10 ตุลาคม 2546 10:31 น.
ผีขี้เมา
สายลมโชยริ้วไล้พริ้วใบหญ้า
เสียงสาดซ่าหญ้าเอนเห็นอ่อนไหว
ลำต้นน้าวลู่ลมแทบล้มไป
เหมือนสายใยพิศวาสจะขาดพลัน
หวนรำลึกถึงครั้งนั่งเคียงคู่
ทุกวันอยู่เคียงใกล้ไม่ห่างขวัญ
ประคองรักฝังใจใฝ่รำพัน
สุขนิรันดร์มั่นรักภักดิ์ปรองดอง
ความคิดถึงปั่นป่วนรันจวญจิต
รักเชยชิดเคียงมั่นกันทั้งสอง
คลองน้ำเอ่อเคยนั่งริมฝั่งคลอง
สกาวผ่องคืนนั้นพระจันทร์ลอย
เมื่อความรักที่เธอเสนอให้
มาเปลี่ยนไปเพราะฉันนั้นต่ำต้อย
แล้วทิ้งไปให้เป็นเช่นผู้คอย
เหลือเพียงรอยขีดฆ่าเปื้อนราคี
ใยจึงทำช้ำเจ็บให้เหน็บหนาว
มาหลอกกล่าวรักชอบแล้วลอบหนี
ใครเล่าเคยเว้าวอนอ้อนวจี
จะภักดีคงมั่นตราบวันตาย
ต่อแต่นี้ตัดใจไม่คิดรัก
จะขอภักดิ์รักชาติไม่ขาดหาย
ยึดถือหลักพระศาสน์ไม่คลาดคลาย
เมื่อรักพ่ายหักเปาะเพราะกรรมบัง....๚ะ๛
3 ตุลาคม 2546 12:45 น.
ผีขี้เมา
โฮ่ง..โฮ่ง....คะนองเห่า.................ตะคุ่มเงาระแวงหวั่น
แฮ่ง..แฮ่ง...ตะแบงบัน..................จะเย้ยหยันกวีไซร้
ฮื่อ..ฮื่อ...ขยับเขี้ยว.......................หาได้เหลียวดูตัวไม่
หงิง..หงิง..จะอิงใคร....................เกากลากเกลื้อนละเลือนลาม
ชิ..ชิ...ชะหมาน้อย.........................แคะคำถ่อยร้อยคำหยาม
จุ๊..จุ๊...จงหยุดพล่าม......................หยุดลามปามทำย่ำยี
ตุ๊บ..ตุ๊บ...ทุบสักพลั้ก....................ให้หลังหักดีไหมนี่
เอ๋ง..เอ๋ง...กระเจิงสิ.......................เมื่ออยากริอันธพาล..
............
...เป็นกวีมีใจไม่ใฝ่ศิลป์
คอยดูหมิ่นกลอนกานท์ผลงานหรู
สำคัญตนถือว่าเหนือกว่าครู
น่าส่องดูเงาสักนิดแล้วคิดทวน
มัวสำรอกสำรากคายกากเก่า
จึงขรึมเขลาเงางึมจนลืมล้วน
แค่ควายน้อยคอยแอกแตกขบวน
ใยปั่นป่วนลืมสิ้นตีนตนเอง..
2 ตุลาคม 2546 16:19 น.
ผีขี้เมา
ดอกไม้ไฟสีสวยด้วยแสงเสียง
สรรพสำเนียงเพียงเสริมเติมฟ้าใส
สันติสุขทุกชีวิตมีจิตใจ
ผูดีไพร่ไม่พ้นผลแห่งกรรม
พึงสังวรณ์สอนใจให้สว่าง
เลือกเดินทางมัชฌิมาอย่าถลำ
การวางตนบนฐานคนคือผู้นำ
เพียรกระทำความดีมีใส่ตน
มือไม่พายอย่าพาเท้าราน้ำ
ควรรีบจ้ำแจวเรือเพื่อหลบฝน
ให้ถึงฝั่งวังวัฏฏะชนะตน
สร้างกุศลอนุสรณ์ก่อนจบลง
ดอกไม้ไฟไร้สว่างบนกลางฟ้า
เศษกะลาแหลกยุ่ยเป็นผุยผง
ซากอินทรีย์ชีวิตเมื่อปลิดปลง
ความดีคงค่าอยู่กราบบูชา...๚ะ๛
1 ตุลาคม 2546 13:23 น.
ผีขี้เมา
เพราะภักดีท้องถิ่นแผ่นดินแม่
เปรียบรักแท้ต่อ..แก้ว..อยู่แนวหลัง
ขอเทิดชาติศาสน์กษัตริย์รัชบัลลังก์
สร้างความหวัง..วัฒนะ..เกียรติประเทือง
เพียงหนึ่งปีที่มาอยู่อาศัย
เรานี้ใครฝากชื่อให้ลือเลื่อง
ปลูกต้นรักไว้ที่..ทุ่งศรีเมือง..
แต่ขัดเรื่องกิจกรรมต้องจำไกล
จาก..แก้ว..มาห้าวันยังฝันเห็น
แก้ว..เล่าเป็นเหมือนอย่างเราบ้างไหม
เรากอดปืนยืนยามตามพงไพร
แก้ว..กอดใครแนบข้างระหว่างนอน...ฯ
หน้าส่วนตัว
1177
