3 ตุลาคม 2551 16:35 น.
ผู้ชายคนเดิม
เสียงปลุกที่เคยได้ยินทุกเช้า
ที่รักอย่านอนขี้เซา..เดี๋ยวไปทำงานสาย
วันนี้...เสียงคุ้นเคยแบบนั้นมันหายไป
..เพราะ..ไม่มีเธอ....
..
ข้าวต้มกุ้ง..ถ้วยโปรดบนโต๊ะอาหาร
ก่อนไปทำงาน..เธอจะทำให้ทานเสมอ
วันนี้...มีเพียงโต๊ะว่างเปล่า.. หันไปมองเก้อ
..เพราะไม่มีเธอ...ฉันเข้าใจ
..
สายโทรศัพท์เตือน..ตอนเที่ยงวัน
ที่ใครคนนึง..ไม่เคยลืมโทรหาฉันเพื่อถามไถ่
พักหรือยัง... ทานข้าวกับอะไร...อร่อยไหม๊
วันนี้...โทรศัพท์สายนั้นหายไป....เพราะไม่มีเธอ
..
ภาพใครคนหนึ่ง..รอรับฉันตรงประตูหน้าบ้าน
ทุกเย็นที่กลับจากทำงาน..ด้วยยิ้มไหวหวานเสมอ
ติดตาฉัน...จนไม่อาจลบให้เบลอ
ทำน้ำตาเอ่อ..เมื่อรู้ว่าไม่มีเธอ..เหมือนวานวัน
..
ดอกไม้..ประตู..แจกัน..และต้นไม้ใหญ่
วันนี้ใยดูเงียบเหงา...ไร้ชีวาอย่างนั้น
โลกใบเล็กของเรา..กลับไม่เหมือนอย่างทุกวัน
บ้านนี้จะสุขได้อย่างไรกัน..ถ้าไม่มีเธอ
........... .............
....ก็เพราะว่าใจของเธอ...คือความรักทั้งหมด..ของฉัน
+++++++++++++++++++++++++
ผมตื่นขึ้นมาเขียนกลอนบทนี้... ตอนตี 3.40
ตอนนี้ก็ ตี 4.22 นาทีแล้ว... ผมนอนไม่หลับ
คิดถึงใครคนหนึ่งที่ตอนนี้อยู่ไกลกันมาก...
ทั้งในความรู้สึก..และความเป็นจริง
......
..... มีคนเคยบอกผมว่า...ช่วงเวลาที่เราเหงาที่สุด
จะทำให้เรารู้และเข้าใจตัวเองมากที่สุดว่า..ต้องการอะไร
ชีวิตขาดอะไรไป... จะเติมให้เต็มได้ด้วยสิ่งไหน
.. ณ นาทีนี้ .. ผมคงบอกตัวเองได้แล้วครับว่า
ชีวิตผมทำอะไรหล่นหายไป ... รสชาติใดที่มันขาดไป
ผมไม่แน่ใจว่าจะเติมมันให้เต็มได้หรือไม่...
เพราะการ ไม่มีเธอ ใครคนนั้นที่อยู่ในใจผมตลอดเวลา..
จะมีอะไรที่สามารถทดแทนได้จริง..
ผมเคยพยายาม..
แต่ความพยายามเหล่านั้น..ก็ล้มเหลวอยู่ทุกครั้งไป
คงเพราะความรัก..ที่ผมเคยได้รับมา..
เป็นอะไรที่บรรยายได้ไม่หมด..จริงๆ
..
ในวันที่ไม่มีใครวันนี้...
ผมจึงไม่อยากหาอะไรทดแทนความรู้สึกนั้นอีกแล้ว
เข้าใจ.. ว่านี่คือ.. อาการของคนแพ้ใจ แพ้ความรู้สึกตัวเอง
แต่นั่นก็ยังทำให้ผมมีความสุข ปนในความเศร้าได้..ทุกครั้งไป
ผมเลือกที่จะเป็นแบบนี้เอง....ก็ต้องรับกับทุกความเป็นไปที่จะเกิดขึ้นให้ได้
..ด้วยตัวเอง..
ผมเข้าใจ....
2 ตุลาคม 2551 11:20 น.
