2 เมษายน 2545 11:31 น.
ผู้ชายคนเดิม
**..กระทู้ที่เขียน ..ได้แรงบันดาลใจ จากกระทู้พี่สะเดา อ่ะ**
********************************
จะเริ่มต้นยังไงดี..ใช่ไหม
กับสิ่งที่รู้สึกข้างใน..ตอนนี้
จะเอ่ยปากบอกไป..กลัวไม่ดี
ต่างคิดหาสารพันวิธี..มาบอกกัน
..เมื่อความรักสุกงอม..
บ้างกลับจะยอมแพ้..แค่ใจหวั่น
กลัวสิ่งที่พูดไป..ใครจะมอง ไม่สำคัญ
เลยปกปิดสิ่งที่ค้างคาอยู่นั้น..จนคับใจ
..ถ้ารัก..เป็นเรื่องราวของคนสองคนจริง
ทุกอย่าง-สิ่ง..ยิ่งสำคัญ -จนอาจหวั่นไหว
หากสองคน..ไม่ยอมปรับเปลี่ยนหัวใจ
สิ่งที่รู้สึกอยู่ข้างใน..อาจถูกความเป็นไปภายนอก -บดบัง
..ถ้ายังมั่นใจในกันและกันอยู่
และอยากให้อีกคนรับรู้..ในความต่าง
เปิดใจนะ..เพื่อสองหัวใจจะไม่บอบบาง
และสร้างเกราะกำบังแห่งรัก...ด้วยคุ้นเคย...ด้วยเข้าใจ
************************************
..อวยพรให้คนที่มีความรัก ที่กำลังสุกงอม
และคนที่เพิ่งผ่านเรื่องราวของปัญหามาได้ไม่นาน ..
..ขอให้ ใช้หัวใจ สัมผัส อีกหัวใจ ให้ได้นะ ..
อย่าคิด ว่าใจเราเป็นใหญ่ ..แล้วเมื่อ
เรารักใคร หรือใครจะรักเรา ..
เค้าต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้ อย่างที่เราวาดหวังไว้ ..
..เราทุกคน วาดภาพคนในฝันได้ ..
ตีกรอบให้ ภาพฝัน เหล่านั้นได้
แต่นั่น ..ไม่ใช่ความเป็นจริง
..ถ้าวันนึง คุณ คุณ คุณ และ คุณ
..ยอมรับ ในความแตกต่างระหว่าง สองหัวใจได้ล่ะก็ ..
วันนั้น ..ผมเชื่อว่า รักคุณจะยิ่งงดงามขึ้นมากเลยล่ะ
^__^
1 เมษายน 2545 12:57 น.
ผู้ชายคนเดิม
..ดีใจที่ Thaipoem ... ยังทำให้ผมอุ่นใจทุกที ที่แวะมา..
^__^
*****
..อยากถามแผ่นฟ้าผืนกว้าง
เจ้าจะเคยอ้างว้าง..บ้างไหม
ทุกครั้งที่ฉัน..ไม่สบายใจ
มองแกทีไร...เหมือนน้ำตาจะไหลออกมา
ผืนน้ำทอดยาว..
เจ้าล่ะ..จะเคยเหงาบ้างมั๊ยน๊า
ในขณะที่ ความเงียบ..เป็นเจ้าของเวลา
เคยรู้สึกเหมือนฉันไหมว่า...มันทรมาน
..ฉันอิจฉาพวกแกนะ..รู้รึเปล่า
ยิ่งตอนที่รอบกายมีแต่ความเงียบเหงา..ขับขาน
น้ำตาไหล..แต่ไม่ใช่ฉันร้องไห้นะ...สาบาน
หัวใจต่างหากล่ะที่ซมซาน..จึงไม่อาจทัดทาน..หยดน้ำตา
..ขอพรให้ฉันซักข้อ..ได้ไหม
แค่ให้สายลมช่วยพัดเหงาไปหน่อย..เถอะฟ้า
หากสมหวังล่ะก็...ฉันสัญญา
ต่อไปจะไม่ยอมมีน้ำตา..
...ไม่ให้เหงากินใจจนทุกข์ล้า..อย่างที่(กำลัง)เป็น
*************
... อารมณ์คนเรา
เปลี่ยนแปร ไปตามดินฟ้าอากาศ ..ได้..จริงหรือเปล่า
แล้ว...
..มันเป็น ดิน-ฟ้า-อากาศ ของหัวใจเราเอง ....หรือ ...ของใครกันแน่
..งง ดีเน๊าะ
ไปทำงานต่อล่ะ
^__^
29 มีนาคม 2545 23:16 น.
ผู้ชายคนเดิม
..* ชดเชย ส่วนที่ขาดหาย *
********************
..เป็นอย่างไรกันบ้าง..
ระหว่างที่ห่างหายจากกันแบบนี้
สำหรับตัวฉัน..ยังคงสบายดี
ที่คิดว่าไม่ค่อยจะสบายก็คงมี...แค่หัวใจ
..ห่างกัน..หวั่นบ้างหรือเปล่า
อากาศเริ่มหนาว..ต้องการไออุ่นไหม
อยากได้ห่มฉันมั๊ย...ก็ท้องฟ้าไง
ทุก-ทุกคืนฉันจะห่มให้เธอด้วยนะ..เพราะห่วงใย -มากมาย
..ดาวที่กระพริบ..จะระยิบไออุ่น
ให้พระจันทร์ละไมละมุน..โอบกอดเธอไว้
แทนตัวฉัน..ที่ไม่ได้อยู่ใกล้
อย่าเพิ่งน้อยใจ ..ไออุ่นในความผูกพัน ยังเหมือนเดิม
..มาส่งข้อความ แทนถ้อยคำจากปาก
ห่วงหาและคิดถึงมาก ..เมื่อลมไหวเพิ่ม
รู้สึกจากตรงนี้ ..ที่-ที่ไกลกันมากกว่าเดิม
รู้ไว้นะว่าฉันยังคอยเติม..ความผูกพันของเรา -ให้เต็ม...ตลอดเวลา
************************
..เมื่อไม่รู้ว่าจะเขียนอะไรดี ..
