2 ตุลาคม 2546 16:19 น.
ผีขี้เมา
ดอกไม้ไฟสีสวยด้วยแสงเสียง
สรรพสำเนียงเพียงเสริมเติมฟ้าใส
สันติสุขทุกชีวิตมีจิตใจ
ผูดีไพร่ไม่พ้นผลแห่งกรรม
พึงสังวรณ์สอนใจให้สว่าง
เลือกเดินทางมัชฌิมาอย่าถลำ
การวางตนบนฐานคนคือผู้นำ
เพียรกระทำความดีมีใส่ตน
มือไม่พายอย่าพาเท้าราน้ำ
ควรรีบจ้ำแจวเรือเพื่อหลบฝน
ให้ถึงฝั่งวังวัฏฏะชนะตน
สร้างกุศลอนุสรณ์ก่อนจบลง
ดอกไม้ไฟไร้สว่างบนกลางฟ้า
เศษกะลาแหลกยุ่ยเป็นผุยผง
ซากอินทรีย์ชีวิตเมื่อปลิดปลง
ความดีคงค่าอยู่กราบบูชา...๚ะ๛
1 ตุลาคม 2546 13:23 น.
ผีขี้เมา
เพราะภักดีท้องถิ่นแผ่นดินแม่
เปรียบรักแท้ต่อ..แก้ว..อยู่แนวหลัง
ขอเทิดชาติศาสน์กษัตริย์รัชบัลลังก์
สร้างความหวัง..วัฒนะ..เกียรติประเทือง
เพียงหนึ่งปีที่มาอยู่อาศัย
เรานี้ใครฝากชื่อให้ลือเลื่อง
ปลูกต้นรักไว้ที่..ทุ่งศรีเมือง..
แต่ขัดเรื่องกิจกรรมต้องจำไกล
จาก..แก้ว..มาห้าวันยังฝันเห็น
แก้ว..เล่าเป็นเหมือนอย่างเราบ้างไหม
เรากอดปืนยืนยามตามพงไพร
แก้ว..กอดใครแนบข้างระหว่างนอน...ฯ
26 กันยายน 2546 09:54 น.
ผีขี้เมา
นกขมิ้นเหลืองอ่อนออกร่อนเร่
ขนงามเท่น่ารักเป็นหนักหนา
เจ้าโผผินบินเดี่ยวท่องเที่ยวมา
สู่พาราสีแสงแหล่งน้ำปรุง
อยากขอเตือนโฉมฉินขมิ้นน้อย
ระวังหน่อยป่าเมืองมีเรื่องยุ่ง
เกรงจะติดบ่วงพรานชำนาญกรุง
ถูกล้วงพุงตับไตที่ในซอย
พวกเสือสิงห์กระทิงร้ายล้วนหมายเหยื่อ
หวั่นใจเหลือกลัวเจ้าจะเศร้าสร้อย
แม้นขัดสนเสียท่าน้ำตาปรอย
สีสวยพลอยมอมแมมไม่แจ่มตา
ป่าคอนกรีตช่างเปลี่ยวเชียวนะเจ้า
บินพลาดเข้าปีกจักหักถลา
ขอฝากสายลมไพรให้พัดพา
ช่วยบอกว่าจงคืนผืนไพรี
อย่าได้เหินสูงเยี่ยมขึ้นเทียมฟ้า
เขารู้ว่าต่ำศักดิ์เป็นปักษี
พวกเพื่อนพ้องรอท่าด้วยปรานี
ข้าวน้ำมีเผื่อเจ้าอย่าเศร้าใจ
โอ้หนอ..นกขมิ้นเที่ยวบินร่อน
ค่ำนี้เล่าเจ้านอนคอนแห่งไหน
ยามหลบหนีจากป่าพลัดมาไกล
หลงอยู่ในราตรีแสงนีออน...ฯ
24 กันยายน 2546 08:27 น.
