20 มิถุนายน 2545 21:10 น.
ผู้ชายคนเดิม
((( - วันนี้ .. เขียนออกมาแบบนี้ได้ไง..ก็..ม่าย..รู้ - )))
..ถ้อยคำหวาน - หวาน
สื่อสาร..เอ้อนเอ่ย
เท็จ - แท้ ..ไม่รู้เลย
ว่าเคยพูด..มากี่ครา
..แค่เพียง..ลมปาก
น้อย - มาก...ดังว่า
ทำได้..หรือเปล่านา
ดวงตา..ไม่เห็นจริง
..ด้อยค่า..สำคัญ
ถ้อยคำนั้น..ใช่ทุกสิ่ง
รัก..ต้องทำ...จึงเห็นจริง
พูด..อาจกลิ้ง..กลับกลอกไป
..คิดแล้วเห็น..จะเป็นดี
ลมปากนี้..ระวังไว้
หากพลั้ง..เผลอพลาดไป
หัวใจไซร้..คงระกำ (คงรับกรรม)
+ + + + + + + + + + + + + + + + +
..ไม่รู้ที่มาของกลอนบทนี้เลยจริง ๆ ...
แค่หยิบปากกา ..อารมณ์กลอนก็พาไปซะแล้ว
19 มิถุนายน 2545 11:25 น.
ผู้ชายคนเดิม
++ กลอนบทนี้ เขียนหลังจากที่ได้รับเมล์จากเพื่อนที่แสนดีคนนึง ++
นานแล้วที่เราไม่ได้คุยกัน
ขอบคุณที่ยังคิดถึง..
..ขอบคุณถ้อยคำที่ฝากผ่านมา....
+++ (ช่วงนี้ ดวงดาว-ท้องฟ้าคงต้องทำหน้าที่หนักหน่อย ..อย่าเพิ่งท้อล่ะ)++
..ขอบคุณดวงดาว - ท้องฟ้า
ที่ทำให้ฉันรู้ว่า...มีใครคิดถึง
รับรู้แล้วล่ะ ..แม้อาจจะยุ่งไปบ้าง ในวันหนึ่ง-หนึ่ง
ขอบคุณคำซึ้ง-ซึ้ง ..ที่ฝากให้มา
..เธอล่ะ..เป็นอย่างไรบ้าง
ฉันเองก็มีแค่ฟ้าเป็นสื่อกลาง...ตรงหน้า
แม้ไร้ถ้อยคำสื่อสาร..ให้ได้ยินหมือนก่อนมา
ยังเป็นห่วงนะ..ข้อความจำนรรจา ..จากข้างใน
..รู้รึเปล่า..คนดี
เพียงเห็นเมล์ฉบับนี้..ฉันก็ยิ้มได้
ประโยคสั้น-สั้น ..ที่สื่อมาจากใจ
ขณะที่ไกลกัน ..ดูจะอบอุ่นสำหรับฉัน - มากมาย
..และเช่นเดียวกัน..
ถ้าตอนนี้เธอจะรับรู้ได้..
ว่าฉันยังเฝ้ามอง..ในทุกก้าวที่เธอเลือกเดินไป
ก็จะเห็นว่าฉันยังห่วงใย .. และพร้อมเป็นกำลังใจ -ไม่เปลี่ยนแปลง
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
..และผมก็จะเป็นกำลังใจให้ทุกคนเช่นกัน ...
^__^
17 มิถุนายน 2545 17:52 น.
ผู้ชายคนเดิม
.. ถ้าฉันสามารถสร้างบันได
แล้วไต่ไปถึงพระจันทร์ดวงสวย
ฉันจะชวน...ชวนเธอปีนขึ้นไปด้วย
แล้วเราจะช่วยกัน...นับดาว
.. ฉันรู้ว่านี่เป็น..แค่ฝัน
ก็ยังดีใจที่ฝันนั้น..มีเธอร่วมรับลมหนาว
ข้าง-ข้างกัน ...บนพระจันทร์ที่เราดูดาว
ฉันก็จะเป็นไออุ่นในทุกคราว..ที่ลมพัดมา
.. อยากรู้จังว่าดาวดวงไหน
ที่ใครต่อใครวอนขอ..บนท้องฟ้า
จะเห็นรึเปล่าว่าฉัน..มาอยู่ตรงหน้า
แค่เพียงจะถามดาวดวงนั้นว่า ..เจ้าเหนื่อยเพียงใด
.. แล้วฉันจะกลับไปเตือนพวกเขา
ว่าให้ขอพรเพลา-เพลาลงบ้าง..ก็ได้
รู้ว่าเจ้าเหนื่อย ..แต่ฉันก็จะเป็นกำลังใจ
ประดับฟ้าต่อไปนะ..เจ้าดาวน้อยดวงงาม...
++++++++++++++++++++++++++++++++
( คลิกเข้าไปดูภาพที่ผมวาดได้เลยนะครับ http://www.yailek.com/photoclub/photo3.asp?ID=18843 )
......จบแล้วครับผม ...
15 มิถุนายน 2545 16:01 น.
ผู้ชายคนเดิม
กลอนบทนี้.. เพิ่งจะเขียนเสร็จเมื่อเช้าที่ผ่าน
หลังจากที่ลองวาดโปสการ์กับมือได้ 1 ใบเป็นที่เรียบร้อย ...
