2 กรกฎาคม 2546 12:40 น.
ผีขี้เมา
ชีวิตหล่นค้นหามานานนัก
ยังจมปลักดักดานการสับสน
ซังกะตายไปเพียงวันกับการทน
หวังสักวันผ่านพ้นถนนกรรม
คุ้ยเขี่ยหาล้าใจด้วยไร้หวัง
จะกี่ครั้งยังพ่ายอยู่หลายซ้ำ
เงามืดมนไม่พ้นผ่านเกินจารจำ
มีแต่ช้ำกล้ำกลืนทนฝืนไป
การขุดหาชีวิตต้องสิ้นสุด
จะขอหยุดเสียทีกับที่หมาย
ฉากชีวิตปิดลงตรงบั้นปลาย
หลับตาครั้งสุดท้าย..อโหสิกรรม
.
1 กรกฎาคม 2546 11:58 น.
ผีขี้เมา
มา บางรัก ปักใจให้ไหลหลง
ใฝ่พะวงสาวงามยามพบเห็น
หากเคียงชิดสนิทเจ้าทุกเช้าเย็น
คงจะเป็นบุญเหลือเหนืออื่นใด
กิริยามารยาทไม่ขาดครบ
รักขนบธรรมเนียมเปี่ยมวิสัย
ไม่หลงยุคคลุกเคล้าสิ่งเย้าใจ
เป็นสาวไทยใจงามจริงทรามเชย
อยากปลูกรักมั่นคง ณ ตรงนี้
ยังเกรงที่คำรักเกินจักเผย
เราคนไกลได้แต่ชะแง้เงย
ไม่กล้าเอ่ยเฉยอย่างรักข้างเดียว..ฯ
.