน..เธอรักฉันบ้างไหมตอนนี้
ตอบให้ได้ยินสักครั้งเถอะ..ขอร้องคนดี
ว่าอะไรคือคำตอบในใจที่เธอมี..ฉันคนนี้พร้อมจะรับฟัง
*..มันคงเป็นคำถามที่เกิดขึ้น ระหว่างที่ผมรู้สึกผูกพันกับใครคนหนึ่ง และผมก็เชื่อว่า การบอกรัก จากปากของเค้า คือสิ่งที่เราปารถนาจะได้ยิน ..คุณล่ะ คิดเหมือนผมไหม?
8 ธันวาคม 2544 14:24 น.
ผู้ชายคนเดิม
รูปถ่ายหนึ่งใบเก่า - เก่า..
กับสมุดบันทึกเรื่องราวของเรา..ฉันยังเก็บไว้
และหยิบมาเปิดอ่านทุกครั้งที่เหงาจับใจ
เพื่อทดแทนสิ่งที่ขาดหายไปในวันเวลา
ตอนสุดท้ายที่ได้บันทึก..ในเล่มนี้
มีเรื่องราวดี - ดีที่ฉันยังคงตามหา
คนธรรมดาอย่างเธอ..แต่ทำฉันเพ้อตลอดมา
แม้ตอนนี้จะไกลในสายตา..ก็ขอให้รู้ว่า ยังเหมือนเดิม