ผีขี้เมา
( ญ ) ชะ..ชะ..พ่อตัวดี............เมื่อคืนนี้ไปไหนมา
บ้านช่องไม่คืนหา...................หุงข้าวปลาไว้รอเก้อ
บอกนะอย่าโกหก....................อย่ามัวโยกทำเยิ่นเย้อ
ประเดี๋ยวจะได้เจอ..................แม่จะแพ่นด้วยไม้พอง
( ช ) กลัวแล้วจ้า..แม่จ๋า.........อย่าทำท่าน่าสยอง
เมื่อคืนงานด่วนต้อง...............รีบกระทำด้วยจำใจ
อดหลับขับตาข่ม.....................เหนื่อยแทบล้มเพราะลมใส่
พอเสร็จที่ไหนได้.....................เช้าพอดีเลยรี่มา
( ญ ) อ๋อ..อ๋อ..อย่างนั้นหรือ.......แล้วมือถือไปไหน..หา
โทร.เป็นหรือไม่ล่ะ......................อย่าชักช้าตอบคำถาม
โทร.ไปก็ไม่รับ...............................เสียงตอบกลับฝากข้อความ
ดูดังจะเหยียดหยาม....................การกระทำพ่อตัวดี
( ช ) คงเพลินงานมันรัด...........ฟังไม่ชัดเสียงอะไร
จึงไม่นำใส่ใจ................................ทำงานไปเสียเวลา
น่า.นะ.เรื่องเล็กน้อย...................ค่อยค่อยพูดค่อยค่อยจา
โมโหแลโกรธา...............................เดี๋ยวใบหน้าจะหย่อนยาน
( ญ ) อย่าเขวทำเฉไฉ..................นี่อะไรลอยเปื้อนป้าน
สีคล้ำอมน้ำตาล...........................ลอยรูปปากฝากเอาไว้
น้ำหอมกลิ่นพิกล.........................น่าฉงนไม่เคยใช้
แล้วมาได้อย่างไร.........................ตอบเร็วไวตามความจริง
( ช ) รอยเปื้อนอาจเดินชน.........เพราะผู้คนมีมากยิ่ง
มากอยู่ทั้งผู้หญิง...........................และผู้ชายก็หลายคน
น้ำหอมที่ติดกาย...........................อย่าผึงผายให้สับสน
แม่ค้าเขาเวียนวน.........................เลยทดลองแค่นั้นเอง
( ญ ) จับได้ว่านอกใจ..................รู้เมื่อใดแม่จะเจี๋ยน
ให้โล่งและเลี่ยนเตียน.................ไม่ได้ขู่ดูต่อไป
( ช ) ไม่หรอกแม้สักนิด..............ไม่เคยคิดหามีใหม่
ไว้เนื้อจงเชื่อใจ..............................จะหาใครที่ไหนแทน
( ช.ญ ) เราสองต้องครองคู่........ต้องรับรู้ผ่อนสั้นยาว
เรื่องที่จะมีฉาว...............................อย่าสร้างคาวให้เขาแคลน
หนักนิดและเบาหน่อย................เฝ้าเคียงคอยประคับแขน
จูงกันสรรสร้างแดน.....................ให้ดังแม้นวิมานดิน
23 กันยายน 2546 09:42 น.
ผีขี้เมา
มาขัดเคืองเคืองไหนไหนช่วยเอ่ย........................บอกออกมามาเลยเลยเดี๋ยวนี้
ไปฟังคำคำใครใครรู้ดี......................เขาไม่มีมีใจใจแท้จริง
พี่รักน้องน้องรู้รู้ว่ารัก........................มอบใจภักดิ์ภักดิ์มีมีมากยิ่ง
เชื่อใจบ้างบ้างนะนะน้องหญิง............ว่าทุกสิ่งสิ่งที่กล่าวกล่าวจากใจ
ไม่ขอมีมีใครใครไม่ข้อง....................จะไม่มองมองสาวสาวที่ไหน
จะหลีกห่างห่างไว้ไว้ให้ไกล................รับรองไม่ไม่ลวงลวงวาจา
จงฟังไว้ไว้หูหูทั้งสอง..........................แล้วประคองครองรักรักแน่นหนา
ให้ยืนยาวยาวไปไปจนกว่า................สองเราลาลาชีพชีพมลาย
คบกันนานนานมากมากแค่ไหน..........รู้แก่ใจใจเราเราไม่หน่าย
เพียงบางครั้งครั้งคราวคราวเมามาย.....อาจไม่ได้ได้มามาหาเธอ
แต่ใช่ว่าว่าไม่รักรักหักหนี...................ใจดวงนี้นี้มั่นมั่นเสมอ
แม้ยามหลับหลับตาตายังเบลอ..............เฝ้าพร่ำเพ้อเพ้อหาหาทรามวัย
ถ้ารังเกียจเกลียดแล้วแล้วใครหมอง.....ถ้าไตร่ตรองตรองดูดูรู้ไหม
เมื่อรักล่มล่มลงลงคราใด.......................เหมือนต้องตายตายทั้งเป็นเป็นแน่นอน
ยิ้มเถิดนะนะนะนะทรามชื่น..................มาเริงรื่นรื่นขวัญขวัญอย่าอ่อน
จะกล่อมเพลงเพลงหวานหวานบทกลอน......ให้เจ้านอนนอนหลับหลับฝันดี.....ฯ
หน้าส่วนตัว
892
