5 ธันวาคม 2544 06:00 น.
ผีเสื้อปีกบางฯ
....มองท้องฟ้า นภาดล สีหม่นหมอง
ฟ้าร่ำร้อง โครมคราม น้ำหลั่งไหล
นั่นคือหยาด น้ำตา ฟ้าหรือไร
ฟ้าไฉน จึงโศกเศร้า ร้าวระบม
....ถึงฝนมา ฟ้าหม่น เราทนได้
เพราะในใจ อบอุ่นนัก รักสุขสม
แม้ตัวไกล เพียงไหน ไม่เคยตรม
ยังมีลม หอบรักหวาน ผ่านเข้ามา
....ยามค่ำคืน มีรัก อันยิ่งใหญ่
กล่อมใจให้ หลับฝันดี ที่นี่หนา
เหมือนได้หลับ แนบพักตร์ กับอุรา
ของพี่ยา คนดี ที่อยู่ไกล
....ฟ้าจ๋าฟ้า อย่าควรญคร่ำ เราพร่ำบอก
รักไม่หลอก รักอยู่นี่ ไม่ไปไหน
เมื่อฝนซา ฟ้าสว่าง พลันทันใด
เหมือนดั่งใจ รักเจิดจ้า พร่าพราวพราย.....
1 ธันวาคม 2544 08:52 น.
ผีเสื้อปีกบางฯ
...เมื่อก่อนเธอบอกฉัน
เราคบกันเป็นเหมือนเพื่อน
เสียงเธอคอยย้ำเตือน
เราเป็นเพียงเพื่อนที่ดี
...แต่แล้วเธอโกรธขึ้ง
ทำบึ้งตึงกับฉันนี่
ผิดอะไรช่วยบอกที
ผิดโดยที่ไม่ตั้งใจ
...ฉันเดินกับคนอื่น
เธอขมขื่นถามว่าใคร
คิดคิดก็แปลกใจ
แต่ก่อนไม่เคยไยดี
...ฉันเองเคยลุ้นนัก
ให้เธอรักฉันสักที
รักเธอเธอรู้ดี
ตั้งหลายทีเคยบอกไป
...เธอรู้แล้วหรือไม่
ว่าฝากใจไว้ที่ไหน
ถ้าหากรู้แล้วไซร้
บอกฉันให้เข้าใจที....