นอกจาก ที่รู้สึกอยู่นี้ ....เท่านั้นจริง ๆ
^__^
29 มีนาคม 2545 23:02 น.
ผู้ชายคนเดิม
..ที่ เ ค ย รั ก ก่ อ น ม า...
..ตั้งแต่ 3 ทุ่มเมื่อคืน จนถึง ตอนนี้ ...เพิ่งจะมีเวลาว่าง
อะไร ๆ มันดูวุ่นวายไปซะหมด ..
แว๊บบบบบบบบบบ มาพักสมอง ...นิดนึง
เดี๋ยวคงต้องไปแระะ...
^__^
**************************
...ในห้องเล็ก-เล็กของฉัน
บนโต๊ะญี่ปุ่นตัวนั้น..มีกรอบรูปตั้งอยู่
ทุกครั้งก่อนออกจากบ้าน..ฉันมักจะเหลียวดู
ก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่า..ทำไม
..เป็นภาพของใครคนหนึ่ง
ที่ครั้งนึง..คือคนคุ้นเคยใกล้-ใกล้
แต่วันนี้ตัวเขา..กลับอยู่ ณ ที่แสนไกล
ซึ่งฉันยังคงคิดถึง-ห่วงใย..ตลอดเวลา
..เขาคงไม่อาจกลับใกล้
ฉันเข้าใจ..เหตุผลบางอย่างที่ว่า
ไม่เคยนึกเสียใจเลยนะ..ที่เคยรักกันก่อนมา
วัน-เวลาได้ทำให้ฉันรู้ค่า..ความรักดี-ดี
แม้ปัจจุบัน..สมุดบันทึกจะถูกเปลี่ยน
และอาจเป็นเพียงเรื่องราวใหม่-ใหม่..ที่ถูกฉันเขียนตอนนี้
ทุกตัวอักษร..แม้จะไม่ใช่เรื่องราวถึงเค้าคนดี
แต่ทุกครั้งที่ได้นั่งเขียนบันทึกแบบนี้....
....ความทรงจำดี-ดีเก่าก่อน..ก็มักจะย้อนคืนมา.
*********************************
..แหะ ๆ ๆ ......
มานั่งเขียนลอนอยู่พักนึงแล้ว ... ได้ทำอะไรที่ใจรัก
..รู้สึกดีขึ้นเยอะเลย
คิดถึงทุกคนครับ
^__^
29 มีนาคม 2545 23:02 น.
ผู้ชายคนเดิม
..เคยหยุดคิดอะไรบางอย่าง
ขณะที่สำนึก ยังอยูระหว่างเมื่อวานกับวันนี้
ณ ปัจจุบันอยากให้เวลาผ่าน..ได้ด้วยดี
แต่การกระทำที่มี ก็ยากกว่าคำพูด..ทุกทีไป
..หลายอย่างของเมื่อวาน ไม่อาจเปลี่ยน
ได้แต่ที่เขียนบันทึก เพื่อจำไว้
วันนี้กับเมื่อวาน..จะแตกต่างกันเพียงใด
ดีที่สุดไปเพื่อใคร..ถ้าไม่ใช่เพื่อตัวเอง
..หลายครั้ง ยังติดกับอดีต
ชีวิตจึงเต็มไปด้วยการคั่นขีด..ครึ้มเคร่ง
ภาพเดิม-อารมณ์เก่า..บ้างยังปวดร้าว -กลัวเกรง
ก็อาจจะแพ้ภัยตัวเอง...เมื่อไม่กล้า-เก่งพอ
..ยังไงซะ มันก็คือ เมื่อวาน
ต่อให้ต้องทรมาน..จนท้อ
ฝากไปยังเพื่อน..อย่าเลยนะ อย่าหยุดรอ
วันนี้และวันพรุ่งนี้สิที่จะต้องทำต่อ..เดินต่อ...
...ใส่ใจและรู้ค่าให้มากพอ..เพื่อตัวเรา......เพื่อตัวเราเอง
*************************************
..เมื่อวาน มีเมล์จากเพื่อนคนนึงมาหา
เล่าอะไรให้ฟังมากมาย ..
ได้ความว่า ..เค้ายังไม่อาจลืมอดีตเก่า ๆ ได้เลย
..
ผมเข้าใจเค้านะ คงได้แต่บอกว่า เวลา เท่านั้นแหละ
จะช่วยทำให้อะไรดีขึ้น
เพราะยังไง ..เมื่อวาน ก็คือ เมื่อวาน
เปลี่ยนอะไรไม่ได้อีกแล้ว
แค่เค้าทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอ
..และเมื่อใดที่สิ่งใหม่ ๆ ดี ๆ เกิดขึ้นกับตัวเค้า
..ภาพเก่า ๆ ความทรงจำเดิม ๆ ที่ปวดร้าว มันคงจะถูกลบลืมไปเอง...
..แต่..นั่นสินะ...
....
....แล้ว มันเมื่อไหร่กันล่ะ ....
(คำถามสุดท้ายที่เค้าถามผมมา)
----------------------------------
เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะครับ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟผู้ชายคนเดิม
หน้าส่วนตัว
518
