22 พฤษภาคม 2550 00:52 น.
ผึ้งมิ้ม
นั่งอ่าน diary เล่มเก่า
มีเรื่องเล่า มากมาย อยู่ในนั้น
นั่งทบทวน เหตุการณ์ แต่ละวัน
ที่ผ่านผัน มานาน นับปี
นั่งอ่านไป...ยิ้มไป
เพราะใน diary เล่มนี้
มีชื่อเธอ ทุกหน้า เลยคนดี
เปิดอ่านกี่ที เห็นชื่อนี้ ก็ชื่นใจ.
22 พฤษภาคม 2550 00:44 น.
ผึ้งมิ้ม
สักวา แสนโศกา ตาละห้อย
นั่งชะม้อย มองข้อสอบ ตอบคำถาม
จงเขียนคำ บรรยาย ได้ใจความ
คนถูกถาม นั่งหน้าเศร้า เคล้าน้ำตา
หนูพยาม อ่านเขียน เรียนอย่างหนัก
แต่ข้อสอบ ก็ยากนัก อาจารย์ขา
หวังอาจารย์ ผู้น่ารัก จักเมตตา
ให้คะแนน หนูออกมา น่าดีใจ...
22 มกราคม 2550 20:37 น.
ผึ้งมิ้ม
มีหมาน้อย นั่งหงอย อยู่หน้าบ้าน
เราเดินผ่าน เลยจ้ำอ้าว เข้าไปหา
เพราะสงสาร เลยแบ่งหนม ที่ซื้อมา
อนิจจา! ให้หนมหมา หมากัดมือ
นี่แหละน๊า ทำคุณ บูชาโทษ
ไม่ได้โกรธ หรอกไอ้หมา ข้าไม่ถือ
แค่คิดว่า ถ้ามีไม้ อยู่ในมือ
จะตีหมา ซื่อบื้อ ให้ตายเลย...
22 มกราคม 2550 11:32 น.
ผึ้งมิ้ม
ฤดูกาล หมุนเวียน เปลี่ยนสลับ
ไม่อาจนับ วันวาน ที่ผ่านผัน
นานเท่าไหร่ ที่ใจเผลอ เพ้อรำพัน
ถึงคนไกล ที่ห่างกัน ทุกวันคืน
หากวันนี้ มีเทออยู่ คู่ชิดใกล้
ใจหนอใจ คงคลายทุกข์ สุขสดชื่น
คงไม่เหงา เดียวดาย เมื่อกายตื่น
คงไม่ต้อง ร้องสะอื้น ฝืนใจทน
นั่งมองหมู่ เมฆหมอก ลมกระหน่ำ
ที่กลืนกล้ำ ฟ้าสวย ด้วยสายฝน
คงไม่ต่าง อย่างไร กับใจคน
ที่หมองหม่น หมดหวัง กำลังใจ
กาลเวลา พาเรา ให้พบพาน
ร่วมประสาน สัมพันธ์ อันสดใส
แต่เวลา ก็พาพราก เราจากไป
อีกนานไหม คนไกล จะกลับมา
ไม่อยากเหลือ แค่เพียง ความทรงจำ
มิตรภาพ หรือถ้อยคำ อันล้ำค่า
อยากให้รัก เราอยู่เหนือ กาลเวลา
คงคุณค่า แห่งใจ ที่ให้กัน
ฝากแสงดาว พราวพร่าง กลางราตรี
ดลใจเทอ คนดี มิแปรผัน
ฝากสายลม แสงแดด ดวงตะวัน
ช่วยบอกเทอ คนนั้น "ฉันยังคอย"...
หน้าส่วนตัว
786
