ฉันอ่านบทกวี ในยามที่อุษารุ่งฟุ้งสีสัน แก้วน้ำค้างแวววับรับตาวัน เห็นดอกฝันของใครนี่เริ่มคลี่บาน ฉันอ่านบทกวี ของใบไม้หลากสีที่หวามหวาน ใจสองดวงดื่มด่ำฉ่ำกว่าตาล รอยจดจารกลางใจไม่ลืมเลือน ฉันอ่านบทกวี ของความเหงายามที่ไม่มีเพื่อน ใครคนนั้นแน่วแน่ไม่แชเชือน เปรียบเสมือนสายลมรักยังทักทาย ฉันอ่านบทกวี คลอเคล้าเสียงดนตรีมีความหมาย ฝากคำหวานไว้ข้างแก้มอย่าแย้มพราย หวังคนนั้นยิ้มได้คลายกังวล.....