11 ธันวาคม 2544 15:21 น.

กี่ร้อย..กี่หมื่นชั่วโมงแล้วนะ

ผู้ชายคนเดิม

กี่ร้อย..กี่หมื่นชั่วโมงแล้วนะ
ที่ฉันไม่อาจจะลบภาพวันเก่า..เหล่านั้นได้
ตั้งแต่นาทีแรก..ที่รู้ว่าเขาหมดใจ
ก็ไม่รู้ต้องร้านรอนสักแค่ไหน...อีกนานเท่าไหร่กัน

เคยบอกกับตัวเอง..บ่อยครั้ง
ว่า รัก อาจไม่จีรัง..ดั่งฝัน
ก็ยังอุตส่าทุ่มเทไป ..ไม่เสียดายจะ ผูกพัน
ทั้งรู้ว่าในที่สุดนั้น...อาจไม่เหลือค่าต่อกัน อีกเลย

น่าสมน้ำหน้าตัวเองสิ้นดี
ที่ใจยังร้องให้จนถึงวินาทีนี้..ไม่อาจนิ่ง -เฉย
ข่มใจก็แล้ว...ไม่นึกถึงก็แล้ว -น้ำตากลับร่วงเหมือนเคย
ถ้ามันถึงที่สุดและตายไปเลย -ได้.....คงดี

**...อย่าซีเรียสนะครับ  ผมใช้จินตนาการ + กับความรู้สึกบางบทตอนของชีวิตน่ะครับ...ก็อยากเข้าถึงอารมณ์นี้ลึก ๆ อีกสักครั้งนึง...				
10 ธันวาคม 2544 15:07 น.

เพียงคนเดียว

ผู้ชายคนเดิม

ปิดประตูห้องนอน      
นั่งเขียนกลอนริมหน้าต่าง   
ยามที่รู้สึกว่าระยะทาง     
ทำให้เราเริ่มห่างกันเกินไป   

  เป็นข้อความปะติดปะต่อ      
เรียงร้อยมามากพอกับภาษาดอกไม้   
รู้หรือเปล่าว่าผม..กำลังส่งรักมาทักทาย   
ก็เพราะมีคุณเป็นความหมาย..ของใจเพียงคนเดียว				
10 ธันวาคม 2544 14:52 น.

แม้เราจะห่าง...

ผู้ชายคนเดิม

ระหว่างเรา...      
อาจมีความเหงาแทรกตัวอยู่บ้าง     
ยังไม่เลิกคิดถึง..แม้เราจะห่าง    
ถึงแผ่นฟ้าจะกว้าง..ก็ใช่จะวายวางความห่วงใย    

  ระหว่างเรา...     
อาจซ่อนตัวด้วยความเปลี่ยวเปล่า..แต่ไม่ใช่
เพราะสิ่งที่เราเคยมีให้กัน..ยังไม่เปลี่ยนไป    
ฉันยังเป็นคนเดิมตรงนี้ไง..แล้วเธอก็ใช่ คนสำคัญ 

.... ที่รู้คือ .... หัวใจไม่เปลี่ยนแปลง...				
10 ธันวาคม 2544 14:52 น.

จึงเหลือแค่ ฉัน กับ...

ผู้ชายคนเดิม

นานแล้วนะที่ฉัน..      
ไม่ได้เขียนบันทึกคืนและวัน..เวลาที่ผ่าน   
ทำไมน่ะหรือ..อะไรคือเหตุผลที่เลิกเขียนมานาน       
คงเพราะสมุดเล่มนี้คือบันทึกของวันวาน -ของสองคน    

  เดิมที..เรื่องราวที่บันทึกลงไปนั้น       
มักใช้คำว่า เธอกับฉัน..และไม่เคยเขียนตกหล่น   
แต่วันนี้ เธอที่พูดถึง..มีบันทึกเล่มใหม่กับใครอีกคน     
จึงเหลือแค่ ฉันกับความหมองหม่น..ที่ไม่อาจทานทนบันทึกลงไป

....... ไม่นานมันคงผ่านไป จากใจได้ซักที....				
10 ธันวาคม 2544 14:38 น.

อยากเล่าอะไรให้ฟังสักอย่าง

ผู้ชายคนเดิม

อยากเล่าอะไรให้ฟังสักอย่าง   
ตั้งแต่ฉันไม่มีเธอร่วมทางเหมือนวันเก่า 
ทุกวัน..ฉันยังแวะไปที่ร้านเดิมของเรา   
เพลงรักที่ได้ยินมันกลับยิ่งเศร้า..เกินพรรณา 

   คงยังไม่คุ้นเคย..กับการไม่มีเรา    
ชีวิตแต่ละวันมันเลยดูว่างเปล่า..หมดคุณค่า 
ความเหงาผ่านมาทายทัก..ทุกการหมุนของเข็มนาฬิกา      
ซึ่งฉันมักมีน้ำตา -เหมือนการฆ่าเวลาให้หมดไปวัน-วัน 

..................				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟผู้ชายคนเดิม
Lovings  ผู้ชายคนเดิม เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟผู้ชายคนเดิม
Lovings  ผู้ชายคนเดิม เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟผู้ชายคนเดิม
Lovings  ผู้ชายคนเดิม เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงผู้ชายคนเดิม