2 มิถุนายน 2552 00:27 น.
ผีเสื้อโบยบิน
..........สายเกินไป.............
เพราะตอนนั้นยังเด็ก ยังเล็กนัก
ไม่รู้จักความรักเป็นไฉน
คุยเล่น หยอกล้อ งั้น ๆ ไป
เพราไม่เคยใส่ใจ...จะให้ผูกพัน
กว่าจะรู้ใจตัวก็สายไปแล้ว
หายเงียบไร้วี่แววแสนโศกศัลย์
เพราะต่างฝ่ายต่างมีคนสำคัญ
ทั้งที่ใจสองเรานั้นไม่ยินดี
จวบจนได้บังเอิญเจออีกครั้ง
เราสองต่างเจรจาพาสุขี
รู้จิตใจในตอนนั้นของกันดี
แต่สิ่งที่ย้อนไม่ได้....คือเวลา
ยิ่งได้คุย ได้พบกัน นานวันเข้า
รักของเรากลับว่างเปล่าเศร้านักหนา
เพราะไม่อาจสลัดทิ้งซึ่งสัญญา
ที่มีค่า...ได้ให้ไว้..คนใกล้ตัว
1 มิถุนายน 2552 10:17 น.
ผีเสื้อโบยบิน
เป็นความคิดถึงอันปวดร้าว
ของคนเศร้า ๆ ชีวิตเหงา ๆ คนหนึ่ง
แอบซ่อนความรักไว้ในหัวใจลึกซึ้ง
ปรารถนาจุดหนึ่ง...จึงถูกตราตรึงปิดทาง
บอกเขาได้แต่เพียงดวงตา
แม้ปรารถนาและรู้สึกทุกอย่าง
เป็นความเจ็บปวดรวดร้าวจำต้องอำพราง
ทำตัวเหินห่าง....ทั้งที่ใจอยากใกล้ชิด
ทุกสิ่งทุกอย่างมีเจ้าของ.......
ความเจ็บปวดที่ได้ครอบครองไว้แนบสนิท
ก็ยอมสละหลีกความหวังทั้งชีวิต
ยอมเป็นคนผิดที่คิดเก็บเขาไว้ในดวงมาลย์
.......เป็นความผิดหวังของผีเสื้อสวย.......
ที่บินไปด้วยใจใฝ่หาน้ำหวาน
.......เป็นความเศร้าทุกข์ท้อทรมาน........
ที่มีต่อการสูญเสีย....."น้ำหวานหัวใจ"
หน้าส่วนตัว
675