ผู้ชายคนเดิม
หรือรัก..ไม่หวานจริง
***************************
..กาลก่อนมา
ได้ยินว่า..รักหวาน
แต่พอถัดมา..ไม่นาน
แค่เวลาผ่าน.. กลับพบความแตกต่างมากมาย
..เพราะเหตุผลนับหมื่นพัน
ต่างสีสัน..หลากความหมาย
เราจึงมักเห็น..บทสรุปสุดท้าย
รักลงเอย ด้วยรูปแบบมากมาย..นานา
..วันหนึ่ง..ในเส้นทางสายนี้
ก็หวังจะพบคำตอบดี-ดี..ที่ตามหา
แต่ถ้าตอนจบ..พบความเสียใจเคล้าน้ำตา
จะเข้าใจได้ไหมว่า..นั่นหมายถึงเรา ไม่เข้าใจ
..หลายคำ..ที่เคยพูดบอก
หลายตัวอักษรที่เคยคัดลอก..เอาไว้
เมื่อรัก..ต้องเปลี่ยนแปลงในความเป็นไป
ยังไม่รู้ว่าจะเก็บสิ่งเหล่านั้นไว้ที่ใด..และเพื่อใครกัน
..หรือรัก..ไม่หวานจริง
บางคนถึงได้ทิ้ง..ความจริง ให้เป็นเพียงภาพฝัน
ทั้งที่บอก..ว่า ..รักกัน
แค่ลมปากเท่านั้น - หรือไร? ...มีใครบ้างไหม - อธิบาย
*****************************************************************
2 ตุลาคม 2551 11:07 น.
ผู้ชายคนเดิม
เมือคืนพอจะมีเวลาว่างนิดหน่อย เลยเดินออกไปรับลมเล่นมา ..
พระจันทร์ไม่สวยเท่าไหร่ ...แต่ที่สวยงาม น่าจะเป็น ความคิดถึงที่เกิดขึ้น
.. หนึ่งในความคิดถึงนั้น ก็ยังเป็นของทุกคนที่นี่ ..
**********************************************************************
..ยังไม่อาจข่มตาหลับ
เลยออกมานั่งรับสายลม..หวิวไหว
มองพระจันทร์ที่เรืองรอง..ณ ท้องฟ้าไกล
ไปพร้อมกับการคิดถึงใคร..บางคน
..แหงนดูความงามของพระจันทร์ - ดวงดาว
เจ้ายังจรัสแสงสกาว..แม้นไกลโพ้น
แล้ว ความคิดถึงของฉันล่ะ ..มีไหมที่เค้าจะได้ยล
ใครนะ..คือผู้บันดาลดล ในความเป็นไป
..ค่ำคืน..ดูช่างจะยาวนาน
เสียงจิ้งหรีดขับขานรับ..กับสายสมไหว
ผ่าห่มที่หยิบติดมา..ยังพอให้อุ่นไอ
ประทังความหนาวยามที่สายลมไซร้..พัดมา
..พระจันทร์เจ้ารีบไปไหน
ทำไมจึงคล้อยผ่านไปแล้ว..ครึ่งฟ้า
รู้ไหม?.. ฉันเองยังไม่อาจข่มตา
คงเพราะคืนนี้ ..ความคิดถึง ที่ผ่านมานั้น - ยังไม่จาง
..อาจนั่งอยู่อย่างนี้ - ตรงนี้..ไปจนเช้า
เผื่อว่าฉันจะเข้าใจเรื่องราว..บางอย่าง
ขอนั่งทบทวนอะไร-อะไร..คนเดียวดูบ้าง
ในขณะที่ไม่มีเค้าข้าง-ข้าง .....
....อาจช่วยให้ฉันเข้าใจบางอย่างนั้นมากขึ้นก็ได้นะ...พระจันทร์ - ดวงดาว
***********************************************************
บางครั้ง..แต่ได้คิดถึง .. ก็มากพอแล้วล่ะ
^__^
28 กันยายน 2551 18:05 น.
ผู้ชายคนเดิม
.. + ผ่ า น ล ม ห น า ว จ ะ กี่ ค ร า ว ก็ ยั ง เ ห มื อ น เ ดิ ม + ..
..นึกถึงเพลงนี้ขึ้นมาตะหงิด ๆ
.. หนาว ๆ ยังไงไม่รู้สิ..
