3 กุมภาพันธ์ 2545 15:50 น.
ผู้ชายคนเดิม
..เมื่อมันคือ เงื่อนของเวลา
ที่เราต่างไม่อาจหยุดหรือไขว่คว้าอะไร..เติม - เพิ่ม
คงเป็นเหตุผลที่ดี..เหมาะที่จะตอบคำถามเดิม-เดิม
ว่าจะเริ่มต้นหัวใจ -ได้ใหม่...เมื่อไร?
.
..ไม่มีทางเลย..งั้นหรือ
แค่อยากฝืนรั้ง -ดึงดื้อ..ไม่ได้ใช่ไหม
เวลาหมด ..แต่ไม่หมดใจ
แล้วสิ่งไหน..อะไร -จะสามารถทดแทน
.
..ก็คงไม่มีอีกสินะ..สิ่งนั้นที่ว่า
เวลาจะเข้าใจไหม..หัวใจฉันหวงแหน
จริงอยู่ที่วันนึง.. อาจมีบางอย่างทดแทน
แต่มันจะอีกกี่หมื่น-กี่แสนล้านวินาที...บอกฉันตรงนี้ -ได้ไหมเล่า
.
..สรุปง่าย-ง่าย หัวใจอยากหยุดพัก
คงต้องเว้นวรรค..ไว้ แค่ความว่างเปล่า
ปิดสมุดบันทึกพร้อมกับตอนจบของเรื่องราว
ความเป็นเรา..ที่ฉันไม่สามารถสานต่ออะไร..อีกเลย
************************************
..
...จบง่ายดีนะครับ
เวลา ..มันช่างซื่อสัตย์กับหน้าที่ ซะจริง
...ทั้งที่รู้ว่า อะไร ๆ ของความผูกพันยังสวยงามอยู่
เวลา..ก็ไม่เคยใจอ่อนเลย เหมือนกัน
...
....เฮ้อ
~__~
31 มกราคม 2545 12:28 น.
ผู้ชายคนเดิม
..คงตอบใครไม่ได้ว่า ทำไม
ฉันจึงทุ่มเทให้รักมากมาย..ขนาดนั้น
ทั้งที่เห็นอยู่ ว่าเวลาของความผูกพัน
เหลืออีกแค่ไม่กี่คืน-วัน..ก็จะหมดไป
.
ความรู้สึกลึก-ลึก..บอกเพียงว่า
ใครคนนึงเดินเข้ามา..เติมต่อค่าส่วนที่ขาดหาย
หัวใจรัก.ที่ครั้งหนึ่ง เจ็บปวดมากมาย
ก็กลับดูคล้าย..ได้รับการใส่ใจ - เยียวยา
.
ถ้ให้สิ่งนี้เป็นเหตุผล..คงได้ใช่ไหม
กับการที่ฉันทุ่มหมดใจ..ตอบแทนความห่วงหา
แม้อีกไม่กี่วัน..ความผูกพันจะหมดเวลา
ก็ไม่เคยเลยนะที่แสดงออกว่าเหนื่อยล้า....
..ให้คนตรงหน้า ต้องหนักใจ.
.
ฝากคำขอบคุณเป็นตัวอักษร..
ผ่านบทกลอนที่ดูไหวอ่อน
แม้ ความเป็นเรา ต้องจบลงพรุ่งนี้..ก็ขอให้เข้าใจ
ความรักจากฉันที่เธอได้ไป..คือทั้งหัวใจที่ฉันมี
*************************
..
...สับสนอยู่ 2 วัน
ความคิดฟุ้งซ่าน ..
กว่าจะเขียนกลอนบทนี้จบได้ ก็นานพอดู
..เฮ้อ..
คงต้องตามหาความรู้สึกของตัวเอง
..ในส่วนที่ขาดหายกันต่อไป..
..
..คิดถึงทุกคน..มากมาย
-__-
28 มกราคม 2545 12:28 น.
ผู้ชายคนเดิม
..ไม่รู้จะเริ่มต้นที่ตรงไหน
ขณะที่ความรู้สึกข้างใน..กำลังสับสน
ไม่รู้ว่าทำไม..หัวใจถึงดูทุกข์ทน
ในขณะที่ใครรอบข้างอีกหลายคน..เค้าเบิกบาน
.
..ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหน
กว่าอาการแบบนี้จะหายไป..จากใจฉัน
ไม่รู้ - ไม่รู้.. ว่าจะมีใครที่ไหนกัน
เข้ามาปลดปล่อยพันธนาการ..ที่ผูกมัดฉันเสียที
.
..ไม่รู้ว่าความเข้มแข็ง
ต้องสร้างแรง-กำลัง... มากมายขนาดนี้
ไม่รู้ว่าฉันอ่อนแอ..จริง-จริง หรือนี่
บ้าบอสิ้นดี..แม้ตัวของตัวเองก็ไม่เข้าใจ
.