ยังไม่ได้สแกน.. ก็เลยไม่ได้เอามาแปะไว้
เอากลอนมาแปะก่อน ชั่วคราว ...
แล้วจะเอาภาพจะตามมาแปะคราวหน้านะครับ .......
[b]+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +[/b]
... ค่อย- ค่อยบรรจงลากลวดลาย
เส้นสายของจินตนาการ..นึกฝัน
เป็นต้นไม้ใบหญ้า..สารพัน
แต้มสีสันภาพนั้น..ด้วยรู้สึกดี-ดี
...ผีเสื้อน้อย - น้อย..บินว่อน
ตัวละครประกอบฉาก..หลากสี
สลับกับดอกไม้..ที่วาด..ไม่ค่อยเหมือนซักที
ลบ..จนกระดาษยู่ยี่ กว่าจะเป็นดอก-ใบ
...กุหลาบหนึ่งต้น..
ปะปนอยู่กับเหล่าบรรดาดอกไม้
ฉันใช้เวลาวาดมากมาย..
ด้วยรู้สึกถึงความหมาย..ไม่น้อยเลย
...เป็นทะเล ..ท้องฟ้า ...ภูเขา
ฉันวาดให้เราคู่กัน..อย่างเปิดเผย
เป็นโลกส่วนตัว..ที่ไม่อยากให้มีใครเลย
แค่ เธอ - คนคุ้นเคยของฉัน... เท่านั้นพอ
...ถ้าระบายฟ้าด้วยสีคราม
แล้วแต้มท้องน้ำสีฟ้า..จะงามไหมหนอ
หาดทรายประกายเพชร..ระยับทอ
ให้ดอกไม้เป็นสีเดียวก็พอ.. ชมพูระเรื่อ..เค้าจอง
...แล้วจะแต้ม เรา..เป็นสีอะไร
ต้องเติมให้เด่นแค่ไหน..จึงจะไม่หมอง
เพราะเป็นภาพสำคัญที่สุด..ที่อยากให้เธอมอง
เวลาแปะไว้ที่ฝาห้อง- ข้างที่นอน....เธอจะยังเห็น ภาพของเรา..ชัดเจน
[b]* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *[/b]
+ บางเวลาเท่านั้น ที่คนเราจะสุขใจได้โดย ไม่ต้องคิดถึงสิ่งใดเลย
..อาจ เป็นเพียงบางเรื่องราวเท่านั้น ที่ทำให้รู้สึกแบบนี้ได้
..และคงเป็นเพียงบางคนเท่านั้น ที่เป็นเจ้าของความรู้สึกนี้..ของเรา
[b].....บางเวลา บางเรื่องราว และบางคน ........เท่านั้นจริง ๆ[/b]
10 มิถุนายน 2545 21:33 น.
ผู้ชายคนเดิม
กลอนบทนี้ ...ถูกถ่ายทอดออกมานานแล้ว
แต่ไม่มีโอกาสได้แปะไว้ที่ไหน ... นอกจากใน ไดอารี่ ... เล่มเก่า เล่มนึง
+ + + + + + + + มั น น า น ม า แ ล้ ว จ ริ ง ๆ + + + + + + + +
.. เพิ่งจะ เริ่ม..เข้าใจ
ว่าการไม่มีใครข้าง - ข้าง
โลกทั้งใบดูเงียบเหงา..อ้างว้าง
....เหลือเกิน..............
.. เพิ่งจะเห็น ..บางอย่าง
เริ่มต้นขึ้น..ในระหว่างการห่างเหิน
เมื่อไม่มีใครร่วมเดิน..
ทางรักดูเคว้งคว้างจนเกิน..ก้าวต่อไป
.. เพิ่งจะรู้ ว่า..
ความห่วงหา..จากใครคนไหน
ก็ไม่เท่า..เท่าที่เธอให้ - ด้วยใจ
วันนี้..สิ่งเหล่านั้นหายไป..พร้อมกับเวลา
.. เพิ่งจะได้ ยิน..
หัวใจไม่เคยชาชิน..เอ่ยบอกตัวเองว่า
ฉันยังคิดถึง..และยิ่งจะคิดถึงมากกว่า
เมื่อภาพที่ปรากฏตรงหน้านั้น..ไม่ใช่เธอ
.. เพิ่งจะ ยอมรับว่า..
เธอคือชีวิตที่ขาดหายไป..ในเวลาที่เหงา - เพ้อ
สักครั้ง.. หากสามารถย้อนคืนวันกลับมาเจอ
ฉันจะดีกับเธอ... จะรักเธอ... ให้มากกว่าที่เคยทำ..เมื่อวันวาน
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +
..วันนี้ เค้าเดินทางไกล ...
ทุกภาพตรงหน้า เหมือนกับวันนั้น..
สิ่งที่อยากพูด ก็ไม่ได้พูด ..
คงเพราะ ณ วินาทีนี้ เราเป็นแค่ เพื่อนที่ดี ต่อกัน
... จะทำหน้าไงดีน้อ..
..เศร้า หรือว่า สุข ดีล่ะ?..งานนี้ ...................เฮ้อ
หน้าส่วนตัว
1050
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟผู้ชายคนเดิม