+++++++++++++++++++++++++++
.. ล ม ห น า ว ม า เ มื่ อ ใ ด ..
ไม่รู้ว่าใจ .. มันเป็นอะไรหนักหนา
รู้สึกเหงา-เหงา .. กว่าที่ผ่านมา
และไม่รู้ว่า .. จะอุ่นได้ .. อย่างไร
.. หน้าต่างยังแง้ม..รับลมอยู่
ฉันหลบมุม..มองดู ปลายไม้ - ไหว
เก่งจังนะที่สามารถ ..ยืนรับความเป็นไป
แต่ฉัน .. แค่ลมหายใจ กลับอุ่นไม่พอ..
.. หนาวบ้างไหม .. คนดี
ฉันรู้สึก และอยากเอ่ยหนึ่งคำนี้ .. ร้องขอ
อยากให้เธออยู่ใกล้ ..กลับมาเคล้าคลอ
กายฉันยิ่งสั่นทอ .. ยังรอ .. ไออุ่นเดิม
.. ผ้าห่มเธอจะหนาพอ..ต้านหนาวไหม
ฉัน..ได้แค่ส่งใจ ฝากฟ้าไป.. เผื่อจะอุ่นเพิ่ม
เธอจะรู้สึกไหม๊.. ว่าอุ่นทั้งใจ- อุ่นทั้งกาย มากกว่าเดิม
ถึงแม้ลมหนาวจะยังโหม-เติม..ในฤดูกาล
.. ถ้าผืนฟ้าคือฉัน ..นั่นก็จะเป็นผ้าห่ม
ส่วนโลกใบกลม-กลม.. ยังคงเป็น ตัวบ้าน ..
จะให้ดาวดวงเล็ก..แทนหมอน.. ให้เธอกอดนาน-นาน
ใต้ผ้าห่มอุ่น ยังคงมีฝันหวาน ..ให้เชย
.. สายลมละเมอ..หรือไงกัน
ที่พัดผ่านฉัน ..พร้อมความฝัน..เพ้อเผย
ลมหนาว...แค่ไหนกันนะ -ไม่รู้เลย
กลับเป็นความคิดถึงต่างหาก.. ที่แม้จะอยู่เฉย-เฉย
.....แต่มากขึ้นทุกวันจนฉันรู้สึกคุ้นเคย ..
....กับการที่ จ ะ "ห น า ว ใ จ" ค น เ ดี ย ว ..
_________________
..O n l y *** H e a r t
........D e s e r v e *** H e a
27 กันยายน 2551 20:23 น.
ผู้ชายคนเดิม
..โอ้เจ้าดวงดาว..หวามไหว
คืนนี้..ใยจึงดูอ่อนแรงไป..หม่นค่า
หรือโดนพระจันทร์ - ผืนฟ้า เขาแกล้งมา
เจ้าเลยหมดแสงแรงล้า..กว่าที่เคย
..
.. ฉัน..ออกมารับลมอุ่น
ตรงระเบียงที่แสนคุ้น..สงบ - เฉย
เห็นฟ้าผืนเก่า - พระจันทร์ดวงเดิม.. อย่างเคย
แต่ทำไมนะ..หมู่ดาวคล้ายจะถูกละเลย - ให้ลำพัง
..
.. มองเจ้าแล้ว..ฉันเหงา รู้ไหม?
เห็นเพียงแสงระยิบไกล .. เกินหยั่ง
เหมือนหน้าใครสักคน.. ฝันยลได้- แต่ไม่จีรัง
กลับจะยิ่งเลือนลาง.. เมื่อระยะของความห่าง ทบทวี
..
.. ฉันเขียน..กลอนบทร้าว
ท่ามกลางฟ้าและหมู่ดาว .. คืนนี้
เมื่อลมพัดผ่าน..ฉันจะอ่าน -ฝากให้บอกเขาที
เพื่อฝันของเราที่เคยมี .. จะย้อนกลับมาให้รู้สึกดี-ดี .. อีกสักครา
---------------------------------------------------------------------------------------------
เป็นกำลังใจให้กับทุกหัวใจนะครับ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟผู้ชายคนเดิม
หน้าส่วนตัว
991