..ไม่รู้ ฉันบ้าหรือเปล่า
ที่ไร้ถ้อยคำใด-ใดจะบอกกล่าว..ใครได้
..ไม่รู้ ว่าเรื่องราวข้างหน้าอีกมากมาย
จะเป็นอย่างไร ..ในขณะที่ฉันไม่อาจเปิดใจจาก การปิดตาย
...............................................................................................................
..ไร้ถ้อยคำใด ๆ
~__~
26 มกราคม 2545 20:52 น.
ผู้ชายคนเดิม
..เริ่มต้นจากสายใย บาง-บาง
ที่ผูกพันทุกอย่าง - ทุกความรู้สึกของเราไว้
สัญญา ..คือถ้อยคำที่กลั่นจากสองใจ
ว่าจากนี้ไป...เราจะมีกันและกัน
.
..จะร่วมเก็บภาพฝันและวันคืนที่ผ่าน
ให้กลิ่นหอมและความหวาน..ของ ความรัก นั้น
อยู่กับเราสองคน - สองหัวใจ..ไปนิรันดร์
เนิ่นนานหรือไม่ -ไม่สำคัญ ..เพราะเราจะมีกันตลอดไป
.
..ดวงตาที่สวยใสและกรุ่นไอความอบอุ่น..
ฉันยังเคยคุ้น กับความรู้สึกนั้นเสมอ..รู้ไหม
ส่วนหนึ่งบนทางฝัน..ในนั้นคือ รัก ที่ไม่เคยให้ใคร
เธอเป็นคนเดียวที่ได้ไป ..ช่วยรักษามันไว้ให้ดี
.
..และจะไม่ขออะไรมากไปกว่า
การได้ห่วงหา-อาทร..เหมือนที่ทำอยู่นี้
จะไม่พูดว่า รักตอบก็ได้..พร้อมเมื่อไหร่ ฉันก็ยินดี
แค่อยู่ใกล้-ใกล้กันอย่างนี้ ..ที่ฉันจะขอเธอ
.
..ขอบคุณนะ ที่ให้ฉัน ได้รัก
ได้รู้จักความเป็นจริง..ของสิ่งที่เคยฝันเพ้อ
วันนี้หัวใจจะหยุด ....หยุดตรงนี้เพื่อเธอ
คนดี..คนเดียวเสมอ....คนของหัวใจ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ถ้อยคำของหัวใจ..
เขียนเมื่อ 12.45 น.
...26/01/2002
..รู้สึกดี ๆ ที่หัวใจ
^___^
25 มกราคม 2545 15:50 น.
ผู้ชายคนเดิม
เพราะทั้งหมดคือ หัวใจ..
รู้สึกและรับรู้ได้..ด้วยความห่วงหา
และเพราะทั้งหมด..คือ ความผูกพัน ..ที่ไม่อาจละสายตา
เราจึงรับรู่ได้ว่า... มันสำคัญ
.
เพราะเค้าใช่หรือเปล่า..
คนที่อยู่ในเรื่องราว..เหล่านั้น
เพราะเค้าสินะ..จึงได้รู้จักที่จะแบ่งปัน..
หัวใจและความฝัน..ที่งดงาม
.
และก็คงไม่ใช่ใคร..
ที่สอนให้เข้าใจ..ความเจ็บช้ำ
เป็นเค้าอีกนั่นแหละ.. ที่ในสมองยังจดจำ
คนที่ปล่อยให้หัวใจเจ้ากรรม..ปวดซ้ำ-ซ้ำ เรื่อยมา..
.
..มักถามตัวเองอยู่เสมอ
หรือที่ยังเพ้อเจ้อ..เพราะเค้าไม่เห็นค่า
ถ้าเป็นเช่นนั้น.. ก็ยังพอมีเวลา..
จะไม่เสียใจให้ใครต่อว่า ..อีกเลย
.
..เข้มแข็งแล้ว...ฉันเข้มแข็งขึ้น
หัวใจลุกฟื้น..จากความชาเฉย
ก็เป็นคนใหม่ได้นี่...ไม่เห็นจะยากเลย
ที่ดูว่านาน.. ก็แค่ไม่เข้าใจอีกตามเคย.. แต่แล้วมันก็ผ่านไป
.
..นานแล้ว ที่บนเส้นทางฝัน .
มีแต่ความว่างเปล่าของหัวใจฉัน.. บดบังไว้
วันนี้เริ่มต้นแล้วล่ะ.. ที่จะตามหาต่อไป
ขอหน่อยนะกำลังใจ .. ที่จะให้ฉันหยิบยืม...
-----------------------------------------------------------
.. ก็ยังเป็นความรู้สึกที่เพ้อเจ้อ อีกตามเคยนะ ....ว่ามั๊ย
ไม่เข้าใจ ตัวเอง เอาซะเลย .
เฮ้อ....
^__^