3 พฤศจิกายน 2544 05:42 น.
ผีเสื้อปีกบางฯ
.... ไม่มีแล้ว แววตา ที่ห่วงใย
ไม่มีเสียง ปลอบใจ เมื่ออ่อนล้า
ไม่มีมือ คอยยุด ฉุดขึ้นมา
ไม่มีแม้ เสน่หา ยอดยาใจ
.... จากวันนี้ คงมี แต่ความเหงา
อยู่กับเงา ความหลัง ครั้งสดใส
เหลือแต่เพียง ความผูกพัน ที่ฝังใจ
จะขอเก็บ มันไว้ ให้ตัวเอง........
2 พฤศจิกายน 2544 02:23 น.
ผีเสื้อปีกบางฯ
....เจื้อยแจ้ว...ส่งเสียงมา
คอยบอกว่าใครน่ารัก
จะแนะให้รู้จัก
เผื่อได้พัก...พิงหัวใจ
....คนนั้นน่ะน่าลุ้น
ส่วนคนนู้นก็หน้าใส
มาบอกทุกวันไป
เอ๊ะ...ยังงัย...แปลกจริงจริง
....ขอบคุณที่เอื้อเฟื้อ
คอยแนะนำให้ทุกสิ่ง
อยากให้มองความจริง
มองเข้าไปที่นัยน์ตา
....จ้องมองนัยน์ตากัน
แล้วบอกฉันด้วยสิว่า
พบใครข้างในตา
คนนั้น...หนา...คือรักจริง....
2 พฤศจิกายน 2544 01:55 น.
ผีเสื้อปีกบางฯ
.... หอมเจ้าเอย หอมนักหนา ผกาขาว
หอมหวานราว เจ้าลอยฟ้า มาจากสรวง
พี่ยื่นให้ พร้อมน้ำใจ ว่าไม่ลวง
ใจแทบร่วง อยากหยุดลง ตรงที่เจอ
.... อุ่นเจ้าเอย อุ่นอ้อมแขน แสนอบอุ่น
นุ่มละมุน อกหวามไหว พาใจเผลอ
ฟังพี่กล่อม พร้อมรอยยิ้ม พริ้มละเมอ
คงไม่เก้อ หลับฝันดี กับพี่ยา
.... หวานเจ้าเอย หวานมาก จากใจพี่
หวานปานนี้ หวานเพิ่ม เติมสิเหน่หา
ผีเสื้อน้อย ปีกเบาบาง พราวพร่างตา
หลงวาจา คารมหวาน ซับซ่านทรวง.....